ตามหากาลิเลโอ
“อาจารย์ให้นักศึกษาทำโครงงานเกี่ยวกับประวัติศาสตร์อะไรก็ได้ ที่มีหลักฐานทางประวัติศาสตร์มายาวนาน สมัยทวาราวดี สมัยก่อนประวัติศาสตร์อะไรก็ว่ากันไป แบ่งกลุ่มกันทำ ส่งก่อนสอบไฟนอลนะ “
เดี๋ยวนะ ฮัลโล! ฉันพึ่งเข้าเรียนคาบแรก คลาสแรก ชั่วโมงแรก นี่สั่งงานแล้วเหรอ! สุนิสาหรือบอสบ่นอุบอิบกับเพื่อนสนิท ขณะนี้พวกเธอกำลังเรียนวิชาเลือกเสรีที่ตึกคณะมนุษย์ศาสตร์ จะลงเรียนอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่วิชาหลักของสาขา ที่ไม่เกี่ยวกับคณะหรือสาขาที่เรียน
“ทำคลิปวิดีโอมาด้วยนะ อัดใส่แผ่นซีดี เข้าเล่มรายงานเย็บเล่มมาให้เรียบร้อย ใส่อ้างอิง บรรณาธิการอะไรมาด้วย ไปค้นมาจากไหน ห้ามทำใส่สันรูดมาส่งอาจารย์เด็ดขาด! ต้องเย็บเล่มเท่านั้น ทำเหมือนหนังสือแบบนี้” อาจารย์ประจำวิชายกตัวอย่างรูปเล่มให้ดู
ค่า/ครับ! เสียงตอบรับอย่างพร้อมเพียงกันทั้งห้อง
“อาจารย์จะเช็คชื่อก่อน เรียนกับอาจารย์สบาย ๆ ขาดสามครั้งคือ F ทันที แต่ถ้าเข้าเรียนทุกคาบ งานส่งครบ A ครับให้กันง่าย ๆ แบบนี้ไปเลย อือ... รู้สึกว่า รบ. จะเยอะสุดนะในห้องนี้ ง่ายเหรอวิชาอาจารย์ ทำไม รบ. ถึงมาลงเรียนกันเยอะจัง”
อาจารย์ธีระเป็นอาจารย์สอนวิชาประวัติศาสตร์ ประจำคณะมนุษยศาสตร์ของมหาลัย รบ. ที่อาจารย์พูดถึงคือชื่อย่อคณะของพวกเธอเอง จะว่าไปก็เป็นไปตามที่อาจารย์พูดนั่นแหละ หันไปรอบ ๆ ห้องเรียนมีแต่เพื่อน ๆ คณะของเธอทั้งนั้น
“อาจารย์จะเช็คชื่อเริ่มที่ รบ. ก่อนละกันเยอะสุด กิ่งดาว จิราวรรณ ปวีณา ประภาภรณ์ สุนิสา!”
“ค่ะ” เธอยกมือขึ้นแสดงตัวตน เธอนั่งอยู่หลังห้องสุดกับกิ่งดาวและเพื่อน ๆ เมื่ออาจารย์เรียกชื่อเธอ แต่มีเพื่อนอีกคนก็ยกมือด้วย เพื่อน ๆ หันไปหัวเราะกันใหญ่ ตกลงใครกันแน่ ระหว่างเธอกับเพื่อนคนนั้น
“เดี๋ยว ๆ สุนิสามีสองคน คนแรกสุนิสา ทรัพย์ฯ ก่อนนะ”
“ค่า” ก็เป็นเธออยู่ดี เธอยกมือขึ้นอีกรอบ พร้อมขานรับ เพื่อน ๆ สนุกกันใหญ่ เป็นบรรยากาศที่ตลก ไม่เครียด ถือว่าวิชาเสรีเป็นวิชาผ่อนคลายแล้วกัน ไม่กดดันเหมือนเรียนวิชาเอก
