อยู่กับยายตั้งเเต่เด็กเเล้วค่ะ (พ่อกับเเม่ทำงานที่ปทุม) ช่วงเทศกาลก็จะมาหาเรา คือเรื่องมีอยู่ว่า ปจดเราไม่มา1เดือน ยายเราก็เเซะว่า ท้องหรอ ท้องเเน่ๆ เรื่องการกิน  ก็มาบ่นเราว่ากินเเต่ กับ ทั้งๆที่เราก็ตักเเบ่งถ้วยออกมา มันเป็นสิทของเราที่จะเลือกกิน บอกกับเรา สวยเเต่รูป จูบไม่หอม ทั้งๆที่งานบ้านเราทำหมดเลย กกนเรายังซักให้
ไม่เคยให้กำลังใจ เวลาเราเเย่ ก็มีเเต่ด่าซ้ำเติมเรา เราได้มีโอกาสไปเล่นบ้านเเฟน รู้สึกว่ามันเป็นครอบครัวจริงๆ  เรามีลูกพี่ลูกน้องค่ะ เเต่เขาย้ายไปอยู่กับเเฟน เพราะยายด่าเขาเรื่องที่เขาคบกับเเฟนเเรกๆ เขากลับมาบ้านบ้าง นานๆที ยายเราดีใจ อยากกินไรทำให้กินนั้นนี่ ชมอย่างงั้นอย่างงี้ ลูกพี่ลูกน้องเราไปอยู่กับเเฟน ที่บ้านเเฟนเขาไม่เคยด่า ว่าเขาเลย มีความสุขกันมากๆ นี่ก็เป็นเหตุผล ว่าทำไมไม่กลับมาอยู่บ้าน ( บอกก่อนนะคะ เราเเละลูกพี่ลูกน้องเรา อยู่ ม.5กันเเล้ว อายุ17ปี ) บางครั้งเราก็คิดนะคะ ว่าเราขาดความอบอุ่นรึเปล่า ทำไมพอ
กลับมาบ้าน เหมือนดึงพลังเราไปหมด มันห่อเหี่ยวใจ   ส่วนเรื่องการเงิน เเม่เราส่งมาให้เดือนละ 5,000บาท รวมค่าไปรร ค่ารถ อาหารการกิน ยายเป็นคนเก็บ เเต่ช่วงนี้ไม่ได้ไปรรเเม่ก็ส่งมาให้เท่าเดิม เเต่ยายไม่เคยเเบ่งเลย เวลาเราจะไปไหนกับเพื่อน เราก็จะใช้ตังเก็บตัวเอง เราเลยไปบอกเเม่เรื่องนี้ เเม่เราก็เข้าใจ เเต่พูดไม่ได้ เลยให้เราเดือนละ500 เเทน เราเลยบอกกับเเม่ว่า เเบ่งให้เรา 1,000ได้มั้ย  จาก5,000 ที่ส่งมา 4,000 น่าจะพอกิน พอทำกับข้าว จ่ายนั้นนี่ อีกอย่าง น้าเราก็ส่งมาให้ เดือนล้ะ 4,000 บัตรสวัสดิการก็มี กดของออกมาทุกเดือน เงินเเค่ ทำกับข้าวก็น่าจะพอ เเต่ไม่เคยเเบ่งให้เราเลย เราสงสารเเม่ ที่ต้องจ่ายเเยกให้เรา เเทนที่จะเอาเงินจากตรงนั้นมาให้

ควรจะทำยังไงดีคะ คิดไม่ออกเเล้วจริงๆ