.

                   ไดอารี่ความคิดถึง

                “แม่วันเกิดบอสปีนี้ บอสขอเพิ่มพันนึงนะ ห้าร้อยก็ได้” บอสรวบรวมความกล้าขอรายเดือนแม่เพิ่ม จากพันห้าเป็นสองพันก็ยังดี

                 “จะเอาไปซื้ออะไร ! แม่ก็ให้อยู่ทุกเดือนก็เอาไปซื้อดิ” แม่ตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงปนหงุดหงิด

                บอสยิ้มแหย ๆ เมื่อโดนแม่บ่น “เอ๋าแม่… นั่นน่ะเงินรายเดือนซื้อของใช้ แต่นี่พิเศษไง วันเกิดน่ะวันเกิด ! ขอเพิ่มห้าร้อยเด้อแม่ !” ทำเสียงยาว ๆ ทะเล้น ๆ ให้แม่พร้อมหัวเราะกลบเกลื่อน เพราะกลัวโดนด่ากลับมา

                      “คักน้อมืง ! วันเกิดมืงหนิวันตายของแม่”

                    “เอ๋า ! งึดหลาย “ กลอกตามองบนให้กับแม่ผ่านโทรศัพท์ จะมาพูดอะไรแค่ขอเพิ่มห้าร้อยเอง ไม่ให้ก็แค่บอกว่าไม่ให้ก็จบ แม่จะมาบ่นอะไร เพราะไม่ได้คิดอะไรมากมาย

                    “โอนให้แล้วกะแลนเข้าไปในเมือง มืงไปหยังในเมืองดู ๆ น่ะ เข้าไปคัก ๆ เข้าไปใช่เงิน “ พอแม่พูดแบบนี้บอสก็หัวเราะพอใจมาก แม่พูดแบบนี้แปลว่าได้ชัวร์

                   “เอ๋าบอสกะไปซื้อของใช่นั่นเด้ ไปคลองถมแน ไปพลาซ่าแนนั่นล่ะ อี่แม่เว้าแบบนี่แปลว่าอี่แม่เอาให้บอสแมนบ่ ฮา พันนึงเด้อแม่” พูดปนหัวเราะด้วยความดีใจ อยากบ่นก็บ่นไปเลยคราวนี้

                    “ห้าร้อย ! “

                   “กะได้ ! ฮา “ ห้าร้อยบาทก็เอา บอสคุยกับแม่ตอนหัวค่ำเช่นทุกวัน วันนี้คุยนานหน่อยเพราะอ้อนขอค่าขนมในวันเกิดที่จะถึงในเดือนหน้านี้ และ ก็อ้อนได้สำเร็จ ทุก ๆ ปีก็ได้ค่าขนมอยู่แล้ว แค่อ้อนเฉย ๆ กลัวแม่ลืม

                    ………………………………….

                    ‘แฮปปี้เบิร์ดเดย์จ้า มีความสุขมาก ๆ นะ’

                    ‘ hbd to บอส มีความสุขมาก ๆ เด้อบอส’

                    ‘HBD’

                    นิดหน่อยส่งข้อความมาให้เธอในวันเกิดวันนี้ ตั้งแต่เที่ยงคืนนู่น ตามด้วยโสรญา มอส เตือนใจ ทุกคนที่ส่งมาอวยพรต่างเป็นเพื่อนสนิทกับเธอในห้องเรียนทั้งนั้น ทุกคนพร้อมใจกันส่งข้อความมาตอนเที่ยงคืนกันหมด บอสที่พึ่งมาเปิดอ่านตอนเช้าทำเอาแทบยิ้มไม่หุบดีใจมาก ๆ ที่เพื่อน ๆ จำวันเกิดได้

                   ไม่เพียงแค่เพื่อน ๆ ที่ส่งข้อความมาอวยพรให้เธอ ถ้าเดือนไหนมีวันเกิดเพื่อนสนิทเธอก็ส่งข้อความไปอวยพรเช่นกัน เป็นแบบนี้มาตั้งแต่ ม.1 ส่วนพิมพ์กับแพรวและจ๋อมก็เช่นกัน ทว่าเพื่อน ๆ สามคนนี้ สนิทเกินสนิท สนิทจนไม่จำเป็นต้องอวยพรก็ได้ แต่ พวกเธอจะไปเที่ยวด้วยกัน