กลุ่มทำรายงานของพวกเธอมีกันทั้งหมดแปดคน ก็เพื่อน ๆ กันทั้งนั้น ตกลงกันว่าจะไปทำประวัติศาสตร์เกี่ยวกับกู่ กู่คือสถาปัตยกรรมแบบเขมร เช่นกู่กาสิงห์ กู่พระโกนา เป็นต้น กู่มีลักษณะคล้ายสถูปหรือเจดีย์ พวกเธอเลือกศึกษากู่กาสิงห์ (กูตราสิงห์ คำว่ากาพ้องเสียงมาจากคำว่าตราของภาษากลาง) ที่อำเภอเกษตรวิสัย จังหวัดร้อยเอ็ด
วันเสาร์นัดรวมตัวกันที่หอพักนักศึกษาของปลา เดินทางโดยรถกระบะของโก้ โก้กลับบ้านไปยืมรถพ่อมาใช้ในการไปทำรายงาน แปดโมงเช้าทุกคนต้องออกมาพร้อมหน้าพร้อมตากัน กลุ่มของพวกเธอมี พิมพ์ กิ่ง ปลา เปิ้ล ใหม่ โก้ กุ้ง และเธอ ส่วนอีกคนเป็นน้องบีมน้องสาวของเธอเอง เธอพาไปด้วยเพราะน้องสาวมานอนด้วยตั้งแต่วันศุกร์
“น้องกูไปด้วยนะพวกมืง” บอสแนะนำน้องบีม เกรงใจเพื่อนอยู่เหมือนกัน ทำไงได้เธอไม่กล้าปล่อยให้น้องอยู่หอพักรอคนเดียว ที่จริงไม่ต้องแนะนำก็ได้ น้องบีมรู้จักเกือบทุกคนอยู่แล้ว โดยเฉพาะปลากับโก้เพื่อนสนิทที่สุด
“ไปก็ไป! พอดีเลยมีตากล้อง” โก้ไม่ค่อยจะ... กับน้องสาวเธอเลย ที่จริงก็ไม่ได้อะไรหรอก พูดหยอกไปอย่างนั้นเอง
“แหมไอ้โก้! กิ่งก็อยู่ด้วยเดี๋ยวเถอะ” ปลาแซวโก้ กิ่งดาวกับโก้เป็นแฟนกัน กิ่งหัวเราะไม่ได้คิดอะไรรู้นิสัยโก้ดี
“เอ้าอะไรรุ่นน้องกูเด้หนิน้อน้องบีม เรียนอยู่อนุใช่มั้ย ม.ต้นพี่เรียนอยู่อนุนั่นแหละ พอ ม.ปลายพี่ก็ย้ายมาเรียนที่เดียวกันกับอี่บอสพี่สาวเรา แต่ว่าเราไม่ทันพี่หรอก”
“จะทันได้ไงมืงก็!” บอสมองบนเพื่อน
“จ้า” น้องบีมตอบยิ้ม ๆ ไม่ได้เคอะเขินอะไร ก็รู้จักกันอยู่แล้ว เพราะอย่างที่บอกว่าโก้กับปลาเป็นเพื่อนสนิทกันที่สุด อยู่จังหวัดเดียวกัน ไปเที่ยวที่บ้านของเธอก็หลายครั้ง เวลามีงานบุญ เจอกันกับน้องบีมที่บ้านก็บ่อย
“ได้เรียนกับอาจารย์อันนี้มั้ย” โก้ถามน้องบีม ต้องการจะยืนยันว่าเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องจริง
“ได้เรียน! สอนคณิต” น้องบีมตอบ
“นั่นเห็นมั้ยรุ่นน้องกู”
“เออรู้แล้ว! ออกเดินทางได้แล้ว สายแล้วจะไปถึงกี่โมงเนี่ย” กิ่งทำเสียงดุเอ็ดโก้ไปที มัวแต่เล่นกันอยู่ได้
วันนี้เราจะไปตามหากาลิเลโอกัน!
