การอ่านการเรียนไม่ใช่ปริยัติคนที่หลงว่าตนเรียนนักธรรม จบแล้ว
เรียนอภิธรรม ได้มหาฯแล้วหลงว่าตนรู้ปริยัติ ก็คือพวกเถรใบลานเปล่า
คือหลงว่าตนมีความรู้ยิ่ง เป็นนักธรรมกถึก
เทศนาได้แต่ปฏิบัติไม่เป็น ก็คือคนเหล่านี้
ปริยัติไม่ได้เกิดจากการอ่าน การเรียน การเขียน
แต่เกิดจากการปฏิบัติ ได้ปฏิเวธ จึงจะเรียกว่าผู้นี้รู้ปริยัติ
แล้วพูด เขียนออกมาเป็นปริยัติ คือไม่ได้พูดเขียน ยกตำรามาแปะ
ไม่ได้พูดตามสำนวน โวหาร
แต่พูดจากการปฏิบัติ เป็นการเล่าประสบการณ์