                    วันนี้เป็นวันเกิดของเธอ เพื่อนสนิทในกลุ่มทราบแล้ว ทุกคนดูจะร่าเริงแฮปปี้ไปกับเธอมาก และ วันนี้เธอจะเลี้ยงฉลองวันเกิดตนเองกับเพื่อน ๆ ด้วย ไม่มีอะไรมาก ไม่ได้จัดงานปาร์ตี้ ไม่ได้นัดกันไปไหน สำหรับเพื่อน ๆ ที่โรงเรียน แค่ในมื้อเที่ยงนี้จะมีขนมฟรีก็เท่านั้นเอง

                   “วันเกิดบอสบ่ สุขสันต์วันเกิดเด้อเฮ๊ย “ ปุ้ย ตั๊ก ไหม ต่างอวยพรให้เธอ ไม่ได้ส่งข้อความให้เพราะไม่ได้อยู่ในแก๊งเดียวกัน ที่ทราบเพราะพวกโสรญา กับ นิดหน่อยนั่นแหละป่าวประกาศ เพื่อน ๆ ถึงได้ทราบกันทั้งห้อง ทั้งที่เธอว่าจะเก็บเป็นความลับ เพราะไม่ได้สำคัญอะไร แค่ต้องการให้ทราบกันในหมู่เพื่อนสนิทเท่านั้น

                    บอสยิ้มให้กับเพื่อน ๆ กลุ่มนี้ ทั้งเขินทั้งดีใจที่เพื่อน ๆ ให้ความสำคัญ ถึงแม้จะเป็นการแซวเล่นก็เถอะ

                    “เฮ๊ยบอส สุขสันต์วันเกิดจ้า กินขนมวันเกิดแน่จ่า” นิ๊กแซวเธออีกคน บอสหัวเราะชอบใจมาก มันเขินดีบอกความรู้สึกไม่ถูก ชอบเรียกจ่าเรียกหมอเรียกจานไปทั่ว เป็นคำสร้อยที่พวกเธอใช้เรียกกันในหมู่เพื่อน ๆ

                    “สู ! เว้าปานกูมีเงินน้อ พี่นิ๊กสิให้เขาเอาเงินไสมาเลี้ยงจะของกะว่าไป” พูดกลั้วหัวเราะให้เพื่อนผู้ชายภายในห้องเรียน พวกเธอก็สนิทกันทั้งห้องนั่นแหละ ถึงจะไม่ได้อยู่ในกลุ่มเดียวกันก็เถอะ

                    “บอสเกิดเดือนเดียวกันกับกูกับบักเบิร์ดเลย” จู่ ๆ ช่อเอื้องก็พูดขึ้น เดินมาเล่นด้วยกับกลุ่มพวกเธอ ระหว่างที่รอเรียนวิชาสุดท้ายของช่วงเช้า

                 “อี่เอื้องมืงเกิดมื้อใด” น้ำผึ้งถาม เพราะนี่ก็ปลายเดือนแล้ว อีกไม่กี่วันก็จะสิ้นเดือน การทราบวันเกิดของเพื่อน ๆ เป็นอะไรที่ตื่นเต้นและอยากรู้ ไม่ได้มีของขวัญทว่าแค่อยากทราบเท่านั้นเอง บางทีอาจจะได้กินขนมฟรีก็ได้

                   “วันเกิดกูวันที่สาม บักเบิร์ดกะวันที่สาม” ช่อเอื้องพูดด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม

                    “ป๊าด ! เฮ๊ยเอื้องคือบ่บอกแน่ เฮาสิได้ขอกินขนม ผ่านมาบักไกลล่ะ บ่เป็นหยังถ่ากินของเฮ๊ยบอสมื้อหนิล่ะ ฮา “ คณิตเข้ามาพูดด้วยอีกคน ทำให้บอสหันไปหัวเราะให้เพื่อนชาย

