.

                  ไดอารี่ความคิดถึง

                “น้ำมืงเขียนรายงานแล้วยัง ไปหาออยปะ” บอสโทรหาน้ำผึ้งชวนไปบ้านออยในวันหยุดนี้

                “บ่ขี้คร้านไป อี่นินสิมาหากูอี่ฮา จังใดเอามาลอกแน่เด้อ ฮา “โดนน้ำปฏิเสธ เพราะยังไม่รีบทำ อีกหลายสัปดาห์กว่าจะถึงวันส่ง

                “ขี้กูหนิ ! กูไปคนเดียวกะได้ คร้านอยู่เฮือนอี่ฮา “ แต่เธออยากไป อีกทั้งเบื่อด้วยจึงคิดว่าจะไปคนเดียวก็ได้ เพราะทำรายงานเรื่องเดียวกันจึงอยากไปลอกเพื่อน ยิ้มกริ่มให้กับความคิดตนเอง จะคิดเองทำไม ลอกเพื่อนดีกว่า

                  “อี่แฝดไปไส มาหากุหนิ ! “ น้ำชวน

                   “คร้านไปหามันอี่ฮา กุบ่มีรถไปหามืง ! ไปหาออยกุสิยางไปเด๊หนิ” เธอตอบ

                   “คุ้มใต้พุ่นน่ะ ! เฮือนกูอยู่ฝากวัดว่าไกล กูงึด ! แล้วแต่มืงไปโลดสั่นกูบ่ทันเฮ็ดหรอก อี่บอสจะแมนฟ้าวเด้อสูกูหน่าย” โดนน้ำผึ้งบ่นให้อีก บ้านของน้ำผึ้งอยู่เยื้อง ๆ กับหลังวัด ทว่าก็ห่างกับบ้านของเธอที่อยู่หน้าวัดพอสมควร

                  “ซือ ๆ หนิล่ะ ! เค ๆ แค่หนิแหละมืง” วางสายจากน้ำผึ้งแล้วก็โทรหาออยเพื่อบอกว่าจะไปหาที่บ้าน พอคุยกันจบเธอจึงเก็บอุปกรณ์การเขียนรายงานใส่ถุงหูหิ้ว บอกยายว่าไปบ้านออยเพื่อไปทำการบ้าน ยายก็ไม่ว่าอะไร เพราะเธอเดินไปนั่นแหละ ไม่ได้ขับรถไปยายจึงเชื่อและอนุญาต น้อยมากที่เธอจะไปเล่นบ้านเพื่อนคนอื่น นอกจากบ้านสองฝาแฝดกับบ้านของจ๋อม

                  น้องบีมก็ไม่ได้ขอตามไปด้วย เมื่อเก็บอุปกรณ์ทุกอย่างครบแล้ว จึงเดินไปบ้านของออยทันที บ้านออยอยู่หมู่ 1 คุ้มใต้นู่น เธอเดินเล่นไปเรื่อยครู่เดียวก็ถึง ไม่อายที่เดินไปด้วย บ้านของออยอยู่ในซอยเหมือนกับบ้านของเธอ อยู่ลึกกว่าบ้านของเธอไปอีก ก่อนจะถึงบ้านเพื่อนก็ผ่านบ้านคนอื่น ๆ ไปหลายหลัง หนึ่งในนั้นมีบ้านญาติของเธอด้วย

                  “อี่หนิมืงมาหยังคุ้มใต้” พอเดินผ่านบ้านของยายวันซึ่งเป็นน้องสะใภ้ของยาย ยายวันก็ถามเธอเพราะรู้จักกันดี ตอนเด็ก ๆ ตอนที่ตาแท่งน้องชายของยาย สามีของยายวันคนนี้ยังไม่เสีย ยายชอบพามาเล่นที่บ้านของยายวันบ่อย ๆ พอตาแท่งเสียยายก็ไม่ค่อยได้มา

                  “บอสมาหาออยตั้วยาย” เธอตอบไปตามตรง

                   “ลูกอี่ยุ๋ยนั่นบ่” ยายวันถามเธอพยักหน้าให้ก่อนจะขอตัว “ยามเมือแวะมาเอาพลูไปให้ยายมืงนำเด้อนาง”

