. รถคันนี้เอง^^
.

                 ไดอารี่ความคิดถึง

               ในการเรียนนอกจากวิชาพื้นฐานที่ต้องเรียนแล้ว ยังต้องมีกิจกรรมชุมนุมด้วย หรือ ที่เรียกว่าวิชาเพิ่มเติม แต่ละคนสามารถเลือกชุมนุมที่จะลงได้ตามใจชอบ มีหลากหลายวิชาให้เลือก ทว่าเธอเลือกลงชุมนุมเกษตรกับคุณครูศิริพงษ์

                  ครูศิริพงษ์ให้พวกเธอนำต้นกล้วยมาปลูกคนละต้น ดูแลให้ดีทั้งเทอม เพียงเท่านี้ก็ได้เกรดสี่ไปแบบง่าย ๆ นอกจากต้นกล้วยแล้วยังให้ปลูกผักด้วย ให้จับคู่กันทำแปลงผัก

                 บอสจับคู่ทำแปลงผักกับออยหรือจันทรานั่นเอง เพราะน้ำหรือน้ำผึ้งแยกตัวไปลงชุมนุมกับพวกจอย และ เพื่อน ๆ อีกกลุ่มที่เรียนคนละห้อง บอสกับน้ำจะเล่นด้วยกันแค่ตอนเรียนหนังสือในห้องเรียน เพราะอยู่ห้องเดียวกัน พอเลิกเรียนน้ำก็จะแยกตัวไปเล่นกับพวกนิดกับจอยอีกที ตนเองก็เล่นกับพี่สาวฝาแฝดและจ๋อม ไม่ค่อยเล่นกับเพื่อน ๆ กลุ่มนี้

                 สาย ๆ ของวันเสาร์บอสกับออยนัดกันมาทำแปลงผักที่โรงเรียน ส่วนต้นกล้วยได้นำมาปลูกเรียบร้อยแล้ว เหลือแค่แปลงผักบุ้งเท่านั้นที่ยังทำไม่เสร็จ

                 บอสยืมรถมอเตอร์ไซค์ของพี่บอมขับไปรับออยไปที่โรงเรียน นอกจากพวกเธอสองคนแล้วยังมีกลุ่มของหัวหน้าห้อง และ กลุ่มของโสรญาด้วยที่เรียนชุมนุมด้วยกัน พวกเธอนำเสียมไปด้วยคนละด้าม เพื่อไปพรวนดิน

                 บอสขับรถไปรับออยที่คุ้มใต้ ออยก็เป็นอีกคนหนึ่งที่ไม่เล่นกับพวกจอยกับนิด แถมยังไม่เล่นกับเธอด้วย แยกตัวออกมาเป็นอิสระ เล่นกับใครก็ได้ไปได้หมด พอเลิกเรียนกลับบ้านก็ไม่เล่นกับใคร ออยพึ่งย้ายมาเรียนที่นี่ตอน ม.1 เพื่อน ๆ จึงไม่สนิทมากนัก ทว่าก็ไม่ใช่ปัญหาใหญ่โตอะไร เพราะออยไม่ได้ใส่ใจพวกเธออยู่แล้ว

                  “ออยไม่ต้องพูดไทยได้มั้ย เค้าคร้านพูดไทยกับออยละ พูดลาวนะ” บอสพูดกลางผสมอีสานอย่างขบขัน ระหว่างที่บอสกำลังขับรถพาออยมาที่โรงเรียน ออยเกิดและโตที่กรุงเทพจึงพูดกลาง พึ่งจะย้ายมาอยู่ที่นี่ ยังพูดอีสานไม่ค่อยได้

                  “เอ้า บอสก็พูดลาวสิเค้าฟังออกอยู่ แต่พูดลาวยังไม่ได้ ขอเวลาอีกสักแป๊บ ๆ นะ ฮา “ ออยพูดกลั้วหัวเราะ เธอเองก็หัวเราะตามไปด้วย แค่พูดเอาฮาไม่ได้จริงจังสักหน่อย

