คือเราโดนเพื่อนที่สนิทเกียจน่ะค่ะ เพราะว่าอะไรไม่รู้ส่วนตัวเราเป็นคนที่ค่อนข้างจะเงียบแล้วก็เป็นคนที่sensitiveสุดๆเลยค่ะ เป็นคนที่หน้าเหวี่ยงมากมักจะโดนหาเรื่องเพราะแค่มองนี่แหละค่ะ ส่วนเพื่อนจะเป็นคนที่เดาอารมณ์ไม่ออกเลยค่ะ จะมีบางวันที่มาดีหรือร้ายก็ไม่รู้ เวลาเราทำอะไรพลาดนิดหน่อยเค้าก็จะล้อหรือว่าเอาไปพูดค่ะ ส่วนตัวเรารู้สึกอายมากเลย แต่เราก็ทำอะไรไม่ค่อยได้ค่ะเพราะเราไม่กล้าและเพื่อนไม่เยอะ เราเลยได้แต่ทนค่ะ อยู่มาวันนึงเค้าทำตัวแปลกไปค่ะปกติจะเป็นคนที่ชวนเราพูดและทำอะไรอยู่บ่อยๆ แต่วันนั้นอยู่ๆเค้าก็แยกตัวไปกับกลุ่มอื่นแล้วนินทาใครก็ไม่รู้ เค้าทำแบบนี้บ่อยมากแล้วเวลาเค้าจับกลุ่มนั่งคุยกันเค้าก็ชอบจะหันมาทางเราค่ะแล้วก็หันไปพูดต่อืบางทีเราอาจจะคิดไปเองก็ได้แต่พอหลายๆวันผ่านไป กลุ่มเพื่อนเราก็เหลือแค่2คนเรากับเพื่อนอีกคน แต่บางทีเราก็รู้สึกเหมือนอยู่ตัวคนเดียว เลยแล้วตอนนี้เค้าก็มักจะลงสตอรี่หรือโน๊ตแซะ เราไม่อยากจะเชื่อเลยว่าจะเกิดอะไรแบบนี้ขึ้นอีก เราไม่ชอบที่จะโดนใครเกียจ เราไม่รู้ว่าจะใช้ชีวิตยังไงต่อเลยเหลือเวลาอีกแค่1ปีกว่าๆก่อนที่เราจะจบจากร.ร.นี้เรารู้สึกอยากจะเปลี่ยนไปเรียนต่างจังหวัดมากเลยค่ะแต่ำด้แค่คิดเราเอาเรื่องนี้ไปปรึกษาแม่ แม่ก็บอกแค่ว่าให้อดทนแต่ตอนนี้สุขภาพจิตของเราก็รู้สึกไม่ค่อยคงที่เท่าไหร่รู้สึกเหมือนว่าตัวเองเสียใจแค่คนเดียวเหมือนกันว่าไม่มีเราก็ไม่มีอะไรเปลี่ยรแปลงอยู่ดี ตอนนี้เราเหนื่อยสุดๆเราไม่อยากจะแคร์ความรู้สึกใครอีกแล้วเราไม่อยากที่จะรู้สึกแบบนี้เลย ปีใหม่เราว่าจะทักไปขอโทษทุกสิ่งทุกอย่างค่ะให้เค้ายกโทษให้เราถึงแม้เราจะไม่รู้ว่าเราผิดเรื่องอะไร แต่ยังไงเราก็คิดว่าเค้าคงจะเอาแชตที่เราส่งไปเอาไปนั่งขำเล่นกับเพื่อนแน่เลยค่ะเพราะนิสัยเค้าไม่ใช่คนที่จะลึกซึ้งอะไรขนาดนั้น เราไม่รู้แล้วว่าจะทำยังไงเรารู้สึกเกียจตัวเองมากที่เป็นคนแบบนี้