                    “สู ! ฮา คณิตให้เขาได้เฮ็ดงานก่อนเด้อ เขาสิเลี้ยงวันเกิดแหมะ ยายเขาให้เงินมาห้าสิบบาทนึง ซื้อเข่าซื้อน้ำกินกะเมิดล่ะ เอาเงินไสมาเลี้ยง ฮา “ พูดไปแบบนั้น เพราะ ไม่อยากเลี้ยงใครนอกจากเพื่อน ๆ สนิทกัน แม้แต่น้ำผึ้งก็คงไม่ได้กินขนมวันเกิดของเธอ ถึงจะสนิทกันเล่นด้วยกันนั่งโต๊ะคู่กันในห้องเรียน ทว่าเวลาเลิกเรียนหรือพักเที่ยงน้ำผึ้งจะไปหาพวกจอยและชมพู่เพื่อนอีกกลุ่ม

                    คณิตหัวเราะ เพียงพูดแซวไปอย่างนั้น สักพักคุณครูก็เข้ามาสอน และ ในที่สุดก็ถึงชั่วโมงพักเที่ยงสักที บอสกับโสและมอสต่างพากันไปทานข้าวเที่ยงที่โรงอาหาร มีนิดหน่อยกับเตือนใจตามมาด้วย ที่จริงพวกเธอสนิทกันอยู่สามคน นิดหน่อยกับเตือนใจเข้ามาทีหลัง

                    “สูกูเลี้ยงขนมวันเกิดเด้อคนละสองห่อ ฮา กินหยังกะได้ “ บอสบอกกับเพื่อน ๆ ขณะทานข้าวในโรงอาหาร “ไปซื้อขนมสหกรณ์ครูเพลินพิศน้อเฮา” เลี้ยงแค่นี้พอเพราะจะต้องเก็บเงินไว้ฉลองกับสองฝาแฝดกับจ๋อมด้วย เพื่อนที่โรงเรียนก็สำคัญ ทว่าให้ได้เท่านี้จริง ๆ

                    “ดีคัก ! เว้ากะเว้าเด้อ บ่เคยเลี้ยงวันเกิดจักเทืออิหลิ แม่กับพ่อบ่ค่อยได้อยู่นำแหมะ อยู่นำลุงกับป้า” นิดหน่อยพูด ไม่ได้เศร้าหรืออะไร ดูเหมือนนิดหน่อยจะไม่ค่อยใส่ใจด้วย

                    “กูเลี้ยงอยู่ แม่ก็จัดให้” เตือนใจพูด

                    “แมน ! อี่เตือนจัดทุกปี ฮา “ นิดหน่อยกล่าวเสริมเพราะอยู่หมู่บ้านเดียวกัน “โสกับมอสเคยเลี้ยงบ่” นิดหน่อยหันไปถามเพื่อนคู่ซี้อีกสองคน มอสกับโสก็มาจากหมู่บ้านเดียวกัน

                      “บ่เคยเฮ๊ย ! เอ้อบอสกูบ่เอาขนมได้บ่ กุเอาน้ำแก้วนึง กับ ผลไม้” โสรญาหันมาพูดกับเธอ

                 “ได้ ! เอาหยังกะได้คนละสองอย่าง เพราะกูต้องเหลือเงินไว้ซื้อเสื้อผ้านำ กูขอแม่กูได้ห้าร้อยนึง” บอสตอบ ตามใจเพื่อน ๆ เลยอยากทานอะไรก็ได้ “กูกะอยู่กับยายคือกันล่ะ ตะน้อยกูกะบ่ได้จัดวันเกิดคือกัน แต่ว่าแบบแม่กูกะส่งเงินมาให้ซื้อเสื้อผ้าในวันเกิดจังสิแหมะ ตะน้อย ๆ แล้ว แม่กูส่งเงินมาให้ยายกูพาไปซื้อ คนจัดวันเกิดทุกปีตะน้อยจนใหญ่เด้อ อี่พิมพ์กับอี่แพรว ฮู้จักบ่”