ใหม่ลงรูปกลุ่มโดยมีน้องบีมเป็นคนถ่ายภาพให้ แท็กชื่อทุกคนในเฟสบุ๊ก พร้อมข้อความกวน ๆ ไปตามหากาลิเลโอกันนั่นแหละ มีเพื่อน ๆ กลุ่มอื่นมากดถูกใจให้ กลุ่มอื่น ๆ ก็เดินทางไปทำคลิปวิดีโอเช่นกัน โก้เป็นคนขับรถ เป็นผู้ชายคนเดียวในกลุ่ม หล่อที่สุดในกลุ่มแล้ว เธอ น้องบีม ปลา และเปิ้ลนั่งกระบะด้านหลัง ส่วนคนอื่น ๆ เข้าไปนั่งในรถกัน เธอต้องการที่จะนั่งข้างหลังเองกับน้องสาว ส่วนคนอื่นตามมานั่งด้วย รถเคลื่อนออกจากหอพักมุ่งหน้าไปจังหวัดร้อยเอ็ด อำเภอเกษตรวิสัย โดยมีใหม่เป็นคนนำทาง เพราะใหม่เป็นคนร้อยเอ็ด เป็นคนในพื้นที่จึงจำเป็นต้องไปนั่งในรถ เพื่อบอกทางแก่โก้ ส่วนกิ่งดาวก็นั่งประจำที่เป็นตุ๊กตาหน้ารถไป นั่งเบาะข้างคนขับ ดูไปดูมาก็ผัวเมียกันดี ๆ นี่แหละ
นั่งรถสองสามชั่วโมงก็ถึงจุดหมายปลายทาง นับว่าเป็นที่ตื่นตาตื่นใจของเธอไม่น้อย เธอเองก็พึ่งเคยมากับน้องบีม ถือโอกาสมาเที่ยวไปในตัวด้วยเลย วันนี้เป็นวันหยุดจึงมีผู้คนมาเที่ยวชมเยอะพอควร กิ่งเตรียมกล้องเตรียมสคลิปในการพูดออกมา ใครพูดอะไรส่วนไหนบ้าง พวกเธอรีบทำรีบเสร็จและจะได้รีบเที่ยวเล่นกัน แค่ถ่ายวิดีโอแนะนำสถานที่เฉย ๆ ผู้คนที่มาเที่ยวก็วุ่นวายไม่น้อย กว่าพวกเธอจะถ่ายทำได้ เดินเข้าเฟรมด้วยก็มี ต้องหยุดและอัดใหม่
“กูว่าสถานที่เดียวไม่พอว่ะ น่าจะเอาอีกสักที่” พิมพ์เสนอความคิดเห็น
“ใช่! แล้วเราจะไปที่ไหนกันดีล่ะ “ เธอถามพิมพ์ เห็นด้วยกับเพื่อนเพราะอยากไปเที่ยว มันก็ได้เที่ยวไปในตัว
“อี่บอสกูมาทำรายงาน กูไม่ได้จะพามืงเที่ยวว้อย” พิมพ์ตอบเธอเหมือนรู้ความคิดของเธอไปอีก เธอหัวเราะแบบยอมรับว่าเธอคิดแบบนั้นจริง พิมพ์เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในการทำรายงานครั้งนี้ ไม่มีพิมพ์รายงานคงไม่เป็นรูปเป็นร่างสักที แต่ละคนมัวแต่เล่นกัน รวมทั้งเธอด้วย
“ไปภูข้าวบ้านพวกมืงมั้ยล่ะบอส ปลา” พิมพ์เสนออีกสถานที่ พิมพ์เองก็เป็นคนร้อยเอ็ดเช่นกัน กิ่งด้วยอีกคน
“กูนำแน กูกะคนอยู่นั่นคือกัน”
(กูด้วย กูก็คนที่นั้นเหมือนกัน) โก้พูดเอาฮา ทำน้อยใจแบบฮา ๆ
“บ่บักห่า มืงคนเร่ร่อน”
(ไม่มืงคนเร่ร่อน) พิมพ์คู่กัดโก้อีกคน ตอบแบบไม่เกรงใจ
“อาทิตย์หน้านะ“ บอสออกตัวก่อน วันนี้เหนื่อยแล้ว พรุ่งนี้วันอาทิตย์ขออยู่ห้องนอนเฉย ๆ บ้างเถอะ
“เค”
แล้วพวกเธอก็ถ่ายทำกันต่อ พอเสร็จแล้วก็พากันเดินทางกลับ แต่ก่อนจะกลับ ช่วงบ่ายใหม่พาเที่ยวอีกสถานที่ก่อนจะกลับมหาลัย ความรู้ได้มากน้อยแค่ไหนไม่รู้ ที่รู้ ๆ คือพวกเธอสนุก ได้เที่ยวด้วย
