เริ่มจากเรื่องนี้เเล้วกันค่ะ

คือพ่อเราชอบกินเหล้า กินทุกวัน เมาเเอ๋ไม่รู้เรื่องเลย ตอนยังเป็นช่างก็ว่าเมาหนักเเล้ว พอได้งานใหม่ดีๆกว่าเดิมคิดว่าจะเบาๆลงได้เเต่ก็ไม่ กลับมาจากที่ทำงานก็กินเหล้า เมาเเอ๋อีก เเละเวลาพ่อเมาพ่อชอบโวยวายเสียงดัง เปิดทีวีดังมาก จนข้างบ้าน2-3 ได้ยินกันหมด ชอบด่าเเม่เเรงๆ เช่น เเม่ตาย บางครั้งก็เพ้อไปทั้ว ด่าคนนู้นคนนี้ไปทั่ว กินข้าวก็เลอะเทอะไปหมด เราเคยเตือนว่าพ่อเบาลงได้ไหม พ่อก็ตอบเเค่เออๆ เเละก็ทำไม่ได้ เวลาเเม่พูดเเม่เตือนพ่อก็จะด่าเเม่อีกเช่นเคย เเละด้วยความที่เเม่ความอดทนมีจำกัด เเม่ก็จะด่ากลับเเละบางทีก็มีเฟี่ยงของใส่บ้าง พอถึงตอนนั้นเรานั่งไม่เคยติด ต้องคอยจับเเม่ตลอด พ่อก็ไม่ยอมอีก เคยบีบคอเเม่จนเเม่หน้าเเดง เราคอยบอกให้เเม่ว่าเเม่ทนหน่อยนะ ทนอีกนิด เวลาพ่ออยู่ข้างนอกคือร่าเริงมาก พอเดินเข้ามาในบ้านก็เปลี่ยนเป็นอีกคน พ่อเราชอบหน้าใหญ่ตอนเมา พอมีเงินก็ไปเลี้ยงคนนู้นคนนี้ พอไม่มีเงินบอกว่าอันนี้อย่าเพิ่งใช้ ก็จะไม่พอใจ เเม่จะเป็นคนเเบกรับทุกอย่าง ทั้งค่าบ้าน ค่ากิน ของใช้ในบ้าน เเม่เราค้าขายค่ะพอได้งานใหม่เดือนเเรกก็ต้องจ่ายค่ามอไซค์ให้พ่อ เเละค่าบ้านอีก ค่ากิน เเม่เราเคยคิดค่าตัวตาย เเต่เเม่บอกว่าถ้าไม่มีเราเเม่ทำไปเเล้ว เเม่คอยเสียสละให้เราทุกอย่าง ถึงเเม้เเม่จะไม่มีเงินเเม่ก็ไม่เคยให้เราอด เราสงสารเเม่ เเละตั้งเเต่เด็กๆที่จำได้เราเคยโดนพ่อถีบ โดนพ่อเอารองเท้าตีหัว โดนพ่อด่าด้วยคำเเรงๆ เเต่ที่เจ็บสุดๆเลยคือ พ่อด่าเราไร้ค่า เรามีพี่สาว1คน เป็นลูกคนละพ่อ เราไปดูรูปเก่าๆ พ่อเราเลี้ยงพี่มาดีมากๆ พาไปเที่ยว ไปประชุมผู้ปกครองทุกครั้ง เเทบไม่ด่าไม่ตี เราเคยคิดอิจฉาพี่ตัวเองที่ทำไมพ่อถึงใจดีจังตอนนั้น เเต่ตัดมาที่เรา พ่อทั้งด้าทั้งตี เวลารร มีประชุมผู้ปกครองพ่อก็ไม่ไป ตั้งเเต่เกิดมาเราไม่เคยไปเที่ยวกับพ่อเเม่ เเต่เราก็พยายามไม่คิดเเบบนี้ เวลาเราร้องไห้หรือเป็นอะไรไม่ค่อยอยากให้พ่อเห็นเพราะพ่อจะด่าร้องไห้ปัญญาอ่อน เวลาเเม่ไปทำงานเสริมกับป้าเสาร์อาทิตย์เเม่จะทิ้งเงินให้เรา 40 บาท พ่อก็จะมาเอาไป 20 ไปซื้อเหล้ากิน เเต่เราก็ไม่อะไรหรอกค่ะ เพราะเราไม่ค่อยได้กินอะไร วันๆก็เรียนออนไลน์เเละก็นอน เราทนกับสถานการณ์เเบบนี้มา 7-8 เเล้วค่ะ ตอนนี้เรา 15 เมื่อวานเพิ่งวันเกิด เเต่ก็ได้คำด่าจากพ่อเเทบทั้งวันค่ะ เเม่เคยฝากเงินใบบันชีให้เราสามหมื่นบาท เเต่ตอนนี้เหลืออยู่ 162 บาทค่ะ