                  “จ้า !” เธอตะโกนตอบตามหลัง ขณะเดินไปบ้านออย ก่อนจะถึงบ้านออยก็ต้องผ่านบ้านญาติอีกคนเช่นกัน ญาติคนนี้เธอแค่รู้จักว่าเป็นญาติกับยาย แต่ ไม่คุ้นเคยเหมือนกับยายวัน เจ้าของบ้านเป็นหลานสาวของยาย เป็นลูกของพี่สาวของยาย มีสามีใหม่เป็นชาวต่างชาติ บ้านหลังใหญ่และสวยมาก ๆ

                  บอสเดินผ่านบ้านหลังนี้ที่มีศักดิ์เป็นป้า เป็นญาติห่าง ๆ ก็ไม่ได้คิดอะไร ได้ยินแว่ว ๆ ตามหลังมา “ลูกน้าฝนเด้นั่นแม่ หลานแม่ใหญ่” ลูกสาวของเจ้าของบ้านพูดตามหลังให้ได้ยิน ก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก เพราะไม่สนิท บอสยังงงว่ารู้จักกับตนเองได้อย่างไร เพราะ แทบจะไม่มาที่นี่เลยหลังจากตาแท่งเสียไป พอออยมาอยู่ซอยนี้แหละ ถึงได้มาบ้างนาน ๆ ครั้ง “เด็กน้อยสุมื้อหนิใหญ่เร็วคัก ตะน้อยเห็นตะตามแม่ใหญ่มาเฮือนพ่อใหญ่แท่ง”

                   บอสได้ยินเจ้าของบ้านพูดคุยกันก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรมาก เพราะไม่คุ้นเคยกันนั่นแหละ ไม่ทักทายด้วย เดินผ่านไปบ้านของออยเลย มาถึงเห็นประตูบ้านเปิดอยู่ จึงเดินเข้าไปเรียก ออยอยู่บ้านกับหลานสาวเพียงสองคน เห็นว่าพ่อกับแม่ไปทุ่งกันหมด ดีเหมือนกันจะได้ไม่เกร็ง

                   มาถึงบ้านออยก็ไม่ได้เขียนรายงานเท่าไหร่ มัวแต่นั่งเม้าท์กันมากกว่า อีกทั้งหลานสาวของออยที่คอยกวนอยู่เรื่อย ๆ จึงไม่ได้เขียนรายงานอย่างที่คิดเอาไว้ อายุเพียงสองขวบเอง ออยเป็นคนดูแลแทนพ่อแม่ในวันหยุดแบบนี้ ส่วนแม่ของเด็กทำงานที่กรุงเทพ

                   สรุปวันนี้ก็ไม่ได้งานอะไร ทว่าก็ยังดีกว่าไม่มาเลย เพราะบอสได้รู้แนวทางของรายงาน ว่าจะเขียนไปอย่างไร เนื้อหาประมาณไหน นอกนั้นเล่นอย่างเดียว ข้าง ๆ บ้านของออยเป็นบ้านป้าของนิน ลูกสาวของยายสวยที่อยู่คุ้มเดียวกันกับบอส ซึ่งป้าคนนี้บอสรู้จักดี ทว่าป้าคนนี้ได้เสียไปเมื่อตอนบอสอยู่ประถมห้าแล้ว

                  บรรยากาศรอบ ๆ ตัวบ้านของออยเป็นทุ่งนาเพราะบ้านอยู่ท้ายซอยเป็นหลังสุดท้าย บรรยากาศร่มรื่นมาก ๆ อากาศถ่ายเทลมพัดเย็นสบาย ข้างบ้านอีกฝั่งถัดขึ้นไปเป็นบ้านป้าหมุ่ม ป้าของนินที่เสียไปแล้ว ถัดบ้านป้าหมุ่มขึ้นไปเป็นบ้านยายของออยเอง ทว่าบ้านป้าหมุ่มมีต้นมะขามอยู่ด้วย ลูกดกมาก ๆ พวกเธอสองคนเม้าส์กันจนเบื่อแล้วจึงชวนกันไปสอยมะขามมาตำดีกว่า แค่นึกน้ำลายก็ไหล

