โดยท่ายผู้หญิงเอิงเอยได้อธิบายคร่าวๆ ว่า..

(1)...บาลีไวยากรณ์ไม่ได้กำหนดไว้ว่า  ธรรม หมายถึง ธรรมก่อนหน้าบวกกัน ค่ะ
คำว่า “ธรรม” หรือ คำใดก็ตามในพระบาลี ถ้าอยากทราบว่าท่านแสดงอรรถอย่างไร 
ต้องรู้ไวยากรณ์พร้อมศึกษาอรรถกถาหรือคัมภีร์ชั้นรองลงมาค่ะ  ข้อความในแต่ละแห่งไม่สามารถคิดเอาเองแบบฟันธงได้เลยค่ะ
อย่างเช่น คำว่า “สัพเพธัมมา อนัตตา” ในพระสูตรนี้

(2)“สัพเพธัมมา” ท่านหมายถึง ธรรมทั้ง ปวง คือ ทั้งสังขารธรรมและวิสังขารธรรม นั้นไม่เป็นอัตตา

(3)คำว่า “อัตตา” หมายถึง ตัวตนแก่นแกนของสิ่งใด มีคุณสมบัติคงที่พอที่จะเป็นตัวตน สามารถกำหนด บังคับให้เป็นไปตามต้องการได้

แนะนำอ่านเพิ่มเติมในหนังสือของ สมเด็จพระพุทธโฆษาจารย์ (ป.อ. ปยุตโต )นะคะ มีหลายเล่มลองค้นดูค่ะ
-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ตอบว่า.....
แสดงว่าท่านยังเข้าใจไม่ถูกต้องดีนัก..
(1)   เข้าใจได้ถูกต้อง แต่ท่านงงอะไรของท่านไปเอง
(2)   อันนี้ท่านเข้าใจเอาเอง และไม่ถูกต้อง
(3 )  อันนี้เข้าใจได้ถูกต้องเหมือนผมเป็ะเลย.....

ประเด็นที่ต้องการถามของท่านคือ คำว่า...หลักการนี้มีว่าอย่างไรคะ?

ตอบว่า.....

สูตร หรือสมการนี้มีอยู่ว่า...

.......สิ่งไหนไม่เที่ยง  ......สิ่งนั้นเป็นทุกข์
.......สิ่งใดเป็นทุกข์  ......สิ่งนั้นเป็นอนัตตา
แสดงชัดเจนว่า สิ่งที่ไม่เที่ยง กับสิ่งที่เป็นทุกข์ มันก็คือสิ่งอันเดียวกันนั้นแหละ
แม่นบ่ ?

......สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง  ......สังขารทั้งหลายเป็นทุกข์  ......ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา
เมื่อว่าโดยสมการความจริง..คำว่าธรรมทั้งปวง   มันก็คือสังขารทั้งหลายนั่นเอง.....

ในเมื่อมันก็เป็นสูตรเป็นสมการเดียวกันอย่างนั้นแท้ๆ ไฉนใยเล่ามันจะไม่เป็นอย่างเดียวกันล่ะ
แต่ที่ใช้ตรัสคำว่า "ธรรมทั้งปวง" ก็เพราะ เพื่อรวบรัดตัดความจึงรวมเป็นคำว่า ธรรมทั้งปวง
มันก็คือหลักการตามข้อ (1) ที่ท่านยกมาเองนั่นแหละนะ...

หวังว่าคงเข้าใจ...

มันเป๋นจะอิ้ๆเน้อ
จะอู้หื้อ.....