.

               ไดอารี่ความคิดถึง

              ปลายกุมภาพันธ์ไปหาต้นมีนาคม ไม่เกินวันที่ 10 มีนาคมจะมีเทศกาลประจำปีของจังหวัด คืองานกาชาด เป็นที่ตื่นตาตื่นใจของเด็ก ๆ และวัยแรกรุ่นอย่างพวกเธอมาก ตอนเด็ก ๆ อยู่ชั้นประถม บอสให้ยายพาไปเที่ยวงาน หรือออดอ้อนบังคับให้แม่กลับมาบ้าน พาไปเดินงานกาชาดอยู่ร่ำไป ตอนนี้โตพอที่จะไปเองได้แล้ว จึงไม่กังวลใจนัก ยกเว้นเสียแต่น้องบีมนี่แหละ น่าจะโดนยายบอกให้พาน้องไป

               และอีกอย่าง ช่วงเทศกาลงานกาชาดนี้ ตรงกับช่วงสอบปลายภาคเรียนเทอมสองพอดี วันสอบก็จะได้กลับก่อนเวลาอยู่แล้ว เพื่อน ๆ คนอื่นต่างนัดกันไปงานกาชาดกลุ่มใครกลุ่มมัน ยกเว้นเธอ ที่ยายไม่อนุญาตเลย ไม่ให้ไป! กับเพื่อน ๆ ด้วย ก็ต้องเดินกลับบ้านแบบเหงาหงอยพร้อมเพื่อนบางคน รวมทั้งพี่ปาวพี่แป้งด้วย ยกเว้นก็แต่พี่ชายสองคน ทำไมนะยายถึงไม่บ่นเลย

               วันนี้เป็นวันศุกร์สอบวันสุดท้าย จะปิดเทอมสองแล้ว เพื่อน ๆ หลายคนในห้องต่างนัดกันไปเดินงานกาชาดอย่างนั้นอย่างนี้ พูดกันไม่หยุดหย่อน กวนใจเธอมาก เพราะเธอก็อยากไป ทว่าก็ไม่เท่าไหร่ เพราะพรุ่งนี้มีนัดกับสองฝาแฝดแล้ว พวกเธอก็จะไปเดินงานกาชาดเหมือนกัน

                สอบวิชาสุดท้ายเสร็จก็เพียงบ่ายสามโมงเท่านั้น พวกจอย ชมพู่ น้ำ โส เกือบทุกคนต่างนัดกันไปเดินงาน ยกเว้นเธอที่ไม่คุยเรื่องนี้กับเพื่อนเลย

                ยายไม่อนุญาตก็ไม่ดื้อรั้น รอไปพรุ่งนี้กับสองฝาแฝดกับจ๋อมก็ได้ ความจริงบอสนัดกับพี่สาวฝาแฝดกับจ๋อมไว้หลายวันแล้ว จึงไม่ซีเรียสเมื่อยายไม่ให้ไปหลังเลิกเรียนกับเพื่อน ๆ ที่โรงเรียน ถ้าไปกับสองฝาแฝดยายไม่ค่อยห้ามเท่าไหร่นัก

                   “บอสมืงไม่ไปกับพวกกูแน่นะ ซ้อนสามก็ได้ มืงก็ซ้อนกับกูกับอี่พู่” น้ำคุยกับเธอ ระหว่างรอเข้าห้องสอบวิชาสุดท้ายของ ม.1  วันนี้พวกน้ำ พวกจอย เพื่อน ๆ เดอะแก๊งหมู่บ้านของเธอจะเข้าไปในเมืองกัน จะไปเดินงานกาชาดที่เปิดมาได้เกือบสัปดาห์แล้ว

               “ไม่ไปอ่ะ” บอสพยายามทำแววตาให้เศร้าที่สุด ตบตาเพื่อน ๆ ว่าเธอก็อยากไป แต่ว่ายายไม่ให้ไป  “กูขอยายกูแล้ว ยายไม่ให้ไป ไม่งั้นวันก่อนกูก็ไปกับพวกมืงแล้วดิ วันเสาร์กูถึงจะไป พาอี่แพรวไปโรงเรียนมันด้วย”