                  “ออยเฮ็ดตำบักขามกินบ่ เขาตำให้กินเองตะออยพาเขาไปต๊อยของป้าหมุ่ม” บอสเรียกป้าหมุ่มว่าป้าตามนิน สมัยเด็ก ๆ นินก็พามาบ้านป้าหมุ่มบ่อย ๆ กับสองฝาแฝด อีกทั้งยายสวยกับยายก็เป็นเพื่อนสนิทกัน

                  “บอสรู้จักกับเจ้าของบ้านหลังนี้ด้วยเหรอ” ออยพูดภาษากลางกับเธอ ออยเพียงถามเฉย ๆ คงคิดว่าเธอน่าจะไม่รู้จัก เพราะบ้านอยู่กันคนละคุ้มคนละหมู่เลย

                   “รู้ ! ป้าอี่นินแหมะ ตอนเด็ก ๆ เค้ามาบ่อยอยู่” เธออธิบายคร่าว ๆ ถ้าจะเท้าความขี้เกียจจะเล่าให้ฟัง

                   “ปะสั่น เดี๋ยวอุ้มหลานไปด้วย” พอตกลงกันได้ พวกเธอก็กะเตงอุ้มหลานของออยไปสอยมะขามที่บ้านของป้าหมุ่มกัน บรรยากาศเงียบสงัด ไม่น่ากลัวทว่าก็เสียว ๆ อยู่เพราะบรรยากาศมันเงียบมาก ๆ นี่แหละ อยู่กันสามคนจะไปกลัวอะไร อีกอย่างถัดไปแค่รั้วไม้ไผ่กั้นก็เป็นบ้านยายของออย

                   “ป้าหมุ่มลุงหยัดบอสเอง บอสขอบักขามแน่เด้อ” พูดในใจขอเจ้าของบ้าน ป้าหมุ่มเสียไปแล้ว ทว่าลุงหยัดยังแข็งแรงดี เธอก็ขออนุญาตพ่วงไปอย่างนั้นเอง ก่อนจะลงมือสอยมะขาม โดยมีออยอุ้มหลานสาวยืนดู เมื่อได้พอแล้วจึงพากันเดินกลับบ้าน

                   เหตุการณ์ปกติ ไม่มีผี ไม่มีอะไรเกิดขึ้น พอถึงถึงบ่ายแก่ เธอจึงขอตัวกลับบ้าน ไม่มีอะไรเกิดขึ้นทั้งนั้น จนกระทั่งถึงตอนนอนกลางคืน

                 กลางคืนบอสนอนหลับฝันถึงป้าหมุ่ม เจ้าของต้นมะขามที่บอสไปสอยมาตำกับออย ตั้งแต่เกิดมารู้จักกับป้าหมุ่ม กระทั่งป้าหมุ่มเสียไปหลายปีบอสไม่เคยฝันถึงเลย มีคืนนี้คืนแรกที่บอสฝันถึง ในฝันไม่น่ากลัว เหมือนใช้ชีวิตปกติตอนที่ยังไม่เสียชีวิตนั่นแหละ

                 เธอฝันเห็นป้าหมุ่ม “มาเล่นไกลแถะบอส” ป้าถามเธอ ตรงนั้นก็มีนินอยู่ด้วย ทว่าป้าไม่ได้ถามหลานสาวของตนเองเลย “สูมาจังใดหนิ”

                 “มาหาออยตั้วป้าหมุ่ม บอสยางมา “ ในฝันบอสทราบว่าป้าหมุ่มเสียไปแล้ว ทว่าบอสก็ไม่กลัว ในฝันไม่ได้น่ากลัวอะไรเลย แล้วนินก็หายไปเป็นภาพอะไรมั่วซั่วไปหมด แต่บอสก็ยังยืนอยู่บ้านของออยที่เดิม ป้าหมุ่มก็ยังไม่หายไป

                 “ป้าหมุ่มกินข้าวล่ะบ่” เธอถามไป คราวนี้เหมือนตัวของเธอกับป้าวาร์ปมายืนอยู่กอไผ่หลังบ้านของออย เป็นเขตรอยต่อติดกับบ้านของป้า