                  “สักแป๊บของออยหนิโดนซำไดคะ ฮา “

                  “จักนอยหนิล่ะ “ ออยตอบ

                  “เลิศ ! นั่นเริ่มเป็นแล้ว “ บอสหันมาคุยกับออยแว่บเดียวก็หันมามองทางต่อ ขับรถมุ่งหน้าไปยังโรงเรียน วันนี้จะมีใครมาทำแปลงผักบ้างก็ไม่รู้ ขอให้มีเพื่อนเถอะจะได้ไม่วังเวง

                  พวกเธอทั้งสองคนขับรถมาถึงโรงเรียน เผยยิ้มดีใจเพราะมีเพื่อน ๆ มากันเยอะ เป็นกลุ่มของพวกวราพรกับชินพงศ์ กลุ่มของโสรญา และคนอื่น ๆ นอกนั้นก็มีรุ่นพี่บางคนที่มาในวันนี้

                  นอกจากนั้นพวกเธอมองเห็นนินกับน้ำอยู่ไกล ๆ อยู่แถวหอประชุม สองคนนั้นมาทำอะไรกัน ถัดไปเป็นพี่เอ็มกับพี่ตั้ม ม.6 เธอเข้าใจแล้วว่าสองคนนั้นมาทำอะไรกันที่นี่ในวันนี้

                  พวกเธอสองคนเดินไปหาเพื่อน ๆ ที่อยู่แปลงผัก “โสมานานยัง” บอสเลือกถามโสรญาคนที่สนิทที่สุดในนั้น พร้อมเดินไปหา มองแปลงผักของเพื่อน ๆ บ้างก็ปลูกต้นหอม บ้างก็ผักกาด ผักบุ้งคละกันไป ส่วนของเธอกับออยปลูกผักบุ้งจีนง่ายที่สุด ออยเดินไปหากลุ่มของชินพงศ์ เพราะสนิทกลุ่มนี้ที่สุดเช่นกัน

                  “มาโดนแล้วเฮ๊ยบีไปฮับ” โสตอบ บีที่โสพูดถึงคือแฟนหนุ่มเอง คบกันมาตั้งแต่เรียน ม.1 ทว่าอยู่กันคนละห้อง “บอสต้นกล้วยมืงคืองามแถะ เกรดสี่ต้องมา ฮา “ โสมิวายแซวต้นกล้วยของเธอไปอีก พวกเธอหัวเราะให้กัน

                “นิดหน่อยกับเตือนกะมาโดนแล้วบ่เฮ๊ย” หันไปถามเพื่อนอีกสองคนที่กำลังง่วนอยู่กับการพรวนดิน กำลังจะลงเมล็ดผักชี

                 “หัวกะมาเมื่อกี้หนิ ! โตปลูกผักอิหยังเฮ๊ยบอส” นิลาวรรณหรือนิดหน่อยถาม

                “ออยว่าปลูกผักบุ้งว่าซั่น ซุมเฮาเอาผักบุ้งมาปลูก” บอสตอบ ยืนคุยกันสักพักออยก็ชวนลงมือทำแปลงผักกันเลย จะได้ไม่เสียเวลา “พี่ชินมืงปลูกผักอิหยังน่ะ” ตะโกนถามหัวหน้าห้องที่กำลังดายหญ้าในแปลงผักของตนเองอยู่ ข้ามแปลงผักของนิดหน่อยไปก็เป็นแปลงผักของชินหรือชินพงศ์ ชินปลูกผักคู่กับแบงค์อาทิตย์ ทว่าเห็นจะมีเพียงชินที่ทำอยู่คนเดียว

                “ผักกาดหมอ” ชินตอบ ก่อนจะก้มหน้าก้มตาดายหญ้าต่อไป โดยมีแบงค์ยืนให้กำลังใจอยู่ใกล้ ๆ แกะเม็ดแตงโมทานไปพร้อม

                 เมื่อทักทายกันพอหอมปากหอมคอกันแล้วเธอกับออยก็ลงมือดายหญ้าเช่นกัน ครูศิริพงษ์ก่ออิฐบล็อกทำเป็นแปลงผักไว้ ซึ่งใช้งานผ่านมาหลายรุ่นแล้ว ตอนนี้เป็นรุ่นของพวกเธอใช้ต่อ ถัด ๆ ไปเป็นของพี่ ๆ ชั้น ม.อื่น เป็นล็อกของใครของมัน