               “อ่อ พวกมันยังไม่ปิดเทอมอีกเหรอ” น้ำถามอย่างใคร่รู้ ตั้งแต่จบประถมมา พวกน้ำก็ไม่ค่อยได้ติดต่อพบปะกับพวกพิมพ์แพรวและจ๋อมนัก เพราะเรียนคนละที่นี่แหละ ถ้าเธอไม่ได้เป็นญาติกับสองแฝดก็คงไม่ได้สนิทกันจนป่านนี้เช่นกัน ถ้าไม่ใช่เสาร์อาทิตย์ก็ไม่ได้เจอหน้า บางสัปดาห์ก็ไม่ได้เจอกันเลยด้วยซ้ำ เพราะว่างไม่ตรงกัน

               “เห็นว่าปิดพร้อมเรานะ แต่มันจะไปทำอะไรของมันก็ไม่รู้” บอสพูดปัดไป ขี้เกียจเม้าส์ ประจวบเหมาะกับอาจารย์ผู้คุมสอบเดินมาพอดี บอสเห็นก่อนจึงบอกเพื่อน ๆ และเตรียมตัวเข้าห้องสอบ

               อาจารย์ศิลปชัยเป็นผู้คุมสอบ ตรวจทุจริตก่อนสอบตั้งแต่หัวจดเท้า รวมทั้งกระเป๋าดินสอห้ามเอาเข้าไปด้วย ให้เอาแค่ที่จำเป็นเข้าไปพอ เช่นปากกา ลิขิต ดินสอแค่นั้นพอ รอบนี้สายโหดมาคุมสอบเอง

              พวกเธอก็ไม่เครียดอะไรเลยกันเลย ทำข้อสอบได้ก็ได้ ไม่ได้ก็ไม่เป็นไร อย่างไรเสียพรุ่งนี้ก็ปิดเทอมแล้ว อาจจะมีบางคนที่ต้องมาทำอะไรนิดหน่อยเพิ่มเติมบ้าง และหลังสอบวิชาสุดท้ายนี้ ทุกคนจะไปเดินงานกาชาดกัน ยกเว้นเธอกับออยและทราย และคนอื่น ๆ อีกไม่กี่คนที่ไม่ได้ไป

               “นักเรียนครับ เวลาในการสอบมีตั้งเยอะแยะ ทำข้อสอบให้คุ้ม ค่อย ๆ คิดไม่ต้องรีบ เอาให้ได้คะแนนเยอะที่สุด” ก่อนจะแจกข้อสอบอาจารย์ศิลปชัยขอพูดอะไรสักหน่อย “อาจารย์รู้นะว่านักเรียนนัดกันไปเดินงานกาชาด ไม่ต้องรีบ ไม่ต้องกลัวว่าจะไม่ได้ไป กาชาดมันไม่หนีไปไหนหรอก มันรอพวกเธอเสมอแหละ เข้าใจมั้ย”

               “เข้าใจค่า/ครับ” พวกเธอขานรับพร้อมกัน แล้วหัวหน้าห้องก็เดินมารับข้อสอบ แจกจ่ายให้แก่พวกเธอทุกคน แต่ละคนทำข้อสอบไม่ได้รีบร้อนอะไรอยู่แล้ว โดยเฉพาะเธอ ที่ไม่ได้จะรีบไปไหน ก็ออกมันเป็นคนเกือบสุดท้ายเลย ก็ใช้เวลาที่อาจารย์ให้ ให้คุ้มนั่นแหละ และแล้วสอบวันสุดท้ายก็ผ่านไป ปิดเทอม ม.1 แล้ว มันชื่นมื่นในหัวใจมาก ได้ขึ้น ม.2 สักที ได้เป็นพี่ ม.2 สักที จากที่เป็นน้องเล็กมานานแล้ว