                   “กูบ่ทันได้กินเข่าอยู่อี่ฮา ยายสวยบ่เอาเข่ามาให้กูกินจักเทือ” ป้าหมุ่มกล่าวถึงยายสวย ซึ่งเป็นแม่ของตน บอสก็หัวเราะในฝัน ป้าก็หัวเราะ

                   “บอสกะยังบ่ทันได้กินอยู่ป้า” เธอตอบ

                   “ฮ่วย ! คือสิบ่ทันได้กินเข่า อี่ยายมืงบ่ให้เงินมาเล่นบ่ เอาหนิป้ามีอยู่ยี่สิบห้าบาทนี่อ่ะ เอาไปซื้อขนม” ป้าหมุ่มยื่นเงินเหรียญห้าบาทห้าเหรียญให้ ทีแรกเธอลังเลจะรับดีไหม เพราะในฝันเธอทราบดีว่าป้าหมุ่มตายไปแล้ว ที่คุยอยู่คือป้าหมุ่มที่เสียไปแล้ว สุดท้ายเธอก็รับเงินมาจากป้า แล้วก็สะดุ้งตื่น

                   พอสะดุ้งตื่นบอสรู้สึกกลัวป้าหมุ่มนิด ๆ ที่กลัวเพราะบังเอิญเกินไปหรือเปล่า เมื่อตอนกลางวันพึ่งไปสอยมะขามที่บ้านของป้า ตกกลางคืนฝันถึงแบบนี้ บอสจึงพูดในใจอีกว่า “ป้าหมุ่มบอสไม่ได้ขโมยเด้อ บอสขอป้าหมุ่มอยู่ บอสอยากกินตำบักขาม” เพราะฟ้ายังมืดอยู่เพราะความง่วงมีมากเกินจะคิดกลัวจึงหลับต่อไปถึงเช้า ก็ไม่ฝันอะไรอีก

                ตอนเช้าบอสไม่กล้าเล่าเรื่องความฝันให้ใครฟัง ในใจอยากซื้อหวยมาก แต่ก็ไม่กล้าซื้อ จะไปซื้อกับใครด้วย นี่ก็อีกปัญหา บอสจึงโทรเล่าให้แม่ฟัง พอแม่ได้ฟังว่าป้าหมุ่มบอกว่าไม่ได้กินข้าวสักทีแม่ก็หัวเราะ และ บอสก็ตีเลขให้แม่ด้วยว่าสองห้า ให้แม่ซื้อหวยให้สองห้า นอกนั้นแม่จะไปแทงเลขไหนก็ตามใจ

                  เช้าวันนี้เป็นวันหวยออกด้วย บอสนำมาเล่าให้ออยฟังที่โรงเรียน “ออยเมื่อวานที่เฮาไปต๊อยบักขามเฮือนป้าหมุ่ม เขาฝันเห็นเราเสย” บอสเล่าให้ออยฟัง น้ำผึ้ง และ โสรญาก็เข้ามาฟังด้วย

                ออยทำหน้ากลัว ๆ นิดหน่อย คงคิดว่าเธอน่าจะฝันร้ายแน่นอน “ฝันว่า ! แต่เค้าไม่ฝันอะไรเลยนะเมื่อคืน”

                   “ไม่น่ากลัวหรอก เค้าฝันว่าป้าหมุ่มเอาเงินให้ยี่สิบห้าบาท แถมบอกว่ายังไม่ได้กินข้าวอีก บอกว่ายายสวยไม่หาข้าวให้กินสักทีพะนะ ฮา “ บอสพูดกลั้วหัวเราะ เพื่อน ๆ ก็หัวเราะตาม

                   “ตะลิโตนแม่หมุ่มแถะสู บ่ได้กินเข่าจักเทือล่ะว่าสั่น ฮา” น้ำพูดกลั้วหัวเราะเช่นกัน “ลูกกับผัวกะสิบ่ทำบุญหาจักเทือบ่”