                  พวกเธอสองคนช่วยกันดายหญ้าและพรวนดิน ทำแป๊บเดียวก็เสร็จเพราะหญ้าขึ้นไม่เยอะ จะเหนื่อยหน่อยก็พรวนดินเท่านั้น ก่อนจะนำน้ำมารดให้ดินชุ่ม “ออย ออยจะปลูกแบบไหน จะปลูกเป็นแถวตามลายยาวแบบนี้ หรือ จะปลูกตามลายขวางแบบนี้ “ บอสถามความคิดเห็นของเพื่อน ขีดเป็นเส้นที่ดินให้ออยดูเป็นตัวอย่างด้วย “นั่นเขาว่าสิบ่เว้าไทยนำออย เขากะหลงเว้า ฮา “ พูดกลั้วหัวเราะ คุยกันอยู่สองคน ส่วนคนอื่น ๆ ก็ก้มหน้าก้มตาทำแปลงผักของตนเองไป

                  “แล้วแต่บอส ฮา ปลูกลายขวางก็ดีนะ “ ออยตอบ เมื่อออยเห็นว่าควรจะปลูกตามลายขวางของแปลงผักบอสก็เห็นด้วย จึงใช้เสียมขีดเป็นร่องเล็ก ๆ จากนั้นก็นำเมล็ดผักบุ้งโรยลงไปในดิน กลบด้วยดินอีกรอบ ทำช่วยกันสองคนจนเสร็จ จากนั้นพวกเธอสองคนก็พากันนั่งพักผ่อนชมผลงานของตนเองด้วยความภาคภูมิใจ

                  ขณะนั่งชมผลงานของตนอยู่ดี ๆ สายตาของบอสก็พลันเหลือบไปเห็นผู้หญิงสองคนเดินเข้ามาภายในโรงเรียน เป็นคนแก่คนหนึ่ง คนวัยกลางคน ๆ หนึ่งกำลังเดินมา พร้อมไม้ในมือ เป็นใครไปไม่ได้นอกจากยายสวยยายของนินกับแม่พึงแม่ของน้ำนั่นเอง

                 “บอส ๆ ใช่แม่ของน้ำมั้ยน่ะ มาทำไมวะ ” ออยสะกิดให้เธอมอง เธอหันไปมองตามพยักหน้าให้กับออย พี่เอ็มแฟนน้ำ พี่ตั้มแฟนนินก็อยู่ซวยแล้วทั้งสองคน ! บอสนึกและกระตุกยิ้ม อะไรสองคนจะซวยขนาดนี้นึกในใจ ทั้งสองคนนั่งเงียบ ๆ มองดูเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้นต่อไป

                คิดไปคิดมาสงสารน้ำ ถึงไม่ได้เล่นด้วยกันก็สนิทประมาณหนึ่ง เพราะนั่งโต๊ะเรียนด้วยกัน เป็นเพื่อนกัน จิตใต้สำนึกมันบอกให้โทรเตือนน้ำเดี๋ยวนี้ บอสดูท่าทางแล้วไม่น่าจะเป็นเรื่องดีเกิดขึ้นแน่ จึงรีบโทรหาน้ำโดยเร็ว “น้ำมืงกับอี่นินอยู่ไส แม่มืงมาอี่ห่า กับยายสวย ฟ้าวให้อ้ายเอ็มหนีด่วน มืงกะฟ้าวออกมา” บอสโทรหาน้ำขณะที่ยายสวยกับแม่พึงก็กำลังเดินไปยังหอประชุม

                “เค ๆ มืงขอบใจบอส “ น้ำรีบตอบและตัดสายทิ้ง บอสกับออยนั่งมองไปทางหอประชุม คอยดูว่าจะเกิดอะไรขึ้น ตนเองช่วยน้ำทันหรือเปล่า หันมามองหน้ากันเม้มปากยิ้มให้กัน ต้องมีใครคนใดคนหนึ่งโกหกว่ามาโรงเรียนแน่ ๆ ยายสวยกับแม่พึงถึงได้ตามมาแบบนี้

