*แม้นสิ้นสูญบุญนางในปางนี้                        ไม่มีที่พึ่งจะอาศัย
จะกอดศพซบหน้าโศกาลัย                         ระกำใจกว่าจะม้วยไปด้วยกัน
นึกจะใคร่สะเดาะพระเคราะห์เจ้า                     พอบรรเทาโทษาที่อาสัญ
เหมือนงอนง้ขอชีวิตแก่เทวัญ                        กลัวแต่ขวัญเนตรพี่จะมิทำ
      นางผีเสื้อเชื่อถือรื้อประณต                     พระทรงยศจงช่วยชุบอุปถมภ์
ตามตำราสารพัดไม่ขัดคำ                            ช่วยอนุกูลอย่าสูญใจ
    พระฟังคำสำราญสำเร็จคิด                        จึงว่าผิดสายสมรหาสอนไม่
ตำรานั้นแต่ครั้งตั้งเมรุไหร                             ว่าถ้าใครฝันร้ายจะวายปราน