เช่น การหลุดพ้นจากทุกข์เกิดจากพิธีกรรมหรือการกระทำภายนอกที่ไร้แก่นสาร

สาวกคนที่ 1 กล่าวว่า     นิพพานต้องเป็นอนัตตาแหงๆ  เพราะพระพุทธเจ้าตรัสไว้ว่า ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา ........................ สาวกคนที่ 2 ก็กล่าวทำนองทักท้วงไม่เห็นด้วยว่า   

แต่เพราะเป็นคาราบาวมีแต่เขาแห้งๆ จึงสามารถเอานิพพานไปรวมไว้ในธรรมทั้งปวงได้... .....ทั้งที่พระพุทธเจ้าก็ระบุจำเพราะเจาะจง ว่า สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง  สังขารทั้งหลายเป็นทุกข์ ก่อนที่จะตรัสย้ำว่า

ทำสมาธิจนถึงจตุตถฌาน (ฌาน 4) มีอุเบกขาเป็นเหตุให้สติบริสุทธิ์ พิจารณาขันธ์ 5 ไม่เที่ยง เป็นทุกข์ ว่างเปล่า สละสิ้นกิเลสอวิชชา แยกจิตออกจากขันธ์ 5 น้อมจิตลงในความว่างอันสงบ ประณีต ไร้ความคิด (สังขารปรุ

คือ..คำว่า... สังขารทั้งหลายไม่เที่ยง   สังขารทั้งหลายเป็นทุกข์   ธรรมทั้งปวงเป็นอนัตตา... จะเอาคำนี้ไปเป็นช่องว่างรูโหว่ หลอกคนโง่ว่า ต้องรวมนิพพานเข้าไปด้วยก็คงได้อยู่  แต่จ

คำว่า รู้แล้ว ในคำว่า รู้ธรรมแล้วไม่อาศัย ความว่า รู้ ทราบ พิจารณา เทียบเคียง ให้แจ่มแจ้ง ทำให้เป็นแจ้งว่า สังขารทั้งปวงไม่เที่ยง ... สังขารทั้งปวงเป็นทุกข์ ... ธรรมทั้งป