                  ทันใดนั้นเห็นน้ำรีบกึ่งเดินกึ่งวิ่งออกมาจากหอประชุมอีกฝั่ง พี่เอ็มรีบวิ่งไปทางห้องน้ำหลังอาคารเรียน ม.1 ส่วนน้ำรีบเดินมาที่แปลงผักเพื่อมาหาพวกเธอ หวุดหวิดสวนกันกับแม่ของตนเองมาก ๆ ในขณะที่ยายสวยเดินเข้าไปในหอประชุมนั้น เห็นพี่ตั้มรีบวิ่งออกมาจากหอประชุม และยายสวยลากนินออกมาทีหลัง

                  กี่ครั้งต่อกี่ครั้งที่นินโดนจับได้แบบนี้ ทว่าก็ยังทำเหมือนเดิม ยายสวยก็มิวายตามหลานแบบนี้อยู่ร่ำไป

                  “เกือบซวยอี่บอส ! แม่กูคือฮู้วะ ไผบอก !” น้ำพูดด้วยอาการคนตกใจ “บอส ออย มืงเว้าซอยกุเด้อ อี่นินมันสิวาหยังกะเรื่องของมัน ส่วนมืงสองคนแก้โตซอยกูก่อน” น้ำรีบวางแผนกับพวกเธอ ออยพยักหน้าหงึก ๆ รับคำ

                  “พุ่นเรายางมาละอี่น้ำ” บอสจ้องไปที่แม่พึงกำลังเดินมาหาน้ำที่แปลงผักของพวกตน “มืงนิ่ง ๆ ไว้ บ่ต้องเว้าหยัง” บอสบอกเพื่อนซี้คู่นั่งโต๊ะเรียนด้วยกัน

                  น้ำดูลนลานมากเพราะมีความผิด ออยกับเธอมองไปยังแม่พึงที่กำลังเดินมา พวกเธอยิ้มให้มีเพียงน้ำที่ดูขรึม อีกทั้งพวกโสรญากับชินพงศ์ด้วยที่หันมามองตาม

                  “มืงกับอี่นินพากันมาหยัง” มาถึงแม่พึงก็ยิงคำถามกับลูกสาวเลย ไม่สนใจพวกเธอที่นั่งมองอยู่ ทว่าก็ไม่ได้โวยวายอะไร ส่วนพวกเธอนั่งฟังแม่ลูกคุยกันเงียบ ๆ มีบ้างที่พากันนำบัวมารดน้ำ ทำไม่สนใจน้ำกับแม่พึงคุยกัน ยกเว้นเธอกับออยที่คอยดูสถานการณ์อยู่ห่าง ๆ

                  เธอกับออยบอกยายว่ามาทำแปลงผักที่โรงเรียนจริง ๆ ยายเชื่อเพราะมีพี่บอมคอยสอดส่องอยู่ แถมเธอยังเอารถพี่ชายมาด้วย ยายจึงไม่ห่วง อีกทั้งไม่เคยทำให้คิดมากหรือระแวงเลย

                 “ข่อยมาเฮ็ดแปลงผักนำอี่บอสกับออยตั้วแม่ เลยชวนอี่นินมานำ ” น้ำตอบ แม่พึงปรายตามองแปลงผักของพวกเธอ อีกทั้งเพื่อน ๆ ก็กำลังทำแปลงผักกันอย่างขะมักเขม้นกันอยู่ มิได้สนใจ ส่วนเธอกับออยนั่งฟังเงียบ ๆ

                  “มาเฮ็ดแปลงผักมืงคือออกมาจากหอประชุม มืงวากูแนมบ่ทันมืงบ่” แม่พึงพูดเสียงราบเรียบ บอสลุ้นมากว่าแม่พึงจะฟิวส์ขาดหรือเปล่า กลัวน้ำโดนฝ่ามือพิฆาตแม่ไป

