ขอเกริ่นนำก่อนนะคะ

เราน้ำหนัก 54 สูง 170 อายุ 16 ปี ถามว่าหุ่นแย่มั้ย เอาตรงๆนะคะไม่ได้ดีมากแต่พุงเราไม่ได้ย้วยค่ะเพราะเราออกกำลังกายทุกวันไม่เว้นแม้แต่เปิดเทอม55555 เรามักจะชอบโดนว่าว่าอ้วนแบบทางอ้อม บางครั้งก็โดนเปรียบเทียบ หรือเรานี่แหละชอบเปรียบเทียบตัวเองกับคนอื่น😿

แต่ก่อนหน้านี้เราก็ผ่านอะไรมาเยอะนะคะ
เราเป็นคนอ้วนมาตั้งแต่เด็กๆ ทั้งชีวิตนี้ไม่เคยได้สัมผัสคำว่า”ผอม”เลย น้ำหนักไม่เคยแตะเลข 5 หรือ 4 เลย เพื่อนๆรวมถึงครูก็จะชอบบุลลี่เราตอนนั้น โดนว่าสารพัด แต่เรายอมรับค่ะว่าเราอ้วนจริงๆแต่เราไม่ได้สนใจอะไร เพราะคิดว่าวันเราเป็นวัยกำลังเติบโต จนกระทั่งจุดเปลี่ยนคือตอนขึ้นมัธยม

เรารู้สึกว่าเราเหมือนกำลังโดนกีดกันจากคนรอบข้างไม่ว่าจะเป็นเพื่อนๆ หรือคนรอบตัวก็ตาม ทุดครั้งเวลาถ่ายรูปหมู่เพื่อนเรามักจะดูน่าเกลียดที่สุด ทั้งดำ อ้วน แถมยังเตี้ยอีก (นน.ประมาณ 69-70 สูง 163 ค่ะถ้าจำไม่ผิด) เราเลยตัดสินใจลดน้ำหนักทันทีมิฉะนั้นเราจะต้องโดนแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆแน่นอน พอเริ่มลดจริงจังได้สักพักลงจาก 70 มา 64-63 ก็ยังมีโดนว่าว่าอ้วนอยู่ เอาจริงก็เฟลนะคะ แถมยังโดนเปรียบเทียบกับเพื่อนสนิทอีก (อย่าว่าแต่เพื่อนเลยค่ะขนาดพี่สาวยังบอกเลยว่าเราอ้วน) เราเครียดมากๆตั้งแต่ต้นปีการศึกษายันจบเลย อันนี้ตอนเราม.ต้น ขอตัดภาพไปตอนม.ปลายละกันค่ะ

ต้นปีนี้แหละที่เราจริงจังอีกรอบเพราะเรามองตัวเองในกระจกและเห็นรูปร่างตัวเองอ้วนมาก ไขมันล่างคือย้วยมาก เลยลดเป็นไขมันแทน รู้มั้ยว่าเราทรมาณมากไม่ว่าจะเป็นการทำ if หรือต้องยอมงดกินสิ่งที่ตัวเองชอบเพื่อให้ได้หุ่นในฝัน(มี cheat day วีคละครั้ง) เราทำแบบนี้มาเรื่อยๆจนร่างกายชินกับสภาพแบบนี้และไม่รู้สึกหิวหรือเครียดเลย ไม่โยโย่ ลดจาก 62 มา 54 ใช้เวลา 4-5 เดือน แต่จุดเปลี่ยนอีกครั้งคือ

เรายังโดนว่าว่าอ้วนอยู่เลยค่ะ เราเครียดมากเครียดจนเก็บมาร้องไห้แทบทุกวัน เราก็สู้ค่ะออกกำลังกายทุกวันไปเลย ถามว่าเหนื่อยมั้ย เหนื่อยนะแต่เพราะเราชอบและมีความสุขกับมันเลยออกแบบไม่เครียด และคุมอาหาร พยายามเลือกกิน ปัญหาไม่ได้อยู่ที่ work-out แล้วค่ะ เรารู้สึกว่าพฤติกรรมการกินเราเปลี่ยนไปมาก เรากลัวการกินของอร่อย กลัวการเป็น binge อีกครั้งเพราะเราเคยเป็นมาก่อนและมันทรมานมากๆ จากของชอบอย่างเค้ก คุกกี้ หมูกระทะ ชาบู กลายเป็นว่าตอนนี้แค่หยิบเข้าปากคำเดียวเรากลัวแทบเป็นบ้า ก่อนกินเราต้องนับ calories หรือดูก่อนกิน จนเรา obsessed กับมันมากเกินไป แก้ยังไงก็แก้ไม่หาย กินเสร็จต้องแขม่วพุงทุกครั้ง รู้สึกผิดจนอยากตาย ตัวเองอ้วนแน่ๆ ไขมันเพิ่มขึ้นแน่ๆ หนักสุดเคยถึงขั้นอยากล้วงคอแต่ไม่เคยทำสักทีเพราะกลัว side effects หรือบางทีก็ออกกำลังกายให้หนักกว่าเดิม อีกอย่างนึงคือเรากลัวเป็น Anorexia ที่สุด บางทีเราไม่รู้ตัวว่าเรากำลังเป็นโรคคลั่งผอมอยู่รึป่าว ถ้าเป็นจริงๆชีวิตเราคงเปลี่ยนไปมากแน่ๆจากคนสุขภาพดีกลายเป็นคนป่วยขี้โรค

ตอนนี้ประจำเดือนเราไม่มาสักทีครบ 1 เดือนแล้วค่ะ เราพอรู้สาเหตุว่ามาจากการออกกำลังกายที่หนักเกินไป แต่เราห้ามตัวเองให้พักไม่ได้จริงๆ ถ้าพักฟีลจะแบบเราต้องอ้วนขึ้นแน่ๆ

เราอยากรู้ว่าในมุมมองทุกคนว่าน้ำหนักส่วนสูงเท่านี้ถือว่าอ้วนไหมคะ เราควรลดต่อหรือพอแค่นี้ดีคะ (เป้าหมายคือ 48 ค่ะ)