หลักการแบบไหน เช่นหลักการที่ว่า...

...หลักการของความเป็นอนัตตาเมื่อตรัสเฉพาะเจาะจงของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง มีว่า
สิ่งไหนไม่เทียง สิ่งนั้นเป็นทุกข์ สิ่งไหนเป็นทุกข์ สิ่งนั้นเป็นอนัตตา  

แต่เมื่อตรัสถึงสังขารทั้งหลาย หลักการก็เช่นเดียวกันคือ ความไม่เที่ยง ความเป็นทุกข์
และเมื่อตรัสสรูปเรื่องสังขารทั้งหลาย ท่านจึงตรัสสรูปเป้นคำว่า "ธรรมทั้งปวง" เพื่อเป็นการตรัสคำไม่ซ้ำซาก

นั่นก็หมายถึงธรรมที่ถูกเหตุปัจจัยปรุงแต่งทั้งหมดนั่นเอง ว่าเป็นอนัตตา
มันต่างกับหลักการของนิพพานอย่างฟ้ากับเหว

ไอ้ที่พูดกันว่า หมายถึงสังขตธรรมและอสังขตธรรม(นิพพาน) นั่นมันบิดเบือนชัดๆ
ระวังนรกจะกินหัวเอา