                  “ข่อยเอากุญแจรถไปให้อี่นิน มันสิเอารถไปข้างนอก ข่อยถือกุญแจรถมันมานำ เจ้ากะมาพอดี” น้ำตอบผู้เป็นแม่ เธอกับออยหันมามองตากันและฟังแบบเงียบ ๆ “ อี่บอสมันเอารถอ้ายมันมา รถอ้ายมันเป็นรถแต่งซ้อนสามบ่ได้ ข่อยเลยชวนอี่นินมา มันเลยชวนพุบ่าวมันมานำ” น้ำตอบเป็นจริงเป็นจังมากพร้อมชำเลืองมามองพวกเธอ พวกเธอเม้มปากไม่กล้าหัวเราะกลัวความแตก “นั่นรถมันเจ้ากะเบิ่งแน่แม่ อัดสามได้อยู่บ่” น้ำชี้ไปยังรถมอเตอร์ไซค์ของพี่บอมที่เธอขับมา

                  แม่พึงไม่พูดอะไร น่าจะเชื่อกับสิ่งที่ลูกสาวพูด “อย่าให้กูฮู้นะมืงนะ ! มืงสิจบบ่ ม.3 “ แม่พึงบ่นน้ำเบา ๆ เพราะไม่อยากให้ลูกสาวอายเพื่อน ๆ ด้วย ปรายตามองพวกเธอที่นั่งอยู่กับบล็อกแปลงผัก “นางบอสสูสิพากันเมือยามใดฮั่น” แม่พึงหันมาถามพวกเธอ

                  “จักนอยล่ะแม่พึง บอสเฮ็ดทันแล้วยุ “ บอสเป็นคนตอบ “ถ่าเมือพร้อมมูล่ะ มูเฮ็ดทันแล้วยุพุ่น” โชคดีที่กลุ่มของโสรญากับนิลาวรรณยังทำแปลงผักไม่เสร็จ และง่วนอยู่กับการพรวนดิน จึงทำให้ดูน่าเชื่อถือมากยิ่งขึ้น

                  บอสมองไปยังหอประชุมเห็นยายสวยกับนินยืนคุยกันอยู่ใต้ต้นเสี้ยว “แม่เมือก่อนเด้อสั่น ยายสวยถ่าแม่ กูเห็นอี่นินซ้อนรถไปกับพุบ่าวเข้าในบ้านสั่นหรอก มันคือว่าพากันไปโรงเรียนกุเลยชวนยายสวยมานำเบิ่ง กะพอแมนอี่หลิ เข้าไปอักเฮ็ดหยังกันในหอประชุม ! ระวังไว้เด้อมืงกะดายอี่น้ำ กุให้มืงจบแค่ ม.3 คัก ๆ ขั้นบ่มักเรียน” แม่พึงอธิบาย ที่แท้เพราะนินนั่งรถไปกับพี่ตั้มนี่เอง

                  บอสนึกในใจทำไมนินกล้ามาก คิดว่าไม่มีใครเห็นหรือไร กล้ามาก ! ก็สมควรแล้วล่ะที่จะโดนยายสวยตามจับได้คาหนังคาเขาแบบนี้

                 น้ำยิ้มพยักหน้าให้ผู้เป็นแม่ “ข่อยมาปลูกผักอิหลิแม่ ข่อยกะบ่ฮู้น้อว่ามันสิชวนพุบ่าวมันมา ข่อยกะอยู่นำอี่บอสกับออยอยู่แปลงผักหนิ ถามซุมอี่โสกับอี่นิดหน่อยเบิ่ง” ไม่พอน้ำยังยกพวกโสรญากับนิลาวรรณมาอ้างไปอีก ยิ่งดูสมเหตุสมผลเข้าไป

                 “พึงมาเมือ! มืงสิเมือตอนนี่บ่” ทันใดนั้นยายสวยก็ตะโกนเรียกแม่พึงกลับบ้าน โดยลากนินกลับด้วย

                 “ยายสวยเอิ้นแม่ล่ะ แม่สิเมือเด๊บาดหนิ อี่นินเมือก่อนมืงสิกลับจังใดบาดหนิ” มิวายห่วงลูกสาวอีก พร้อมปรายตามองเธอกับออย

                  “อัดสามกับบอสกะได้แม่ อ้ายบอสมันบ่ด่าหรอก รถมันแต่งมันกะเลยบ่อยากให้อัดสาม ตะบอสสิลักอัดมื้อหนิ” ช่วยน้ำให้ตลอดรอดฝั่ง ไหน ๆ ก็ไหนแล้ว แอบเห็นน้ำกระตุกยิ้มนิดหน่อย