คือเราไม่รู้สึกอะไรกับครอบครัวเลยค่ะ รู้สึกเฉยๆไม่อยากเจอด้วยซ้ำรู้สึกอึดอัดเเปลกมั้ยค่ะ เกริ่นก่อนเลยว่าเราสนิทกับเเม่อยู่ค่ะเเค่คนเดียวในครอบครัวพ่อเสียตั้งเเต่เด็กค่ะมีพี่ต่างพ่อสองคน เราไม่ได้กลับบ้านประมาน 2ปีกว่าเเล้วค่ะเพราะเเม่ย้ายมาทำงานต่างจังหวัด เราตั้งเเต่เด็กเลยก็อยู่กับพ่อ(พ่อเเม่หย่ากันตั้งเเต่เด็ก)พอพ่อเราเสียก็เพิ่งย้ายมาอยู่กับเเม่ตอนป.3 เราไม่สนิทกับญาติฝั่งเเม่สักคนเลยค่ะพอจบป.6ก็ย้ายไปเรียนโรงเรียนต่างจังหวัดโดยอยู่กับอาค่ะ เราก็ไม่เคยเจออามาก่อนเเต่ท่านไม่มีลูกเลยให้มาเรียนโดยมาอยู่กับเเกเราค่อนข้างสนิทกับท่านค่ะสนิทเหมือนพ่อเลยเป็นอีกคนถัดจากแม่ที่สนิทค่ะ เราตั้งเเต่มาเรียนม.1ก็กลับบ้านเฉพาะปิดเทอมเท่านั้นปีนึงก็กลับเเค่2รอบปิดเทอมเล็กกับใหญ่สาเหตุเพราะไกลค่ะไปกลับก็12ชั่วโมงกลับทีนึงก็ต้องนั้งรถตู้กลับ
ทีนี่พอเราจบม.6ก็ได้มหาลัยไกลบ้านบวกกับเเม่เราย้ายมาทำงานต่างจังหวัดตอนเราอยู่ม.6 ทีนี้ปิดเทอมทีเราก็จะมาอยู่กับเเม่ค่ะ ทีนี้คนที่บ้านพวกป้าลุงคนอื่นๆก็ว่าเราเป็นคนอักตัญญูบ้างไม่คิดจะกลับมาบ้านบ้างหรอปล่อยให้ยายเลี้ยงดูหลานคนเดียวเห็นเเก่ตัว(พี่ชายมีลูกค่ะทั้งสองคนเลยเเต่ไปทำงานที่อื่นให้ลูกตัวเองอยู่ที่บ้าน) เราก็งงตรงเดียวนะทำไมเราต้องดูแลด้วยอ่ะมันใช่หน้าที่เราหรพอเราบอกงี้ไปก็ถูกลุงป้าญาติเอยด่าเละเลยค่ะ มันทำให้เราคิดมากค่ะเอาจริงๆมันก็ไม่ควรมาคิดมากด้วยซ้ำเพราะมันไม่ใช่หน้าที่เรา (แม่เราตั้งเเต่ย้ายมาทำงานต่างจังหวัดก็ไม่ได้กลับบ้านเหมือนกันค่ะเเต่ส่งเงินให้ยายนะเเม่ก็เหลืออดกับพี่ชายค่ะตอนเเรกเเม่ก็สงสารหลานกลัวไม่มีใครเลี้ยงคือแม่เด็กเค้าไม่เอาค่ะเเต่ยายก็ไม่ให้บวกกับเค้าติดยายด้วยค่ะยายเราก็บ่นให้เเม่เรากลับบ้านมาช่วยกันดูหลาน คือยายเรารักพี่ชายเรามากตามใจทุกอย่าง) นี้อีกไม่นานก็คงต้องกลับค่ะแม่เเพลนจะลาออกจากที่ทำงานเเล้วเพราะยายเราดึงดังจะให้เเม่กลับเเม่เราก็ไม่อยากขัดใจเพราะยายเเก่เเล้วนี้ก็เเบบอะไรก็ไม่รู้ อึดอัดกับคสพที่toxicที่มาในรูปแบบครอบครัวจริงๆค่ะญาตก็จูจี้ขี้นิทา เเม่เราก็ไม่อยากกลับเหมือนกันค่ะแต่ก็อย่างที่บอกด้วยความที่ยายเเก่มากเเล้วเเม่เราก็กลัวเเกจะเป็นอะไรไปก่อนแกบอกให้ทำอะไรก็ทำ เราอึดอัดมากนี้เราคุยกับเเม่ว่าเราไม่รู้สึกอะไรกับยายกับพี่กับหลานกับญาติเลยค่ะเฉยมากๆไม่ผูกพันธ์ชนิดที่ว่าไม่เจอกันตลอดชีวิตเราก็ไม่รู้สึกอะไร แม่เราฟังก็ตกใจมากบอกว่าเราเเปลก