พอถึงวันเสาร์อีกรอบพวกเธอก็ไปทำรายงานอีก คราวนี้ไปวัดภูข้าว จังหวัดของเธอ ไปถึงที่นั่นตั้งแต่เช้า ครั้งนี้พวกเธอไม่ใส่เสื้อคละสีกันแล้ว นัดกันใส่เสื้อสาขา จะได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน เป็นความบังเอิญหรือเป็นความโชคดีของพวกเธอก็ไม่รู้ ไปเจอนักศึกษา ป.โทรที่เรียนสาขาเดียวกันกับพวกเธอ แถมยังสถาบันเดียวกันด้วย พี่ ๆ เข้ามาถามก่อน เพราะเห็นเสื้อสาขาที่พวกเธอใส่ พูดคุยแนะนำตัวถามไถ่กัน พี่ ๆ ก็มาทำงานส่งอาจารย์เหมือนพวกเธอ พวกเธอได้คำแนะนำมามากมาย ได้ความรู้ใหม่ ๆ มาปรับใช้ในรายงานของพวกเธอด้วย ก่อนจะแยกย้ายจากกัน ขอทำงานของใครของมัน
“ไปกินข้าวที่เขื่อนกันมั้ย” เปิ้ลเสนอสถานที่กินข้าวเที่ยงสำหรับวันนี้ เพราะตอนนี้ก็ถ่ายงานเสร็จแล้ว ช่วงบ่ายควรจะถือโอกาสเที่ยวพักผ่อน ไหน ๆ ก็มากันขนาดนี้แล้ว
“แล้วแต่” เธอตอบ ยังไงก็ได้แล้วแต่เพื่อน
“ไปกินข้าวที่บ้านอี่บอสดีกว่า” โก้เสนอหน้าอีกแล้ว “เมื่อยแหมะ อยากไปหานอนเล่น ไปบ้านบอสดีกว่า จากมหาสารคามมานี่มืงว่าไม่ไกลเหรอ” ความจริงก็เป็นอย่างที่โก้พูดนั่นแหละ โก้เห็นว่าบ้านเธออยู่กึ่งกลางสุด ใกล้สุด
“แล้วแต๊!” บอสตอบแบบติดตลก ตอบเสียงสูง เพื่อน ๆ หัวเราะกับท่าทางของเธอ
“น้องบีมอยู่บ้านปะบอส เอาไลน์น้องบีมให้มันหน่อย แค่เฟสบุ๊กมันยังไม่พอ” กิ่งดาวพูดสายตามองค้อนโก้ ดีว่ากิ่งไม่คิดอะไรกับน้องสาวของเธอ
“อะไรกิ่ง เค้าแค่เห็นว่าบ้านบอสอยู่ใกล้สุด ถ้าจะไปบ้านเค้าก็กว่าจะถึง” บ้านโก้อยู่ในตัวเมือง ก็ไกลจริงอย่างที่พูดนั่นแหละ ภูข้าวอยู่อีกอำเภอ ไกลจากตัวเมืองพอสมควร “บ้านปลาก็อยู่นู่น ถนนอีกสายนู่น บ้านบอสอยู่เส้นนี้พอดีไง “ โก้แก้ตัวไป และพูดด้วยอารมณ์ค่อนข้างหัวเสียนิดหน่อย ที่กิ่งมองด้วยสายตาแบบนี้ ประชดแบบนี้ เมื่อเห็นสายตากิ่งมองค้อนตนเอง เกรงว่าจะงานเข้าก่อนได้กลับมหาลัย
“แต่เขื่อนลำปาวถึงก่อนบ้านกูนา” บอสพูดลอยหน้าลอยตา แกล้งให้เพื่อนงอนเพื่อนเล่น แต่แอบเข้าข้างโก้ รู้ว่าเพื่อนคงเหนื่อยขับรถ แอบเห็นใจนิด ๆ
“มันจะมีอะไรตอนนี้ ไม่ใช่เทศกาล ไม่หนุกหรอก” โก้แถก็จริงอย่างที่โก้บอกนั่นแหละ เธอรู้ว่าโก้ไม่อยากไป และเธอก็ไม่อยากไปด้วย ในใจก็อยากให้เพื่อนไปบ้านตัวเอง อยากแวะบ้านหายาย สองอาทิตย์แล้วที่ทำรายงานวิชานี้ไม่ได้กลับบ้านสักที
“ไปบ้านบอสก็ไป “ กิ่งดาวตอบ
“เฮ้ย! ไม่ไปก็ไม่ไป อย่างอนกันเด้อ บักโก้บักห่าหนิ นิสัยเด้อมืง”
(ไอ้โก้
หนิ นิสัยนะมืง) บอสออกจะเกรงใจกิ่งเข้าให้แล้ว
สรุปว่าวันนี้ก็ได้ไปกินข้าวเที่ยงที่บ้านของเธอ แต่โก้ต้องผิดหวังเมื่อมาถึงน้องบีมไม่อยู่บ้าน ยายบอกว่าน้องบีมเข้าไปในตัวเมืองไปโรงเรียน ไปทำอะไรก็ไม่รู้ พอบ่ายคล้อยก็พากันลายายกลับมหาลัย ก่อนจะกลับโก้ขอแวะบ้านตัวเองแป๊บเดียว ค่อยออกเดินทางกันต่อ
...
