สวัสดีค่ะ ช่วงนี้เห็นว่ามีข่าวเรื่องคลิปของผู้หญิงขายบริการ และหลายๆคนก็ออกมาแสดงความเห็นใจ สนับสนุนต่างๆ    อยากให้ทุกคนฟังเรื่องราวของเเม่ของเราก่อนนะค่ะ เราอายุ 17 ปีค่ะ มีพี่น้องมารดาเดียวกันรวมเราแล้ว 4 คนค่ะ เรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อ 12 ปีก่อน เราอายุประมาน 5 ขวบขณะที่เเม่ของเราตั้งท้องน้องคนที่สามอยู่(คนที่สองอยู่บ้านยาย) แม่พาเราไปที่โรงเเรมแห่งหนึ่ง ด้วยความเป็นเด็กจำอะไรไม่ได้มากจำได้เพียงว่าแม่ท้องโตๆและใบหน้าของเเม่เต็มไปด้วยน้ำตาตอนที่จูงเราเข้าไปในโรงแรมนั้น ไปช่วยกันเคาะประตูเรียกพ่อของเราที่อยู่ในห้องๆหนึ่งกับผู้หญิงขายบริการแต่พ่อก็ไม่ยอมออกมา และพ่อเองก็ไม่ได้กลับมาบ้านเป็นเวลาหลายเดือนแล้ว หลังจากวันนั้นแม่จึงตัดสินใจที่จะเลิกกับพ่อก่อนที่แม่คิดจะย้ายบ้านมาอยู่กับยาย พ่อก็กลับมาบอกกับเเม่ว่าสำนึกผิดในสิ่งที่ทำลงไปแล้วและจะไม่ให้เกิดขึ้นอีก หลังจากนั้นเราก็อยู่ด้วยกันเป็นครอบครัวสงบสุขปกติทั่วไปเป็นระยะเวลาหลายปี และมีน้องสาวคนเล็กอีกคนนึง ด้วยความเป็นพี่คนโตของน้องๆ3คนก็ไม่เคยเล่าเรื่องที่เราเคยเจอตอนอายุ 5 ขวบให้น้องๆฟังและพยายามที่จะลืมๆความหดหู่และเสียใจที่เคยเกิดขึ้น เราเติบโตขึ้นในบ้านของพ่อซึ่งเป็นลักษณะของบ้านคนจีนหัวโบราณ ทุกคนในบ้านเราไม่ค่อยสนใจกัน ต่างคนต่างอยู่ จึงทำให้เราเเละน้องๆรู้สึกไม่มีความสุขและอึดอัด พวกเราจึงมาเที่ยวบ้านของยายทุกๆวันหยุดสุดสัปดาห์เพราะที่นี่ทำให้รู้สึกเหมือนบ้านจริงๆ พวกเราพี่น้องก็ใช้ชีวิตอย่างนี้มาเรื่อยๆดูแลกันเเละกันส่วนแม่ก็ทำงานหนักเพราะเเม่เคยบอกเราว่าถ้าไม่ทำงานจะโดนดูถูกจากบ้านของพ่อได้ แม่เองก็ไม่ค่อยอยู่บ้านเท่าไหร่เพราะต้องทำงานหนักที่ต่างจังหวัด ส่วนพ่อเองก็ไม่ได้อยู่ที่บ้านเรากับน้องๆก็ไม่รู้ว่าทำไมแต่คิดว่าคงจะทำงานที่ต่างจังหวัดกับเเม่ ผ่านมาเป็นระยะเวลาสิบปี เราก็อายุ 15 ปีใช้ชีวิตเรื่อยๆมาตามเด็กปกติที่ไปเรียนเปิดเทอม เเต่พวกเราชอบปิดเทอมมากๆเพราะว่าเราจะได้ไปอยู่บ้านยายช่วงปิดเทอม และเล่นสนุกกันที่นั้น อยู่มาวันหนึ่งในช่วงปิดเทอม ม.3 เรากับน้องสาวอยุ่บ้านยายแต่น้องชายกับน้องสาวคนเล็กโทรมาร้องไห้แล้วบอกว่าพ่อกับเเม่ทะเลาะกันเพราะพ่อมีคนอื่น หลังจากที่รู้เราตกใจมาก ร้องไห้กับน้องสาวสองคนและคิดว่าแม่คงจะเลิกกับพ่อ     แล้วยายของเราก็เข้ามาปลอบใจอย่าไปคิดมากเพราะนี่เป็นเรื่องของผู้ใหญ่....และเเล้วเรื่องที่เรากลัวก็เป็นความจริงเพราะเเม่ตัดสินใจเลิกกับพ่อเพราะพ่อขอเราไม่ยอมเลิกกับเมียน้อยคนนั้นและแอบคบกันเป็นระยะเวลา 10ปีหรือก็คือคนเดียวกับที่เรากับเเม่ไปตามที่โรงแรม อีกทั้งผู้หญิงคนนั้นมีลูกเก็บกับพ่อเรา ถึงสองคน!! เราช็อคมากว่าพ่อของเราทำไปได้ยังไงแต่สิ่งที่แย่กว่านั้นคือผู้หญิงคนนั้นเป็นผู้หญิงขายบริการที่พ่อของเราเจอที่เล่นการพนัน และพ่อของเราติดหนี้จากการพนันเป็นจำนวนมากโดยเก็บเป็นความลับ ซึ่งเงินที่พ่อเราเอาไปเล่นการพนันนั้นคือเงินเก็บของเเม่เราที่ทำงานหนักมาโดยตลอด ซึ่งเงินเหล่านี้แม่ได้ให้พ่อไปด้วยความเชื่อใจ  