ชื่อเพลงว่า ธรรมทั้งปวง..

(1)   "ธรรมทั้งปวง" (เฉยๆ) ก็คือทั้งหมดทั้งปวงที่พระพุทธตรัสถึงโดยทั่วๆไป 
ไม่มียกเว้นรวมทั้งนิพพานด้วยนั่นแหละ เช่นตรัสว่า ธรรมทั้งปวงควรรู้ยิ่ง เป็นต้น....

(2)   "ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา"  ประโยคนี้เป็นการตรัสถึงโดยเฉพาะ โดยมีเงื่อนไข 
หรือข้อยกเว้นอยู่แล้วในบริบทที่ทรงตรัส ถ้าพบคำว่า*****ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา*****ในที่ไหนๆ
จะต้องพบคำว่า  "สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง"  +   "สังขารทั้งหลายเป็นทุกข์" เสมอทุกที่
แล้วจึงตามด้วยคำว่า  "ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา"  ทุกครั้งที่ตรัสประโยคนี้.....

กรณีย์ที่ 1.
....ที่ต้องตรัสว่า "ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา"  ทำไมไม่ตรัสว่าสังขารทั้งปวงเป็นอนัตตา 
นั่นเพราะเป็นหลักการทางภาษา เป็นความงาม ความสละสลวยทางภาษา
ซึ่งเป็นหลักของบาลีไวยากรณ์กรณ์ทั่วไป เพื่อไม่ให้เป็นการตรัสคำซ้ำซาก     
คำว่า "ธรรมทั้งปวง" ในประโยคนี้ จึงเป็นคำทั้ง 2 ประโยคนั้นมารวมกัน คือคำว่า
******สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง***** + *****สังขารทั้งหลายเป็นทุกข์***** 
ท่านที่เคยผ่านการเรียนการสอนบาลีไวยากรณ์มาแล้ว ต่างทราบกันดี...

มันเป๋นจะอิ้เน้อ
จะอู้หื้อ.....