เเชร์ประสบการณ์อะนอเร็กเซียค่ะ(ตอนนี้กำลังรักษาอยู่ ใครมีอะไรเเนะนำช่วยหน่อยนะคะ) สวัสดีค่ะพี่ๆทุกคนในกลุ่ม ตอนนี้อายุ13ปีค่ะ เริ่มลดน้ำหนักมาได้1ปีเเล้ว ลดไปทั้งหมด15กิโล ตอนอายุ12นั้นหนัก45กก.สูง153ค่ะ ปัจจุบัน หนัก31 สูง155 ตอนนี้กำลังต่อสู้กับการกินของตัวเองอยู่ค่ะ โรคที่หนูเจอชื่อ anorexia nervosaหรือโรคคลั่งผอมที่ทุกๆคนเข้าใจกันนี่เเหละค่ะ  โรคนี้เริ่มต้นจากการไม่มีความพอใจในตัวเองค่ะ พอน้ำหนักลดลงเเล้ว ก็อยากให้มันลดลงไปเรื่อยๆ คลั่งไคล้กับการนับเเคลลอรี่เป็นชีวิตจิตใจ ตอนนี้เป็นควบคู่ไปด้วยกับโรคซึมเศร้าค่ะ หนูอยากหายจากโรคนี้จริงๆค่ะ สงสารพ่อกับเเม่พวกท่านเป็นห่วงหนูมาก
  เริ่มเเรกมาจากตอนที่ปิดเทอม หนูว่างๆค่ะเลยอยากหาอะไรมาท้ายทายตัวเองเเล้วก็คิดประมาณว่าเปิดเทอมชั้นต้องสวย เวลาผอมเเล้วชั้นจะกินอะไรก็ได้! ตอนนั้นมีเทรนด์ลดน้ำหนักกำลังดังค่ะ ไอ้เราเนี่ยก็เลยตามกระเเสไปลดน้ำหนักตามเขา😂ไม่น่าเล๊ยย ช่วงนั้นก็เริ่มเลยค่ะ ทั้งกินคลีนออกกำลังกายวันละ10นาทีค่ะ//ตอนนั้นขี้เกียจ (เเต่ยังเยอะอยู่นะคะ สารอาหารครบถ้วน)
-มื้อเช้าก็ ขนมปังโฮลวีต1เเผ่น โยเกิร์ต1ถ้วย กล้วยไข่1ลูก ข้าว1ทัพพีครึ่ง ไข่ต้ม อกไก่อีก50กรัม ผักอีกประมาณ1ฝ่ามือ
-เที่ยง  ไข่ต้ม2ลูก ข้าวเหนียวอีก1ทัพพีครึ่ง
-เย็น บะหมี่หมูเเดง
ประมาณนี้อะค่ะระหว่างวันก็มีซีเรียลบาร์กับนมfull fat1-2กล่อง
กินอยู่อย่างนี้ประมาณ2สัปดาห์ค่ะ ออกกำลังกายเบาๆ10-15นาที เเล้วก็ไปชั้งน้ำหนัก 1สัปดาห์ก็ลดไปประมาณ1.5โลค่ะ ตอนนั้นดีใจมากๆๆก็ตั้งเป้าหมายว่า เอาให้ชั้นหนักซัก40ก็จะเลิกลดน้ำหนักเเล้ว เลยเริ่มจริงจังมากขึ้น เเล้วไปพบกับคำว่า "นับเเคล" ก็เลยเริ่มคุมเเคลค่ะ เเล้วก็ปรับเลิกกินขนมถุง ขนมซอง เลิกน้ำหวาน เลิกของทอดของมัน(เเต่ก่อนชอบทาน พิซซ่า หมูทอด ชาเขียวไข่มุก ไก่เคเอฟซี ข้าวมันไก่ทอด ผัดไทยกุ้งสดไม่ใส่ผัก บะหมี่เเห้งกับเกี๊ยวทอด ขนมปังหมูหยองน้ำสลัด ) พอนับเเคลก็ตัดเลยค่ะ เเล้วก็มาออกกำลังกายมากขึ้นค่ะเป็นวันละ20-30นาที  มีวันนึงก็ตบะเเตกค่ะ!!😂(ชั้นว่าเเล้ว)
กินขนมปังหมูหยองน้ำสลัดไป2ก้อน รออะไรล่ะ รู้สึกผิดสิคะ ก้อนนึงก็เท่าฝ่ามืออะค่ะ (ยัดโหดมากกก*-*) เลยรู้สึกผิดเเล้วมาออกกำลังกาย50นาทีค่ะ รู้สึกดีขึ้น วันต่อมาก็ตั้งใจคุมใหม่ ทำไปทำมาน้ำหนักเหลือ38ค่ะ เลยรู้สึกว่า มันยังไม่พอเลยตั้งเป้าเเล้วพูดกับตัวเองว่า "ถ้าชั้นหนัก35ชั้นจะเลิกลดน้ำหนักเเล้ว " ช่วงนั้นก็กินน้อยลงค่ะ ลดข้าวลง ไม่ดื่มนมโรงเรียน ไม่ทานน้ำมันเลย เริ่มห่อข้าวไปทานเองที่โรงเรียน เช่น กล้วยหอมกับนมถั่วเหลือง จนครูที่โรงเรียนเริ่มทักว่า เห้ย ผอมลง ป่วยเป็นอะไรรึเปล่า(คือมันผอมเเบบไม่เเข็งเเรงอ่ะค่ะ) เเรงก็เริ่มน้อยลง เริ่มเล่นกีฬาไม่เก่ง สมองคิดเเต่เรื่องอาหารมากขึ้น ลุกขึ้นเเล้วจะหน้ามืดบ่อยๆ จนมาถึงจุดพีคค่ะ