ตามหากาลิเลโอ
“อาจารย์ให้นักศึกษาทำโครงงานเกี่ยวกับประวัติศาสตร์อะไรก็ได้ ที่มีหลักฐานทางประวัติศาสตร์มายาวนาน สมัยทวาราวดี สมัยก่อนประวัติศาสตร์อะไรก็ว่ากันไป แบ่งกลุ่มกันทำ ส่งก่อนสอบไฟนอลนะ “
เดี๋ยวนะ ฮัลโล! ฉันพึ่งเข้าเรียนคาบแรก คลาสแรก ชั่วโมงแรก นี่สั่งงานแล้วเหรอ! สุนิสาหรือบอสบ่นอุบอิบกับเพื่อนสนิท ขณะนี้พวกเธอกำลังเรียนวิชาเลือกเสรีที่ตึกคณะมนุษย์ศาสตร์ จะลงเรียนอะไรก็ได้ที่ไม่ใช่วิชาหลักของสาขา ที่ไม่เกี่ยวกับคณะหรือสาขาที่เรียน
“ทำคลิปวิดีโอมาด้วยนะ อัดใส่แผ่นซีดี เข้าเล่มรายงานเย็บเล่มมาให้เรียบร้อย ใส่อ้างอิง บรรณาธิการอะไรมาด้วย ไปค้นมาจากไหน ห้ามทำใส่สันรูดมาส่งอาจารย์เด็ดขาด! ต้องเย็บเล่มเท่านั้น ทำเหมือนหนังสือแบบนี้” อาจารย์ประจำวิชายกตัวอย่างรูปเล่มให้ดู
ค่า/ครับ! เสียงตอบรับอย่างพร้อมเพียงกันทั้งห้อง
“อาจารย์จะเช็คชื่อก่อน เรียนกับอาจารย์สบาย ๆ ขาดสามครั้งคือ F ทันที แต่ถ้าเข้าเรียนทุกคาบ งานส่งครบ A ครับให้กันง่าย ๆ แบบนี้ไปเลย อือ... รู้สึกว่า รบ. จะเยอะสุดนะในห้องนี้ ง่ายเหรอวิชาอาจารย์ ทำไม รบ. ถึงมาลงเรียนกันเยอะจัง”
อาจารย์ธีระเป็นอาจารย์สอนวิชาประวัติศาสตร์ ประจำคณะมนุษยศาสตร์ของมหาลัย รบ. ที่อาจารย์พูดถึงคือชื่อย่อคณะของพวกเธอเอง จะว่าไปก็เป็นไปตามที่อาจารย์พูดนั่นแหละ หันไปรอบ ๆ ห้องเรียนมีแต่เพื่อน ๆ คณะของเธอทั้งนั้น
“อาจารย์จะเช็คชื่อเริ่มที่ รบ. ก่อนละกันเยอะสุด กิ่งดาว จิราวรรณ ปวีณา ประภาภรณ์ สุนิสา!”
“ค่ะ” เธอยกมือขึ้นแสดงตัวตน เธอนั่งอยู่หลังห้องสุดกับกิ่งดาวและเพื่อน ๆ เมื่ออาจารย์เรียกชื่อเธอ แต่มีเพื่อนอีกคนก็ยกมือด้วย เพื่อน ๆ หันไปหัวเราะกันใหญ่ ตกลงใครกันแน่ ระหว่างเธอกับเพื่อนคนนั้น
“เดี๋ยว ๆ สุนิสามีสองคน คนแรกสุนิสา ทรัพย์ฯ ก่อนนะ”
“ค่า” ก็เป็นเธออยู่ดี เธอยกมือขึ้นอีกรอบ พร้อมขานรับ เพื่อน ๆ สนุกกันใหญ่ เป็นบรรยากาศที่ตลก ไม่เครียด ถือว่าวิชาเสรีเป็นวิชาผ่อนคลายแล้วกัน ไม่กดดันเหมือนเรียนวิชาเอก
