คำว่า ธรรมทั้งปวง เราจะพบเห็นอยู่ 2 อย่าง คือคำว่า "ธรรมทั้งปวง"  กับคำว่า "ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา"

(1)   "ธรรมทั้งปวง" ก็คือทั้งหมดทั้งปวงที่พระพุทธตรัสถึงโดยทั่วๆไป ไม่มียกเว้นรวมทั้งนิพพานด้วยนั่นแหละ....
(2)   "ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา"  ประโยคนี้เป็นการตรัสถึงโดยเฉพาะ โดยมีเงื่อนไข หรือข้อยกเว้นอยู่แล้วใน
         บริบทที่ทรงตรัส ถ้าพบคำว่าธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตาที่ไหน จะต้องพบคำว่า  "สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง"
         "สังขารทั้งหลายเป็นทุกข์"  แล้วจึงตามด้วยคำว่า  "ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา"  ทุกครั้งที่ตรัสอย่างนี้.....

นี้กรณีย์ที่ 1.

มีต่อ...