                      “ฮู้จัก ! ที่เป็นฝาแฝดน่ะ เป็นญาติกันบ่บอส” เตือนใจตอบ

                    “อือ… ปะ ๆ อิ่มเถาะเอาจานไปเก็บ หาซื้อขนมไปกินอยู่หลังอาคาร ม.1 บ่เฮา “ บอสชวนเพราะทานข้าวอิ่มตั้งนานแล้ว มัวแต่นั่งคุยกันอยู่ตรงนี้ออดดังเข้าเรียนภาคบ่าย ไม่ได้เลี้ยงกันพอดี ไม่อยากเลี้ยงตอนค่ำ

                   “ปะสั่น” จากนั้นพวกเธอห้าคนจึงลุกถือจานกับข้าวไปเก็บให้แม่ค้า จากนั้นก็พากันไปเลือกซื้อขนมตามใจชอบของแต่ละคน และ พากันไปนั่งจับกลุ่มทานหลังอาคารเรียนชั้น ม.1 นอกจากกลุ่มของพวกเธอแล้วยังมีเพื่อน ๆ รุ่นพี่กลุ่มอื่นมานั่งด้วย

                    “บอสเอาบ่กุสิร้องเพลงแฮปปี้เบิร์ดเดย์ให้ ฮา “ มอสพูดกลั้วหัวเราะ ทำเอาบอสตาลุกวางด้วยความอาย ไม่ได้ตื่นเต้นดีใจเลย อายมากกว่า

                   “บ่อี่มอส ! ฮา มืงหยุดเลยบ่ต้องฮ้อง สูกุอยากอาย ฮา “ บอสพูดห้ามไว้ก่อน ทว่าเพื่อน ๆ ไม่คิดจะฟังเลย หันไปมองหน้ากันแล้วพร้อมใจกันปรบมือร้องเพลงวันเกิดให้กับตนเอง

                ‘แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู ฮา แฮปปี้เบิร์ดเดย์ทูยู…’

                    เพื่อน ๆ ทั้งสี่คนปรบมือร้องเพลงวันเกิดให้เธออย่างสนุกสนาน ปนหัวเราะเสียงดังด้วย ทำให้คนที่อยู่ใกล้ ๆ แถวนี้ต่างหันมามองด้วยความสนใจ ไม่พอบนอาคารเรียนน้อง ๆ ม.1 ยังโผล่หน้าจากหน้าต่างมามองพวกเธออีก ทว่าเพื่อน ๆ ก็ไม่สน ยังร้องเพลงด้วยความสนุกสนานกันไป ส่วนคนที่หน้าบาง และ อายคือเธอผู้เป็นเจ้าของวันเกิดเอง แต่ ก็มีความสุขและสนุกไปด้วย และแล้วเสียงออดก็ดังให้เข้าเรียนตอนบ่าย

                    ……………………………………………

                   หลังเลิกเรียนบอสเดินกลับบ้านอย่างมีความสุข ตอนเย็นสองฝาแฝดกับจ๋อมก็จะมาหาที่บ้าน ไม่ได้จัดวันเกิดแค่มาเล่นด้วยกันเฉย ๆ วันนี้เป็นวันสำคัญของเธอทั้งที เพื่อน ๆ จึงให้ความสำคัญสักหน่อย บอสเลิกเรียนกลับมาถึงบ้านก็รีบทำงานบ้านในส่วนของตนให้เสร็จ พี่ ๆ ก็ไม่ได้สำคัญกับวันเกิดของเธอเท่าไหร่ บอสชวนพี่แป้งทำยำทานกันสำหรับวันนี้ พี่ปาวกับพี่แป้งก็จัดให้ ทำยำให้เธอชามเบ้อเริ่มกันเลย

                 ห้าโมงเย็นจ๋อมก็ขับรถมอเตอร์ไซค์มาหาเธอที่บ้าน ตามด้วยพิมพ์กับแพรว รอบนี้เป็นการเลี้ยงฉลองกันในหมู่พี่น้อง ที่บ้านของเธอไม่มีโต๊ะม้าหินอ่อนเหมือนบ้านของแพรว นั่งกันบนแคร่เลย พอเพื่อน ๆ มาเธอก็นำชามยำวุ้นเส้นออกมา นั่งกันสี่คนนี่แหละ น้องบีมก็วนเวียนอยู่แถวนี้ ส่วนพี่ ๆ ทานกันก่อนแล้ว