กลุ่มทำรายงานของพวกเธอมีกันทั้งหมดแปดคน ก็เพื่อน ๆ กันทั้งนั้น ตกลงกันว่าจะไปทำประวัติศาสตร์เกี่ยวกับกู่ กู่คือสถาปัตยกรรมแบบเขมร เช่นกู่กาสิงห์ กู่พระโกนา เป็นต้น กู่มีลักษณะคล้ายสถูปหรือเจดีย์ พวกเธอเลือกศึกษากู่กาสิงห์ (กูตราสิงห์ คำว่ากาพ้องเสียงมาจากคำว่าตราของภาษากลาง) ที่อำเภอเกษตรวิสัย จังหวัดร้อยเอ็ด
วันเสาร์นัดรวมตัวกันที่หอพักนักศึกษาของปลา เดินทางโดยรถกระบะของโก้ โก้กลับบ้านไปยืมรถพ่อมาใช้ในการไปทำรายงาน แปดโมงเช้าทุกคนต้องออกมาพร้อมหน้าพร้อมตากัน กลุ่มของพวกเธอมี พิมพ์ กิ่ง ปลา เปิ้ล ใหม่ โก้ กุ้ง และเธอ ส่วนอีกคนเป็นน้องบีมน้องสาวของเธอเอง เธอพาไปด้วยเพราะน้องสาวมานอนด้วยตั้งแต่วันศุกร์
“น้องกูไปด้วยนะพวกมืง” บอสแนะนำน้องบีม เกรงใจเพื่อนอยู่เหมือนกัน ทำไงได้เธอไม่กล้าปล่อยให้น้องอยู่หอพักรอคนเดียว ที่จริงไม่ต้องแนะนำก็ได้ น้องบีมรู้จักเกือบทุกคนอยู่แล้ว โดยเฉพาะปลากับโก้เพื่อนสนิทที่สุด
“ไปก็ไป! พอดีเลยมีตากล้อง” โก้ไม่ค่อยจะ... กับน้องสาวเธอเลย ที่จริงก็ไม่ได้อะไรหรอก พูดหยอกไปอย่างนั้นเอง
“แหมไอ้โก้! กิ่งก็อยู่ด้วยเดี๋ยวเถอะ” ปลาแซวโก้ กิ่งดาวกับโก้เป็นแฟนกัน กิ่งหัวเราะไม่ได้คิดอะไรรู้นิสัยโก้ดี
“เอ้าอะไรรุ่นน้องกูเด้หนิน้อน้องบีม เรียนอยู่อนุใช่มั้ย ม.ต้นพี่เรียนอยู่อนุนั่นแหละ พอ ม.ปลายพี่ก็ย้ายมาเรียนที่เดียวกันกับอี่บอสพี่สาวเรา แต่ว่าเราไม่ทันพี่หรอก”
“จะทันได้ไงมืงก็!” บอสมองบนเพื่อน
“จ้า” น้องบีมตอบยิ้ม ๆ ไม่ได้เคอะเขินอะไร ก็รู้จักกันอยู่แล้ว เพราะอย่างที่บอกว่าโก้กับปลาเป็นเพื่อนสนิทกันที่สุด อยู่จังหวัดเดียวกัน ไปเที่ยวที่บ้านของเธอก็หลายครั้ง เวลามีงานบุญ เจอกันกับน้องบีมที่บ้านก็บ่อย
“ได้เรียนกับอาจารย์อันนี้มั้ย” โก้ถามน้องบีม ต้องการจะยืนยันว่าเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องจริง
“ได้เรียน! สอนคณิต” น้องบีมตอบ
“นั่นเห็นมั้ยรุ่นน้องกู”
“เออรู้แล้ว! ออกเดินทางได้แล้ว สายแล้วจะไปถึงกี่โมงเนี่ย” กิ่งทำเสียงดุเอ็ดโก้ไปที มัวแต่เล่นกันอยู่ได้
วันนี้เราจะไปตามหากาลิเลโอกัน!
