ตามหัวข้อค่ะ พ่ออายุ62 เเม่เรา38 เรา16 เเม่เราเด็ก ส่วนพ่อเราก็เเก่ เราสงสารเเม่ค่ะ เลยมาตั้งกระทู้นี้
พ่อเราเป็นคนต่างชาติค่ะประเทศเยอรมัน ส่วนเเท่เราเป็นคนไทย เเต่งงานกันมาก็เกือบจะ20ปีเเล้วก็ต้องมีปสกเสียงทะเลาะกันบ้างเรื่องนั้นเราเข้าใจ ช่วงนี้เเม่หางานทำเเล้วได้งานทำเเล้ว เป็นงานบริการที่ร้านอาหารที่สนามบิน เเม่เราก็จะมีสังคมเพื่อนบ้าง เพื่อนก็เเม่เราก็เป็นทอม ผู้หญิง ผู้ชาย 
พ่อเราชอบเหยียดเพื่อนเเม่มากค่ะ เเบบ เพื่อนเธออะเป็นเลียสเบียนชอบเธอ ทำไมคนไทยชอบผิดเพศเป็นทอม อีกคนก็เกย์ดูออกสุดๆ พ่อชอบพูดเเบบนี้อะคะ เราก็ถามพ่อเเล้วทำไม มันเเย่ขนาดนั้นเลยหรอ ที่เพื่อนเเม่เป็นเเบบนี้ พ่อก็บอกว่าไม่ได้เหยียด เเค่สมัยพ่อ มันมีเเต่ผู้ชายกับผู้หญิง 
เเม่เรากลับจากทำงานช้าก็บ่น บอกว่าไปมีกิ๊กบลาๆ เเอบเที่ยวบ้าง ทำงานจริงรึป่าวก็ไม่รู้ 
เเม่อยากไปสังสรรกับเพื่อนก็ไม่ได้ไป คือเเม่เราไปไหนไม่ได้เลยอะคะ เราสงสารเเม่ ไม่มีชีวิตเป็นของตัวเองเลย เรารู้ว่าเเม่อึดอัด เราก็พยายามบอกรักเเม่ ถามเเม่ว่าเหนื่อยไม อยากไปเที่ยวไหมเดี๋ยวเราขอพ่อให้  เเม่ก็เเค่อยากหาเงินให้ตัวเองบ้าง ไม่ได้อยากขอพ่อสักหน่อย 
เเม่อยากไปซื้อของ ซื้อเสื้อผ้า พ่อก็ตามไป เเม่ไม่เคยมีเสบาเลือกเพราะว่าพ่อชอบเร่งเเม่ เเม่กลับบ้านมานอนเร็วก็บ่น ทำไรก็บ่น ทำไงดี พ่อบงการเเม่สุดๆไม่เคยได้ใช้ชีวิตของตัวเองเลย เรารู้สึกว่าเเม่เปลี่ยนไปมากๆ ตั้งเเต่ออกจากบ้านไปทำงาน เห็นเเม่มีสัฃคมเพื่อน เล่นไอจีลงสตอรี่ เเม่ดูมีคบามสุขขึ้น ดูไม่หดหู่ เเต่พ่อกลับบ้านมาก็หงอย เพราะต้องมาฟังพ่อบ่งการ
ทำไงดี