มันเเปลกจริงๆหรอค่ะ เราอารมย์ก็ปกติค่ะดูซีรี่ย์ฟังเพลงบางทีก็อินร้องไห้ง่ายมีครสร่วมกับทุกอย่าง ยกเว้ยครอบครัวเเบบชีวิตนี้ถ้าพูดถึงคนที่เรามองเป็นครอบครัวมีเเค่2คนเองค่ะคืออากับเเม่เเรกๆเราก็ไม่สนิทกับเเม่เหมือนกันค่ะเพิ่งมาสนิทมากขึ้นช่วงโควิดเพราะเรียนออนไลน์เลยต้องมาอยู่กับแม่
ถูกมองว่าเเปลกและอักตัญญูเพราะไม่กลับบ้าน
ทีนี่พอเราจบม.6ก็ได้มหาลัยไกลบ้านบวกกับเเม่เราย้ายมาทำงานต่างจังหวัดตอนเราอยู่ม.6 ทีนี้ปิดเทอมทีเราก็จะมาอยู่กับเเม่ค่ะ ทีนี้คนที่บ้านพวกป้าลุงคนอื่นๆก็ว่าเราเป็นคนอักตัญญูบ้างไม่คิดจะกลับมาบ้านบ้างหรอปล่อยให้ยายเลี้ยงดูหลานคนเดียวเห็นเเก่ตัว(พี่ชายมีลูกค่ะทั้งสองคนเลยเเต่ไปทำงานที่อื่นให้ลูกตัวเองอยู่ที่บ้าน) เราก็งงตรงเดียวนะทำไมเราต้องดูแลด้วยอ่ะมันใช่หน้าที่เราหรพอเราบอกงี้ไปก็ถูกลุงป้าญาติเอยด่าเละเลยค่ะ มันทำให้เราคิดมากค่ะเอาจริงๆมันก็ไม่ควรมาคิดมากด้วยซ้ำเพราะมันไม่ใช่หน้าที่เรา (แม่เราตั้งเเต่ย้ายมาทำงานต่างจังหวัดก็ไม่ได้กลับบ้านเหมือนกันค่ะเเต่ส่งเงินให้ยายนะเเม่ก็เหลืออดกับพี่ชายค่ะตอนเเรกเเม่ก็สงสารหลานกลัวไม่มีใครเลี้ยงคือแม่เด็กเค้าไม่เอาค่ะเเต่ยายก็ไม่ให้บวกกับเค้าติดยายด้วยค่ะยายเราก็บ่นให้เเม่เรากลับบ้านมาช่วยกันดูหลาน คือยายเรารักพี่ชายเรามากตามใจทุกอย่าง) นี้อีกไม่นานก็คงต้องกลับค่ะแม่เเพลนจะลาออกจากที่ทำงานเเล้วเพราะยายเราดึงดังจะให้เเม่กลับเเม่เราก็ไม่อยากขัดใจเพราะยายเเก่เเล้วนี้ก็เเบบอะไรก็ไม่รู้ อึดอัดกับคสพที่toxicที่มาในรูปแบบครอบครัวจริงๆค่ะญาตก็จูจี้ขี้นิทา เเม่เราก็ไม่อยากกลับเหมือนกันค่ะแต่ก็อย่างที่บอกด้วยความที่ยายเเก่มากเเล้วเเม่เราก็กลัวเเกจะเป็นอะไรไปก่อนแกบอกให้ทำอะไรก็ทำ เราอึดอัดมากนี้เราคุยกับเเม่ว่าเราไม่รู้สึกอะไรกับยายกับพี่กับหลานกับญาติเลยค่ะเฉยมากๆไม่ผูกพันธ์ชนิดที่ว่าไม่เจอกันตลอดชีวิตเราก็ไม่รู้สึกอะไร แม่เราฟังก็ตกใจมากบอกว่าเราเเปลก
มันเเปลกจริงๆหรอค่ะ เราอารมย์ก็ปกติค่ะดูซีรี่ย์ฟังเพลงบางทีก็อินร้องไห้ง่ายมีครสร่วมกับทุกอย่าง ยกเว้ยครอบครัวเเบบชีวิตนี้ถ้าพูดถึงคนที่เรามองเป็นครอบครัวมีเเค่2คนเองค่ะคืออากับเเม่เเรกๆเราก็ไม่สนิทกับเเม่เหมือนกันค่ะเพิ่งมาสนิทมากขึ้นช่วงโควิดเพราะเรียนออนไลน์เลยต้องมาอยู่กับแม่