                 หลังเลิกเรียนวันนี้พวกเธอมารวมตัวกันเม้าท์ไปเรื่อย ทานยำวุ้นเส้นไปด้วย “บอสอยากกินน้ำอัดลม จักขวดแน่ “ เพราะเป็นวันเกิดของเธอ เพราะเธอชวนฉลองจ๋อมจึงกล้าขอ

                 “น้องบีม ! บีมยางไปซื้อน้ำเป๊ปซี่ให้พี่บอสแนเอาสองขวดกับน้ำแข็งห้าบาท” บอสหันไปใช้น้องสาวแทน “ไปซื้อเฮือนป้าสุ่มนี่ล่ะ”

                   “น้องบีมเอาขนมนำ” น้องบีมต่อลอง บอสพยักหน้าตกลงให้น้องสาว จากนั้นก็ยื่นเงินให้น้องบีมไปซื้อ

                    “อี่ฮาบอสใช้ตะน้องดิ๊สู แทนทีสิไปซื้อเองกะบ่” พิมพ์เอ็ดกึ่งหัวเราะ

                 “ซางมันโลด ! มันอยากกินขนมมันกะไปคือเก่าล่ะ ฮา “ จากนั้นก็หัวมาเม้าท์กันต่อ ไม่นานน้องบีมก็ถือน้ำอัดลมพร้อมน้ำแข็งมาให้ บอสรีบเดินไปรับของกับน้องสาว เพราะมองแล้วน่าจะหนักพอดู

                   ได้น้ำอัดลมมาแล้วการมีตติ้งก็สมบูรณ์มากขึ้น ถึงจะไม่ใช่แอลกอฮอล์ก็ตาม “หกโมงแลงกูกลับเด้อสู แม่กูสิด่า”

                 “เคมืง ! จ๋อมวันเสาร์ไปเมืองบ่ “ บอสชวน กะว่าจะไปซื้ออะไรสักหน่อย ของใช้ส่วนตัวนั่นแหละ ส่วนการฉลองวันเกิดจบที่วันนี้แค่นี้ก็พอ เพราะงบห้าร้อยบาทที่แม่ให้มาหมดแล้ว “แฝดพากูเข้าไปแน่เด้อ ของใช้กูเมิดแหมะ” หันไปหาพี่สาวฝาแฝด แพรวยักคิ้วให้ “อี่แพรว !” เพราแพรวยักคิ้มตอบนั่นแหละ

                   “อิหยังบอส ! ฮาหนิเอิ้นซะกุตกใจ ฮา “ แพรวหัวเราะให้กับการตกใจของตนเองเมื่อครู่

                   “พากูไปพลาซ่านั่นกะพากุไปพลาซ่าอิหลิแนเด้อ อย่าสิพากุไปจอดหน้าเฮือนคะเจ้าหลาย กูงึด !” พอเธอพูดจบคราวนี้ทุกคนหัวเราะกันใหญ่

                   “เอ้าอี่ฮากุกะอยากจอดเล่นนำมู ฮา “ แพรวพูดกลั้วหัวเราะ

                    “ฮูขี้กูหนิ ! กูฮู้นะมืงคิดหยังนั่น อี่ฮาหนิ ฮ่วย ! ฮา “ ไม่ได้โกรธเพื่อนสักนิด ทว่าก็ไม่อยากทำแบบนั้นอีก มันอาย ๆ อย่างไรไม่รู้

                    “ยำอืดเมิดแล้วสู ! “ พี่แป้งพูด เดินเข้ามานั่งด้วยคน ก่อนจะขอตัวไปอีก ไป ๆ มา ๆ สำหรับพี่ ๆ

                   “กินอีกแนพี่แป้ง มันหลายโพดพิมพ์อิ่มแล้ว” พิมพ์เป็นคนตอบพี่แป้งไป