ใหม่ลงรูปกลุ่มโดยมีน้องบีมเป็นคนถ่ายภาพให้ แท็กชื่อทุกคนในเฟสบุ๊ก พร้อมข้อความกวน ๆ ไปตามหากาลิเลโอกันนั่นแหละ มีเพื่อน ๆ กลุ่มอื่นมากดถูกใจให้ กลุ่มอื่น ๆ ก็เดินทางไปทำคลิปวิดีโอเช่นกัน โก้เป็นคนขับรถ เป็นผู้ชายคนเดียวในกลุ่ม หล่อที่สุดในกลุ่มแล้ว เธอ น้องบีม ปลา และเปิ้ลนั่งกระบะด้านหลัง ส่วนคนอื่น ๆ เข้าไปนั่งในรถกัน เธอต้องการที่จะนั่งข้างหลังเองกับน้องสาว ส่วนคนอื่นตามมานั่งด้วย รถเคลื่อนออกจากหอพักมุ่งหน้าไปจังหวัดร้อยเอ็ด อำเภอเกษตรวิสัย โดยมีใหม่เป็นคนนำทาง เพราะใหม่เป็นคนร้อยเอ็ด เป็นคนในพื้นที่จึงจำเป็นต้องไปนั่งในรถ เพื่อบอกทางแก่โก้ ส่วนกิ่งดาวก็นั่งประจำที่เป็นตุ๊กตาหน้ารถไป นั่งเบาะข้างคนขับ ดูไปดูมาก็ผัวเมียกันดี ๆ นี่แหละ
นั่งรถสองสามชั่วโมงก็ถึงจุดหมายปลายทาง นับว่าเป็นที่ตื่นตาตื่นใจของเธอไม่น้อย เธอเองก็พึ่งเคยมากับน้องบีม ถือโอกาสมาเที่ยวไปในตัวด้วยเลย วันนี้เป็นวันหยุดจึงมีผู้คนมาเที่ยวชมเยอะพอควร กิ่งเตรียมกล้องเตรียมสคลิปในการพูดออกมา ใครพูดอะไรส่วนไหนบ้าง พวกเธอรีบทำรีบเสร็จและจะได้รีบเที่ยวเล่นกัน แค่ถ่ายวิดีโอแนะนำสถานที่เฉย ๆ ผู้คนที่มาเที่ยวก็วุ่นวายไม่น้อย กว่าพวกเธอจะถ่ายทำได้ เดินเข้าเฟรมด้วยก็มี ต้องหยุดและอัดใหม่
“กูว่าสถานที่เดียวไม่พอว่ะ น่าจะเอาอีกสักที่” พิมพ์เสนอความคิดเห็น
“ใช่! แล้วเราจะไปที่ไหนกันดีล่ะ “ เธอถามพิมพ์ เห็นด้วยกับเพื่อนเพราะอยากไปเที่ยว มันก็ได้เที่ยวไปในตัว
“อี่บอสกูมาทำรายงาน กูไม่ได้จะพามืงเที่ยวว้อย” พิมพ์ตอบเธอเหมือนรู้ความคิดของเธอไปอีก เธอหัวเราะแบบยอมรับว่าเธอคิดแบบนั้นจริง พิมพ์เป็นหัวเรี่ยวหัวแรงในการทำรายงานครั้งนี้ ไม่มีพิมพ์รายงานคงไม่เป็นรูปเป็นร่างสักที แต่ละคนมัวแต่เล่นกัน รวมทั้งเธอด้วย
“ไปภูข้าวบ้านพวกมืงมั้ยล่ะบอส ปลา” พิมพ์เสนออีกสถานที่ พิมพ์เองก็เป็นคนร้อยเอ็ดเช่นกัน กิ่งด้วยอีกคน
“กูนำแน กูกะคนอยู่นั่นคือกัน”
(กูด้วย กูก็คนที่นั้นเหมือนกัน) โก้พูดเอาฮา ทำน้อยใจแบบฮา ๆ
“บ่บักห่า มืงคนเร่ร่อน”
(ไม่มืงคนเร่ร่อน) พิมพ์คู่กัดโก้อีกคน ตอบแบบไม่เกรงใจ
“อาทิตย์หน้านะ“ บอสออกตัวก่อน วันนี้เหนื่อยแล้ว พรุ่งนี้วันอาทิตย์ขออยู่ห้องนอนเฉย ๆ บ้างเถอะ
“เค”
แล้วพวกเธอก็ถ่ายทำกันต่อ พอเสร็จแล้วก็พากันเดินทางกลับ แต่ก่อนจะกลับ ช่วงบ่ายใหม่พาเที่ยวอีกสถานที่ก่อนจะกลับมหาลัย ความรู้ได้มากน้อยแค่ไหนไม่รู้ ที่รู้ ๆ คือพวกเธอสนุก ได้เที่ยวด้วย