               “กี้พรุ่งนี้สักเก้าโมงนะ ออกไปเร็วหน่อย กูต้องไปโรงเรียนก่อนอ่ะ” ดึกของคืนนี้ แพรวโทรคุยกับเธอตอนกลางคืน บ้านอยู่ใกล้แค่นี้ เดินมาคุยก็ได้นะบอสนึกเอ็ดพี่สาวในใจ

               กี้คือฉายาของเธอที่ใช้เรียกกันในหมู่ญาติ กี้คือคนสติไม่ดีต่างหมู่บ้าน ทว่าคนทั้งตำบลรู้จักเธอคนนี้ดี อีกคนคือเซ้ว เป็นคนสติไม่ดีผู้ชาย ส่วนมากพี่บอลจะได้ฉายานี้ เฮ้อ!! พี่น้องตระกูลนี้ไม่ค่อยเรียกชื่อจริงกันหรอก แล้วแต่ใครจะเรียก ไม่ค่อยได้ชื่อบอสแม่ตั้งให้สักเท่าไหร่

               “ได้มืง เดี๋ยวแปดโมงครึ่งกูออกไปหา อี่สวยก็ไปใช่มั้ย อี่จ๋อมด้วยแมนบ่” ทราบอยู่แล้วว่าไปกันครบทุกคน เพียงอยากถามย้ำเพื่อความแน่ใจเท่านั้น

               “อือ แค่นี้ก่อนนะพี่เม้าส์โทรมา สายซ้อนอ่ะมืง”

               “เออ! แค่นี้แหละ เดี๋ยวหาว่าคุยกับใครอยู่ ทำไมสายซ้อนอีกล่ะ แค่นี้แหละ” บอสวางสายแพรว แล้วกดตั้งนาฬิกาปลุกเจ็ดโมงตรง ตื่นอาบน้ำเตรียมตัวไปเดินงานกาชาด พรุ่งนี้จะต้องเจอเพื่อน ๆ ของแพรวอีกแน่เลย แค่คิดก็นึกรำคาญเต็มทนละ น่าเบื่อ! เป่าปากพ่นลมออกมาเบา ๆ ยังดีที่มีจ๋อมกับพิมพ์ไปด้วย พอมีเพื่อนคุย อีกใจก็อยากให้ถึงพรุ่งนี้เร็ว ๆ อยากไปเดินงานกาชาด

               ต้นเดือนมีนาคมพอดี ที่บอสจะต้องไปเที่ยวงานกาชาด ซึ่งแม่ก็รู้ดี แม่จึงไม่ขัดเมื่อบอสขอรายเดือนเพิ่ม จากพันห้าเป็นสองพัน ขอเพิ่มห้าร้อย ให้น้องบีมด้วย แม่ใจดีให้สองพันห้า ของเธอเท่าเดิมพันห้า ให้น้องบีมหนึ่งพันบาท แต่เธอไม่ให้หรอก น้องบีมยังเด็กเกินไป เอาแค่ห้าร้อยก็พอ

               เจ็ดโมงตรง บอสตื่นนอนตามเสียงเรียกของนาฬิกาปลุก ที่ตั้งในโทรศัพท์มือถือ ไม่อีดออดพาตัวเองลุกไปอาบน้ำแต่งตัวให้แล้วเสร็จตามเวลา วันนี้วันเสาร์เธอมีนัดกับสาว ๆ เพื่อนซี้ พรุ่งนี้วันอาทิตย์มีนัดกับน้องบีม สัญญากับน้องบีมไว้แล้วว่าจะพาไปเดินงานกาชาด เช้านี้จึงไม่งอแงร้องตามไปด้วย

               “ดูจานกับถ้วยมาสักโหลนะบอส” ยายไม่ห้าม เพราะไม่ได้ขอตังค์ยาย แถมยังฝากซื้อของใช้มาอีก “ถ้าแพงมากก็ไม่ต้องซื้อมา เอาที่เป็นพลาสติกนะ”

               “จ้า แก้วด้วยมั้ย” และเธอก็ตบปากรับคำยายเป็นอย่างดี ถ้าแพงมากก็ไม่ซื้ออยู่แล้ว เปลืองตังค์ตัวเองเปล่า ๆ “ยายบอสไปก่อนนะ”