                  “ลุงหยัดไม่อยู่บ้านสักวัน ไปไหนไม่รู้ ได้เมียใหม่ไปแล้วมั้ง ไม่กลับบ้านมาเลยนะยายเค้าว่าตั้งแต่เมียตาย ลูก ๆ ก็ไปอยู่บ้านอี่นินไง อยู่กับยายสวย“ ออยตอบ เพราะออยกับนินกับป้าหมุ่มก็เป็นญาติกัน ยายของออยเป็นน้องสาวของยายสวย“บอสว่าให้เงินเท่าไหร่นะ “ ออยถามย้ำ

                  “ยีบห้าบาท !” บอสตอบอีกรอบ

                  “เดี๋ยวเค้าจะโทรบอกแม่เค้าซื้อ ฝันเมื่อคืนนี้ใช่ปะ” เธอพยักหน้า ออยก็ขอตัวไปโทรหาแม่ของตนเอง ส่วนพวกเธอก็คุยกันต่อ

                   เรื่องที่บอสฝันคืนนี้บอสไม่ได้บอกใครเพิ่มเติมเลย แม้กระทั่งยายสวยเองที่เป็นแม่ของป้าหมุ่ม แม้แต่ยายบอสก็ไม่ได้เล่าให้ฟัง จะมีเพียงแม่และแม่ของออย และ เพื่อน ๆ ที่เล่าให้ฟังในตอนเช้าของวันนี้

                   มาเรียนวันนี้บอสลุ้นว่าหวยจะออกอะไร กลับมาถึงบ้านรีบไปถามยายว่าหวยออกอะไร บอสแทบกรี๊ดลั่นบ้านเมื่อยายตอบว่าเลขสองตัวล่างออกสองห้าจริง ๆ ด้วย บอสรีบโทรหาแม่ทันทีเลย แม่ตอบว่าถูกห้าสิบบาท

                   แม่ซื้อไม่เยอะเพราะไม่ค่อยชอบเลขนี้ ซื้อให้เธอเฉย ๆ เห็นนาน ๆ ทีจะฝันถึงหวย ก็ไม่เป็นไรดีกว่าไม่ซื้อให้เธอเลย ขอแม่แค่หนึ่งพันบาท ที่เหลือให้แม่เลย จากนั้นเธอก็โทรถามออยว่าแม่ของออยถูกไหม ออยตอบแบบคนอารมณ์ดีว่าแม่ของตนเองก็ถูกเหมือนกัน แถมยังฝากมาขอบคุณเธออีก

                  ไม่รู้ใครนำไปแพร่งพรายเรื่องที่เธอฝัน ที่ว่าป้าหมุ่มไม่ได้กินข้าวสักวัน ยายสวยเดินมาถามเธอที่บ้านถึงความฝันนั้น เธอก็งง ๆ ว่ายายสวยรู้ได้อย่างไรว่าเธอฝันถึงลูกสาวของตน ยายของเธอเองก็อยากฟัง ยายสวยไม่ได้แสดงท่าทางอะไรเมื่อได้ฟัง เพียงแต่บ่นให้คนเป็นลูกสาวว่า “จะไม่ได้กินอะไร กูทำกับข้าวไปวัดทุกวัน มันกะเว้าตายมันซือ ๆ ล่ะพะนะ” ยายก็เม้มปากหัวเราะเพื่อนวัยเดียวกัน ยายสวยท่าจะงอนลูกสาวเข้าให้แล้ว

                   “บ่แมนเฮ็ดแนวกินบ่ถืกปากเขาบ่ “ ยายหัวเราะอึกอักแซวยายสวยไปอีก บอสเองก็เห็นยายสวยทำกับข้าวไปวัดทุกวันตั้งแต่ป้าหมุ่มเสียไป ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าในฝันทำไมป้าถึงพูดแบบนั้น

                   “ฮ่วย ! มันมาสิเลือกกินแถะมันเป็นผี ขั้นอยากกินแนวแซ่บ ๆ มาบ่มาบอกเลขแม่มันสั่น คือไปบอกคนอื่น เอ้อ แม่มืงถืกหลายบ่อี่น้อย” ยายสวยไม่ลืมที่จะถามถึงเรื่องหวยกับเธอ ส่วนยายเคี้ยวหมากปรายตามองเพื่อนวัยเดียวกันพร้อมหัวเราะอาการงอนลูกสาวของยายสวย