ตอนนั้นน้ำหนัก33 เเล้วก็คิดกับตัวเองว่าเอาให้น้ำหนักซัก30กก.ดีกว่า เลยลดอย่างเคร่งครัดยิ่งขึ้นไปอีกค่ะ ทะเลาะกับเเม่บ่อยมากขึ้น เริ่มไม่ให้เเม่ทำอาหารให้ เเม่ซื้ออะไรมาให้ก็ไม่กิน ด่าเเม่เวลาเค้าซื้อขนมปังมาให้บ้าง ไม่สนใจเเม่เอาเเต่ออกกำลังกาย ประจำเดือนไม่มา เล่นกีฬาไม่ได้เเต่มันขัดตรงที่ว่าเวลาออกกำลังกายหน้าทีวีในยูทูปจะมีเเรงขึ้นมาค่ะ ช่วงนั้นจะออกวันละ30-50นาทีค่ะ จะยกตัวอย่างอาหาร1วันนะคะ
เช้า- ผักบุ้งต้มเเครอท น้ำจิ้มสุกี้1ช้อนชา
เที่ยง-ขนมปัง1ก้อนเล็กๆ
เย็น-โยเกิร์ต1ถ้วย เเอปเปิ้ลเขียว1ลูก
ทานอย่างนี้เกือบทุกวันค่ะเเล้วก็ตีเเคลไปว่ากินไป1200เเคล เราจะตีเเคลสูงไว้ก่อนค่ะ เช่นนมครึ่งเเก้วก็ตีไป120เเคล ไข่1ฟอง 90เเคล อกไก่1ช้อนโต๊ะก็ตีไป100กรัม นับเเคลผักบุ้งต้มก็ตีไป50เเคล จนเเม่เริ่มทนไม่ไหว บังคับให้ชั่งน้ำหนักให้ดูค่ะ ปรากฏว่าอยู่ที่30กก. คุณเเม่เลยไปส่งโรงพยาบาล คุณหมอส่งสัยว่าเป็นไทรอยด์รึเปล่า ปรากฏว่าไม่ใช่เลยค่ะ ตรงข้ามเลย ระบบเผาผลาญเราต่ำมาก หนาวง่าย เล็บเปราะซีด พูดช้าลง เหนื่อยง่าย เค้าเลยส่งไปที่หมอเด็ก คุยไปคุยมาเค้าก็วินิจฉัยว่าเป็นโรคทางจิตเวชค่ะ คือโรคคลั่งผอม ก็เลยส่งตัวเราต่อไปทางเเผนกจิตเวชค่ะ เเต่โรงพยาบาลไม่มีจิตเเพทย์เด็กค่ะ คุณหมอเค้าก็ไม่ค่อยเข้าใจเราอ่ะเนอะ เลยจ่ายยาบำรุงเลือดกับยาเเก้โรคซึมเศร้าค่ะ ตอนนี้ก็ทานยามาเรื่อยๆจนปัจจุบันค่ะ คุณหมอเค้าบอกให้ทานให้เยอะขึ้น เราก็ทานเยอะขึ้นค่ะ มื้ออาหารปัจจุบัน
เช้า ข้าว1ทัพพี บล็อคโคลี่ผัดไข่(ผัดด้วยน้ำ) กับมันหวาน1หัว
เที่ยง ข้าว1ทัพพี มันหวานครึ่งหัว บล็อคโคลี่ผัดไข่
ขนม เเอปเปิ้ล1ลูก
เย็น เวย์โปรตีนกับนมfull fat ผักสลัด มันหวาน1-2หัว
หนูสงสัยว่าวันนึงหนูทานเยอะมากๆขนาดนี้เเล้วทำไมน้ำหนักมันไม่ขึ้นเลย เเต่ตอนนี้หนูก็ยังมีความคิดตีกันอยู่อ่ะค่ะ เวลาทานเยอะไปก็มานั่งร้องไห้ เเต่ก็อยากเพิ่มกล้ามเนื้อเเต่มันก็กลัวอ้วน จะกินก็ไม่กล้า    ตอนนี้ไม่ค่อยออกกำลังกายนะคะ(ปวดตัว) ตอนนี้ยังเป็นโรคซึมเศร้า+ระบบเผาผลาญต่ำ+กล้ามเนื้อน้อย+ประจำเดือนไม่มา1ปี ปัจจุบันยังคงรักษาไม่หายอค่ะ
--ขอบคุณที่อ่านจนจบนะคะ อยากเตือนเป็นอุทาหรณ์คนที่ลดน้ำหนักเเบบอดอาหารเเล้วก็กินน้อยค่ะ ขอให้พอใจในร่างกายตัวเองดีกว่านะคะเวลาเป็นอะไรมามันไม่คุ้มเลย😔--