พอถึงวันเสาร์อีกรอบพวกเธอก็ไปทำรายงานอีก คราวนี้ไปวัดภูข้าว จังหวัดของเธอ ไปถึงที่นั่นตั้งแต่เช้า ครั้งนี้พวกเธอไม่ใส่เสื้อคละสีกันแล้ว นัดกันใส่เสื้อสาขา จะได้เป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน เป็นความบังเอิญหรือเป็นความโชคดีของพวกเธอก็ไม่รู้ ไปเจอนักศึกษา ป.โทรที่เรียนสาขาเดียวกันกับพวกเธอ แถมยังสถาบันเดียวกันด้วย พี่ ๆ เข้ามาถามก่อน เพราะเห็นเสื้อสาขาที่พวกเธอใส่ พูดคุยแนะนำตัวถามไถ่กัน พี่ ๆ ก็มาทำงานส่งอาจารย์เหมือนพวกเธอ พวกเธอได้คำแนะนำมามากมาย ได้ความรู้ใหม่ ๆ มาปรับใช้ในรายงานของพวกเธอด้วย ก่อนจะแยกย้ายจากกัน ขอทำงานของใครของมัน
“ไปกินข้าวที่เขื่อนกันมั้ย” เปิ้ลเสนอสถานที่กินข้าวเที่ยงสำหรับวันนี้ เพราะตอนนี้ก็ถ่ายงานเสร็จแล้ว ช่วงบ่ายควรจะถือโอกาสเที่ยวพักผ่อน ไหน ๆ ก็มากันขนาดนี้แล้ว
“แล้วแต่” เธอตอบ ยังไงก็ได้แล้วแต่เพื่อน
“ไปกินข้าวที่บ้านอี่บอสดีกว่า” โก้เสนอหน้าอีกแล้ว “เมื่อยแหมะ อยากไปหานอนเล่น ไปบ้านบอสดีกว่า จากมหาสารคามมานี่มืงว่าไม่ไกลเหรอ” ความจริงก็เป็นอย่างที่โก้พูดนั่นแหละ โก้เห็นว่าบ้านเธออยู่กึ่งกลางสุด ใกล้สุด
“แล้วแต๊!” บอสตอบแบบติดตลก ตอบเสียงสูง เพื่อน ๆ หัวเราะกับท่าทางของเธอ
“น้องบีมอยู่บ้านปะบอส เอาไลน์น้องบีมให้มันหน่อย แค่เฟสบุ๊กมันยังไม่พอ” กิ่งดาวพูดสายตามองค้อนโก้ ดีว่ากิ่งไม่คิดอะไรกับน้องสาวของเธอ
“อะไรกิ่ง เค้าแค่เห็นว่าบ้านบอสอยู่ใกล้สุด ถ้าจะไปบ้านเค้าก็กว่าจะถึง” บ้านโก้อยู่ในตัวเมือง ก็ไกลจริงอย่างที่พูดนั่นแหละ ภูข้าวอยู่อีกอำเภอ ไกลจากตัวเมืองพอสมควร “บ้านปลาก็อยู่นู่น ถนนอีกสายนู่น บ้านบอสอยู่เส้นนี้พอดีไง “ โก้แก้ตัวไป และพูดด้วยอารมณ์ค่อนข้างหัวเสียนิดหน่อย ที่กิ่งมองด้วยสายตาแบบนี้ ประชดแบบนี้ เมื่อเห็นสายตากิ่งมองค้อนตนเอง เกรงว่าจะงานเข้าก่อนได้กลับมหาลัย
“แต่เขื่อนลำปาวถึงก่อนบ้านกูนา” บอสพูดลอยหน้าลอยตา แกล้งให้เพื่อนงอนเพื่อนเล่น แต่แอบเข้าข้างโก้ รู้ว่าเพื่อนคงเหนื่อยขับรถ แอบเห็นใจนิด ๆ
“มันจะมีอะไรตอนนี้ ไม่ใช่เทศกาล ไม่หนุกหรอก” โก้แถก็จริงอย่างที่โก้บอกนั่นแหละ เธอรู้ว่าโก้ไม่อยากไป และเธอก็ไม่อยากไปด้วย ในใจก็อยากให้เพื่อนไปบ้านตัวเอง อยากแวะบ้านหายาย สองอาทิตย์แล้วที่ทำรายงานวิชานี้ไม่ได้กลับบ้านสักที
“ไปบ้านบอสก็ไป “ กิ่งดาวตอบ
“เฮ้ย! ไม่ไปก็ไม่ไป อย่างอนกันเด้อ บักโก้บักห่าหนิ นิสัยเด้อมืง”
(ไอ้โก้
สรุปว่าวันนี้ก็ได้ไปกินข้าวเที่ยงที่บ้านของเธอ แต่โก้ต้องผิดหวังเมื่อมาถึงน้องบีมไม่อยู่บ้าน ยายบอกว่าน้องบีมเข้าไปในตัวเมืองไปโรงเรียน ไปทำอะไรก็ไม่รู้ พอบ่ายคล้อยก็พากันลายายกลับมหาลัย ก่อนจะกลับโก้ขอแวะบ้านตัวเองแป๊บเดียว ค่อยออกเดินทางกันต่อ
...