ขอเล่าเลยแล้วกันนะคะ
เราเป็นพวกที่ชอบเก็บความรู้สึก ไม่เคยระบายไห้ใครฟัง หลายปีมานี้เรามีแต่ความเครียดคะ เราก็อดทนไว้ตลอด จนวันนึงเรามีปัญหากับเพื่อน จนเราระเบิดอารมณ์ของตัวเองออกมา หลังจากนั้น เราเก็บอารมณ์ความโกรธ เกียจ ของตัวเองไม่ได้อีกเลย เวลาเราโกรธเราเหมือนอีกคนเลยคะ เหมือนผีบ้า เราเคยมีความคิดที่จะฆ่าตัวเองไห้ตายเราไม่อยากทนกับปัญหาในชีวิตของเรา ครั้งนึงเราเคยผูกคอจะทำไห้ตัวเองตาย มันไม่ได้เป็นดั่งฝันเลยคะ เพื่อนมาเจอเราส้ะก่อน หลังจากนั้นอาการโกรธเกียจของเราหายไปสักพักคะ เพราะไม่มีใครมาคอยทำไม่หงุดหงิด ปีต่อมา เรามีปัญหากับแม่เพื่อน มันเป็นเรื่องเล็กน้อยนะคะ แต่แม่เพื่อนเราทำไห้เป็นเรื่องใหญ่ แล้วเพื่อนเราก็โกหกจนเราโดนด่ายับเลย จนเราระเบิดอารมณ์ของตัวเองออกมาอีกครั้ง หลังจากนั้นเรามีอาการ เรารู้สึกหมดหวังกับคำว่าเพื่อน เริ่มท้อกับการใช้ชีวิต เราเริ่มไม่มีแรกกับการใช้ชีวิตต่อไปคะ เรากลัวทุกอย่าง กลัวการที่จะมีเพื่อน เอาจริงๆเรายังเล่าออกไปไม่หมดปัญหาเรามันเยอะกว่าจะพิมพ์หมด