และความรัก แต่หลังจากได้ทราบว่าเงินเหล่านี้พ่อได้เอาไปทำอะไร  แม่เราทนไม่ไหวจึงพาเราเเละน้องๆทุกคนมาเก็บของที่บ้านพ่อเพื่อจะย้ายไปอยู่บ้านยาย  แต่สิ่งที่เราเสียใจจนถึงทุกวันนี้คืออะไร รู้มั้ยค่ะ คือพ่อของเราไม่พยายามที่จะขอโทษแม่ของเรา หรือพยายามแก้ไขสิ่งที่ตัวเองทำลงไปเลย แถมผู้ใหญ่บ้านของพ่อเรากลับด่าทอเเม่เราว่าเลือกที่จะออกมาทำไม  ทำไมไม่รักษาครอบครัวไว้ แต่ถามหน่อยเถอะค่ะ ใครกันที่ละทิ้งครอบครัวไป ใครกันทำให้ลูกต้องเสียใจ พ่อและครอบครัวฝั่งพ่อเอาเเต่โทษคนอื่นโดยไม่โทษตนเองเลย หลังจากที่พวกเราย้ายมาอยู่บ้านยายได้สักพัก แม่เราพาเราและน้องๆไปเที่ยวห้างๆหนึ่งและพ่อเราก็ไปที่นั่น เมื่อเเม่เราเห็นพ่อเดินมาจึงพูดว่ากล้ามาเจอได้ยังไงหลังจากสิ่งที่ตัวเองทำไป พ่อเราจึงตบหน้าเเม่เราต่อหน้าเราและน้องๆทุกคนในห้างเลยค่ะ เเม่เราก็ตบกลับส่วนเรากับน้องๆก็นั่งร้องไห้กัน จนกระทั่งคนรู้จักเรียกรปภ.ดึงพ่อเราออกไป จากนั้นป้าของเราก็มาด่าทอเเม่ของเราต่อค่ะที่ตบหน้าพ่อเรา ก่อนที่จะจากไปพร้อมกับพ่อ นี่คือสิ่งที่เราได้รับรู้ตอนอายุ 15 ปีค่ะ เป็นบทเรียนที่ทำให้รู้เลยว่าชีวิตจริงมันยิ่งกว่าละครอีกค่ะ หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเราโกรธพ่อมากว่าทำแบบนี้ลงไปได้ยังไง แต่ป้าของเราก็บอกว่าอย่าไปโกรธพ่อเพราะมันไม่ดี จนถึงทุกวันนี้เราเองก็ไม่โกรธแล้วค่ะ แต่ความรู้สึกก็ไม่เหมือนเดิมอีกแล้ว ยังไงเขาก็เป็นพ่อที่ทำให้เราและน้องๆเกิดมาเราทำอะไรไม่ได้หรอกค่ะ ตอนนี้พ่อเราก็พาเมียน้อยกับลูกเก็บสองคนมาอยู่ที่บ้านพ่ออย่างมีความสุข สุขสบายดีค่ะ ผู้หญิงคนนั้นก็คงจะมีความสุขที่สามารถแย่งสามีคนอื่นมาได้ บนความทุกข์ของเเม่เราและน้องๆค่ะ แต่บ้านฝั่งพ่อเราก็อยู่กับผู้หญิงคนนั้นกลายเป็นส่วนหนึ่งของครอบครัวเขาไปแล้วค่ะ ทุกวันนี้เราเองก็ยังรู้สึกเสียใจลึกๆนะค่ะที่แม่ของเรากับน้องต้องใช้ชีวิตยากลำบากกว่าเดิมเพราะเงินที่พ่อเอาไปใช้จ่ายกับผู้หญิงคนนั้นอย่างสุขสบายค่ะ แต่แม่เราเองก็เป็นส่วนผิดค่ะที่เชื่อใจพ่อเกินไป ให้เงินไปใช้โดยไม่รู้ว่าพ่อเอาไปใช้ทำอะไร สิ่งที่ทำได้ตอนนี้ก็คือก้าวผ่านจุดนี้ไปค่ะ แม่เราบอกไว้ว่าเราจะสู้ผ่านไปด้วยกันค่ะ ตอนนี้ท่านทำงานหนักเพื่อพวกเรามากค่ะ เเต่เราเชื่อว่าจะต้องมีอนาคตที่ดีรออยู่คะ หวังว่าเรื่องราวนี้จะเป็นอุทาหรให้กับหลายๆคนนะค่ะ เรื่องนี้เป็นประสบการชีวิตจริงค่ะที่บอกได้เลยว่า อาชีพขายบริการเนี่ยไม่สร้างอะไรดีๆให้กับสังคมหรอกค่ะ แทนที่จะสนับสนุน ควรจะอบรมเรื่องจริยธรรมและศีลธรรมให้กับคนเหล่านี้ดีกว่านะค่ะ เพราะว่ามันบาป และหวังว่ากระทู้นี้จะเป็นกำลังใจให้กับเด็กที่เคยพบเจอเรื่องแบบเราด้วยนะค่ะ บอกได้เลยค่ะว่าสิ่งที่เกิดขึ้นนี้เป็นแผลเป็นในใจของเรามากค่ะและเชื่อว่าคนที่พบเจอแบบเราก็คงรู้สึกเช่นเดียวกัน สู้ๆค่ะ เราต้องผ่านมันไปและมีชีวิตที่ดีกว่าค่ะ ^^ ไม่มีเจตนาสบประมาทใครทั้งสิ้นนะค่ะ กระทู้นี้เป็นเพียงแค่การบอกเล่าถึงประสบการณ์ที่เกิดขึ้นในชีวิตจริงเราค่ะ ถ้าอ่านแล้วมีคำตรงไหนผิดพลาดหรือไม่ถูกต้อง ต้องขออภัยด้วยนะค่ะ