                 “อย่าอยู่ค่ำล่ะ”

               “พี่บอสซื้อตุ๊กตาเจ้าหญิงเหมือนของแจนมาให้น้องบีมด้วยนะ” น้องบีมรีบเดินมาสั่งของฝากกับเธอ แจนเพื่อนน้องบีมบ้านใกล้กันขาดเรียนไปงานกาชาด แล้วซื้อตุ๊กตาเจ้าหญิงมาเล่น น้องสาวของเธอจึงอยากได้เหมือนเพื่อน บอสถอนหายใจ มองค้อนให้น้องสาว มีแต่คนสั่ง ๆ เงินไม่ให้สักบาท

               “จะไปมั้ยพรุ่งนี้ ซื้อมาให้ก็ได้ แต่พรุ่งนี้ไม่ต้องไปนะ เอามั้ย” เอาซี้! น้องบีมเงียบ เหมือนกำลังคิดอะไรอยู่

               “พี่บอสไม่ต้องซื้อมาก็ได้ พรุ่งนี้พาน้องบีมไปงานกาชาดนะ”

               “ได้ “

               “เย้! ฮา” น้องบีมดีใจใหญ่เลย หัวเราะเสียงดังลั่น ทำเอาเธออดขำตามไปด้วย

               ยืนคุยกับยายกับน้องสาวสักพัก เธอก็ขอตัว ส่วนพี่สาวพี่ชายทั้งสี่คน พี่ชายสองคนก็ไปเดินงานกาชาดเหมือนกัน ทว่าไปคนละแบบ พี่บอลไปกับเพื่อน ส่วนพี่บอมไปกับแฟน พี่สาวสองคนวันนี้อยู่บ้าน ไปเล่นที่บ้านของตนที่คุ้มใต้ พรุ่งนี้พี่สาวของเธอถึงจะไปกัน ไปพร้อมเธอกับน้องบีมนี่แหละ ไม่แน่ว่าพี่บอมกับพี่บอลจะไปด้วยอีกหรือเปล่า

                    บอสรีบเดินไปหาพิมพ์กับแพรวที่บ้าน เห็นจ๋อมมารอแล้ว การแต่งกายของพวกเธอก็ยังเหมือนเดิม กางเกงวอร์มเสื้อยืดลายการ์ตูนดิสนีย์ กระเป๋าสะพายข้างใบกะทัดรัด ลายการ์ตูนดิสนีย์เช่นกัน คลุมด้วยเสื้อแขนยาวอีกทีหนึ่ง

               แม้จะโดนพี่ปาวบ่นว่าแต่งตัวเชยอยู่เป็นประจำก็ตาม พวกเธอก็ยังใส่แบบนี้กัน ก็มันแดดนี่นา ใส่ป้องกันแดด ตอนนี้กระแสผิวขาวกำลังมาแรง พวกเธอจะพาตัวเองไปตากแดดไม่ได้เชียว เดี๋ยวดำ ออกข้างนอกทีต้องกางเกงขายาว เสื้อแขนยาวต้องพร้อม และช่วงนี้กระแสกัดขนขาขนแขนให้เป็นสีทอง ก็กำลังมาแรงเช่นกัน บอสเองก็ทำ ทำตามพิมพ์นั่นแหละ พิมพ์พาทำ ย้อมขนแล้วผิวก็ขาวดีนะ ขนแขนขนขาก็เป็นสีทองเหมือนฝรั่ง

                 จ๋อมกับเธอนั่งรอพิมพ์กับแพรวที่หน้าบ้าน คุยกันฆ่าเวลา คุยถึงเรื่องสิ่งของที่จะซื้อในวันนี้ เครื่องเล่นที่จะเล่นกันในวันนี้ คงสนุกน่าดู นี่เป็นปีแรกที่พวกเธอไปเดินงานกาชาดกันเอง ที่ผ่านมาตอนเด็ก ๆ ไปกับผู้ปกครองของใครของมัน โชคดีหน่อยก็ไปเจอกันโดยบังเอิญที่งาน นัดกันว่าไปวันนั้นวันนี้แทน แค่ไปวันเดียวกัน ไม่ได้เจอกันมันก็เหมือนไปด้วยกันนั่นแหละ สมัยเด็ก ๆ

