เรามีเรื่องจะระบาย คือพ่อเรามีเมียน้อย มีลูกเเล้วด้วย ตอนเเรกเเม่คือโกรธเเละเสียใจมาก บ่นว่าจะเลิกจะเลิกเเต่ก้ได้เลิกสักที ไม่มีทีท่าด้วย ตอนเเรกเเม่เราคือเเบนเลยอะอย่าไปนับน้องกับลูกนั้น   
เราก้คิดอย่านั้นเราไม่ชอบอะการกระทำเเบบนั้นเราก้อข้าใจเด็กนะว่าเขาก้ไม่ได้อยากจะเกิดเเบบนี้ ต่อมา คือ เวลาที่เมียน้อยติดงานไรงี้เห็นพ่อบอกว่าปิดบัญชีกลับดึกมาก พ่อก้จะเลี้ยงลูกนั้นคนเดียว อยู่ดีๆพ่อก้พาเด็กนั้นมาบ้านเราโว้ย เราก้นึกว่าเเม่จะห้ามไม่ให้มา เเต่ที่ไหนได้ เเม่กลับไปเล่นกับเด็กคนนั้นโว้ย เเม่ก้เคยพูดไม่ใช่หรอว่าอย่าไปนับญาติ เรารู้ว่าเเม่ก้ไม่ได้ชอบ เเต่คือทำทุกอย่างให้พ่อมาอยู่บ้านนี้ ไม่ให้ไปอยู่กับเมียน้อย จนเอาลูกมาเลี้ยงบ้านเราอะ คือตอนนี้เราเหมือนคนไร้ตัวตนอะ เเม่ก้ไม่สนใจ พ่อก้พยายามเอาน้องมาให้เราสนิทนะ เเต่คือเราไม่ได้โลกสวยอย่างนั้น ถ้ามันเป็นน้องจากเเม่เราเราอาจจะดีใจนะ เเต่นี่คือไร ลูกเมียน้อย เราต้องรับเขาใช่มั้ย เราก้ไม่ได้โกรธไรหรอก ถ้าไม่มายุ่งซึ่งกันเเละกัน เคารพซึ่งกันเเละกัน เเบ่งเวลาให้ดี เเต่ดูสิ เอามาบ้านเราคือไร เราต้องไปกินข้าวในห้องอะ เราเป็นลูกชายอะ เเม่เราเคยบอกว่าพ่อเคยบอกว่าอยากได้ลูกสาว ดันโชคดีจัดได้ลูกสาวไง พ่อก้ไปเห่อลูกสาวไง ไม่ค่อยสนใจเราเลยเเม้เเต่นิดเดียว เราเหมือนไม่ใช่ลูกอะ ขนาดเลี้ยงลูกยังให้เเม่เลี้ยงอะ พ่อไม่เคยโอ๋เราตอนเด็กเลย ขนาดเลี้ยงยังจ้างเขาเลี้ยงอะ ตั้งเเต่ 3 เดือน ไม่เคยถ่ายรูปเราเลย ในอัลบั้มรูปเเทบไม่มีอะ เเต่เราไปเห็นในโทรศัพท์พ่อรูปเด็นนั้นเต็มเลย เราเห็นคลิปด้วย เราไม่เคยได้ยินนำ้เสียงที่พ่อพูดกับเราเลย เเถมเราเคยบ่นว่าอยากได้บ้านในเมืองคือบ้านเราอยู่นอกเมืองต้องตื่นเช้า เเต่พ่อกลับซื้อบ้านให้มเมียน้อย ตอนนี้เราไม่รู้จะทำไงเเล้วอะ ตอนนี้เราอยู่ ม3 ม4 กะว่าจะไปต่อกรุงเทพ เเต่คือถ้าเรากลับมาบ้านเราจะยังรู้สึกเป็นลูกเค้ามั้ยอะ เเค่ตอนนี้เหมือนคนไร้ตัวตนอะ เราไม่รู้จะหาที่พึ่งได้จากไหนเเล้วอะ ทั้งพ่อทั้งเเม่ไม่มีใครเข้าใจเราเลย เราเคยบอกเเม่ว่าเราไม่ชอบนะ ที่พ่อพาเด็กนั้นมาที่บ้าน เเละไม่ชอบที่เเม่ไปทำดีเพื่อให้พ่อมาอยู่ด้วย คือตอนเเรกก้รู้สึกว่าไม่มีพ่อนะ ตอนนี้คือรู้สึกว่าไม่มีทั้งพ่อเเละเเม่เลย เราไม่มีความสุขตอนอยู่บ้านเลย เราควรทำไงดี เราไม่เคยบอกเรื่องนี้กับเพื่อนเลย เราโครตอายเลยอะ
ได้เเต่เก็บไว้คนเดียว