ตอนนี้รู้สึกว่าเห็นโทษของกามฉันทะมากขึ้นครับ (ไม่ใช่เรื่องเซ็กส์อย่างเดียวนะ เเต่หมายถึงความพอใจรวมๆ) ตอนเเรกที่ภาวนา คือ จัดการกับกิเลสประเภทพวกโทสะได้เเล้ว เพราะรับรู้เเละสังเกตง่าย เห็นเขาเกิดดับง่าย  เเต่วันนี้มาพิจารณาดูเเล้ว คิดว่ากามฉันทะนี่เเหละ คือ โทษ คือ ภัยอย่างเเท้จริง ที่เป็นภัยเพราะว่า สิ่งนี้เเหละที่ทำให้ดิ้นรนเเละก็เเก่งเเย่ง เเข่งขัน กันอย่างไม่รู้จบ สุดท้ายพอใกล้จะตายก็จะนึกได้ว่าเอาไปไม่ได้เลย หรือไม่ก็รู้สึกว่าเสียดายเวลาในการสะสมวัตถุกามต่างๆ จนไม่ได้พัฒนาคุณภาพของจิต  สำหรับนักภาวนาก็จะเห็นชัดว่า กามราคะก็ดี ความพึงพอใจต่างๆก็ดี เกิดขึ้นเเล้วดับทันที  สำหรับผม คือทำได้เเค่นี้ครับ รู้ทันมันบ่อยๆ ตามหลักสติปัฏฐาน พอกำลังตกก็ไปชาร์จเอาด้วยการทำสมถกรรมฐาน   ตอนนี้ยังเป็นฆราวาสอยู่เเต่ก็อยากขัดเกลากิเลสตัวนี้ครับ เพราะรู้สึกว่าการมีเนกขัมมะ หรือเนกขัมสังกัปป์ เป็นสิ่งที่ปลอดโปร่งเเละก็เป็นความสุขใจจริงๆ 

เกริ่นมาเยอะเเล้วครับ อยากถามเพื่อนๆว่า มีพระสูตรใดที่พระพุทธเจ้าท่านกล่าวถึงการจัดการกับกามราคะอย่างเป็นระบบไหมครับ หรือมีคำเเนะนำอื่นๆไหม