หลังจากดันพื้นจนเริ่มดันขนานกับพื้นโลกได้เป็นจำนวน 5 ครั้ง ติดต่อกัน ก็เริ่มลองวิ่ง(เดิน)บ้าง เพื่อว่าน้ำหนักจะลง
ทีนี้ หลังจากวิ่งวันแรกก่ะจะวิ่งวันละสัก2กิโล ขึ้นเขาและลงเขา ที่จริงก็ไม่ถึงกิโลดีประมาณ800+-50เมตร ขาแรกเดินออกจากบ้านระยะทางประมาณ100เมตร เดินเร็วสลับช้า ให้หัวใจเริ่มสูบฉีด แล้วก็วิ่งเลยวิ่งแบบวิ่งเฉยๆไม่สปีดมาก วิ่งสปีดปกติของตัวผมเอง ได้ประมาณ200เมตร อาการเหนื่อยถามหา มีอาการ แสบหน้าอก (หายใจแรงมาก) ปวดหลังแล้วขาแทรก เข้าใจว่าคนน้ำหนัก100+ ถ้าเริ่มวิ่งเลยจะทำให้ข้อเสื่อมเร็วแต่ก็อยากลองตั้งแต่ต้นเลยว่าเราจะวิ่งได้ไกลขนาดไหน พอถึงจุดปลายของขาขึ้นอาการเริ่มแรงขึ้นมากอย่างรู้สึกได้ชัดเลย ปวดสะโพก ลามแผ่นหลัง ผมว่าผมวิ่งถูกวิธีอยู่นะ ปลายเท้าลง โน้มตัวไปด้านหน้าแต่บางครั้งก็ตัวตรง จินตนาการวิ่งแบบสง่าถ้าใครเคยฟังเพลง pray for me ประกอบ black panther น่าจะนึกออกคือท่าเดียวกับตอนต้นเพลงเลย

ขาลง วิ่งลงมาเรื่อยๆได้ประมาณร้อยเมตร ไม่รู้สึกเหนื่อยแต่มันล้าที่ช่วงต้นขาและแถวๆกล้ามเนื้อแถวสะโพกหลัง(เขาเรียกแบบนี้มั้ย?) จากนั้นเดินยาวจนถึงบ้าน รอหายล้าแล้วนั่งพักจิบน้ำ สิบนาทีผ่านไป อาการล้ากินแรงมาก ลุกโอยบิดตัวโอย จนวันนี้ขณะที่ตั้งกระทู้สนทนา ใกล้ได้เวลาวิ่งอีกแล้ว  ผมควรเปลี่ยนวิธีวิ่งเป็นแบบไหน หรือว่าต้องเดินก่อนแบบหลายๆกระทู้บอก อันที่จริงอยากทำเวลาต่อ1กิโลไม่เกิน5นาที แต่สำหรับคนขี้เกียจเพิ่งมีประกายไฟวิ่ง ผมว่ายังไงๆมันก็ต้องพยายามฮึ๊บเยอะกว่านี้
เหมือนตั้งเองตอบเองบางอัน หัวคิดมือพิมพ์