คือ หนูยังเด็กหนุพอรุ้ค่ะว่าการเถียงพ่อแม่เป้นเรื่องไม่ดีซึ่งหนูก็ไม่เคยเถียง ทั้งไม่กล้าเถียง และ ไม่อยากเถียง จนบางครั้งเรื่องมันก้มาถึงจุดจุดหนึ่งของชีวิต หนูรุ้สึกเลยวะ หนูเป็นเด็กเก็บกด อึดอัดกับตัวเอง อยากทำไรก็ไม่ได้ทำ ความรุ้สึกตอนนี้คือ อยากตะโกนความในใจออกมาดังๆ อยากจะเอามีดมากรีดตัวเองด้วยซ้ำ แต่ทำได้แค่คิด และ ก็โมโหตัวเอง ถ้าตามคำแนะนำของใครหลายๆคนก้คงบอกให้หนูใจเย็นๆ ปล่อยวาง อย่าคิดมาก หนูทำมาหลายครั้งแล้วค่ะ ยิ่งปล่อยวางหนูยิ่งำไม่ได้ยิ่งเคียดมากกว่าเดิม บ้านหนูมันเป็นครอบครัวท่มีแต่ปัญหา เดี่ยวคนนั้นก็หงุดหงิดใส่คนนู้นคนนี้ มันน่าลำคาญนะค่ะ หนูจะเป็นประสาทตายแล้วค่ะ มันจะอะไรหนักหนา ที่หนูมาตั้งกระททู้ในวันนี้ไม่ได้จะมาประจานครอบครัวของหนู แต่หนูอยากระบาย หนูอึดอัดมาก แล้วเวลาพี่ทำผิดแม่ก็ชอบมาบ่นให้หนูฟัง คือ แบบจะมาบ่นให้ฟังทำไม ทำไมไม่บ่นกับลูกชายตัวเอง มันน่าเบื่อมากนะค่ะ เบื่อทุกอย่างมันมีหลายเรื่องมากท่ทำให้หนูลำคาญมันเหมือนกับพี่กรอบเล็กๆเกิดขึ้นมากับชีวิตหนุ หนูอยากออกจากมัน แต่ออกไม่ได้ หนูแทบบ้าแล้วค่ะ บางครั้งก็อยากตายๆไปจากโลกนี้นะค่ะ ปัญหาจะมากอะไรขนาดนี้ อย่างกะรุ้ในสงครามประสาท