พักนี้หันมา ปฏิบัติ โดยการลืมตาสมาธิแทน ก็กำหนดรู้สีแสง ผัสสะ อายตนะไปตามเรื่อง
แต่ว่า การภาวนาก็ยังผลิกไปมา คือเมื่อจิตจับไปที่สภาวะไหน จนเกิดอาการหน่ายคลาย
สมาธิก็เกิด อากาสาก็ปรากฏขึ้นมาทันที จิตก็มักจะไปยึดสภาวะของอรูป มาเป็นอัตตา
อยู่เรื่อยๆครับ แต่ก็ไม่สามารถจะเเช่แป้งอยู่ได้ เพราะมันไม่มีปิติสุข หล่อเลี้ยง
ยิ่งขยับไปก็เหมทือนทานอาหารรสจืด  
ทางไปต่อก็ทราบดีครับ แต่ว่า มันยังฉแลบได้ ไม่กลมเกลี้ยง