(สวัสดีค่ะ กระทู้นี้คือหนูอยากจะระบายและต้องการความคิดเห็นบางส่วนเพื่อเอาไปปรับนะคะ อยากจะให้พิมพ์กันดีๆนิดหน่อยนะคะ) คือช่วงหลายๆเดือนมานี้หนุเริ่มมีปัญหากับแม่เกี่ยวกับชีวิตประจำวันต่างๆ(พ่อกับแม่หย่ากันแล้วนะคะ) ส่วนใหญ่ ก็จะเป็นเรื่องเรียน บางทีท่านก็ชอบพูดเปรียบเทียบ ด่าว่าขี้เกียจบ้างไรบ้าง หนูก็ตอบโต้ไป ช่วงนั้นคือช่วงนี้หนูกำลังจะสอบขึ้นม.4 มีปัญหาหลายๆอย่าง หนูพยายามเข้าใจความเป็นผู้ใหญ่ของแม่และพยายามปรับแต่ทุกครั้งที่ปรับก็มักจะมีการโต้เถียงจนบางทีก็เหนื่อย มีวันหนึ่งหนูมีน้องชายอายุเท่ากัน เขาโทรมาว่าแม่เหนื่อยกับการเถียงบางทีแม่ก็พยายามอดทนเพื่อที่จะอยู่ด้วยกันให้ได้ ถ้าแม่ทำได้คงต่อยไปนานแล้ว แล้วก็มักบอกว่าเราขี้เกียจอะไรบ้างต่างๆและแม่อยากให้เราเรียนต่อปวช. แม่บอกว่าแม่ไม่ชอบที่นิสัยเหมือนพ่อชอบเถียง ตอนนั้นที่เราได้ยินก็ช็อคอยู่นะคะ เราก็ทนไม่ไหวเลยระบายไปกับน้องว่าเราก็พยายามปรับแล้ว พยายามปรับและคิดว่าคงเป็นความคิดของพ่อแม่สมัยก่อน แต่แม่ก็ยังเหมือนมีอีโก้ พอเราพูดอะไรที่ดีๆใส่แม่ก็จะไม่รับฟัง บางทีก็อ่านหนังสือตั้งใจติวเพื่อให้แม่เห็นแต่แม่ก็ไม่เห็นและก็มักบ่นว่าเราขี้เกียจ ตอนนั้นเรารู้สึกโกรธแต่ก็ไม่ได้เกลียด เพราะเรารู้ว่าแม่มีบุญคุญกับเรา แต่บางทีแม่ก็มักจะพูดคำแรงๆใส่ จนบางทีเราก็ทนไม่ไหว พยายามปรับก็แล้ว และเลือกสายการเรียนที่แม่ต้องการถึงแม้เราจะอิจฉาน้องเพราะบางทีแม่ก็มักจะสนับสนุนน้องมากกว่า ไม่ค่อยสนับสุนเราและต้องการให้เราเป็นไปตามที่แม่เลือกไว้ เราก็มีความฝันเป็นของตัวเองแต่ถึงยังไงเราก็ต้องยอมและยอมให้แม่กำหนดชีวิตทุกอย่าง เพื่อไม่ให้มีปากเสียง  (อาจจะงงๆหน่อยนะคะ)