อันเทวัญนั้นคือมัจจุราช
จะหมายมาดเอาชีวิตริษยา
แล้วเสแสร้งแกล้งทำบีบน้ำตา
อนิจจาใจหายเจียวสายใจ
แม้สิ้นสูญบุญนางในปางนี้
ไม่มีที่พึ่งพาจะอาศัย
จะกอดศพซบหน้าโศกาลัย
ระกำใจกว่าจะม้วยไปด้วยกัน
นึกจะใคร่สะเดาะพระเคราะห์เจ้า
พอบรรเทาโทษาที่อาสัญ
เหมือนงอนง้อขอชีวิตแก่เทวัญ
กลัวแต่ขวัญเนตรพี่จะมิทำ ฯ
   นางผีเสื้อเชื่อถือรื้อประณต
พระทรงยศจงช่วยชุบอุปถัมภ์
ตามตำราสารพัดไม่ขัดคำ
ช่วยแนะนำอนุกูลอย่าสูญใจ ฯ