                ไม่นานสองฝาแฝดก็แต่งตัวเสร็จ ถึงเวลาที่พวกเธอจะได้ไปงานกาชาดสักที รอมานานหลายวันแล้ว เพื่อนคนอื่น ๆ เขาไปจนขี้เกียจไป เธอพึ่งได้ไปกับเขา

                พิมพ์ซ้อนกับแพรว เธอซ้อนกับจ๋อม พวกเธอขับมอเตอร์ไซค์ไปกัน ไม่มีใบขับขี่ หลบตำรวจดี ๆ เอาก็แล้วกัน ไปเส้นทางลัดประจำที่เคยไปก็พอได้อยู่ ไม่มีตำรวจแน่นอน

               พวกเธอสี่คนขับรถเข้าในตัวเมือง จ๋อมเป็นคนขับให้เธอซ้อน แพรวขับให้พิมพ์ซ้อน โดยคันของแพรวขับนำไปก่อน พอเข้าเขตในเมืองต้องช่วยกันมองข้างหน้าดี ๆ ถ้าเห็นตำรวจไกล ๆ ให้รีบจอด และหาทางหลบให้ได้

               เก้าโมงเช้าที่พวกเธอขับรถออกจากบ้าน ใช้เวลาเกือบสามสิบนาที ก็มาถึงโรงเรียนของทั้งสามคน  บรรยากาศยังดูร่มรื่นเช่นเดิม แม้จะอยู่ในตัวจังหวัด วันเสาร์อาทิตย์แบบนี้ก็ยังมีอาจารย์บางท่านมาโรงเรียนนะ บอสเห็น นักเรียนบางคนก็มา รวมทั้งแพรวด้วย

                พวกเธอทั้งสามคนขอรอแพรวที่ด้านล่างดีกว่า ขอนั่งรออยู่โต๊ะม้าหินอ่อนใต้ซุ้มเฟื่องฟ้า พิมพ์บอกว่าเป็นโต๊ะประจำกลุ่มของพิมพ์ อืม เวลาเรียน พิมพ์ แพรว จ๋อม เล่นคนละกลุ่ม อยู่คนละห้องกัน ทั้งสามกลุ่มก็รู้จักกันดี ประมาณเพื่อนของเพื่อนนั่นแหละ เล่นด้วยกันบ้าง เคยได้ยินพิมพ์เล่าให้ฟัง นึก ๆ ในใจก็อยากมาเรียนที่นี่กับเพื่อน ๆ

               แพรวขึ้นไปห้องเรียนของตนบนอาคารเรียน ใช้เวลานานนิดหน่อย เพื่อน ๆ ของแพรวก็มาด้วย น่าจะมากันทั้งห้องนะ บอสประเมินด้วยสายตา พิมพ์ชวนไปเดินดูหนังสือกันที่ร้านหนังสือข้างโรงเรียน เป็นร้านเครื่องเขียนศึกษาภัณฑ์ขนาดใหญ่ในจังหวัด

               พวกเธอไปเดินดูหนังสือรอพิมพ์ วันนี้คนเข้ามาในเมืองมีค่อนข้างมาก เพราะมีงานกาชาด รถก็เยอะผิดปกติด้วย ตำรวจก็เยอะ จ๋อมกับพิมพ์พาเธอมานั่งอ่านหนังสือเล่น มีหนังสือมากมายหลายเล่มมาก ทั้งวิชาการ ทั้งอ่านเล่น ทั้งนิตยสาร นิยาย การ์ตูน มีครบหมด จบในที่เดียว บอสเลือกอ่านหนังสือการ์ตูน เรื่องที่เธอชอบมากที่สุดคือเรื่องหนูหิ่นบ้านโนนหินแห่ พากันยืนอ่านอยู่อย่างนั้น

              เพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาท ว่ามาอ่านหนังสือฟรี พวกเธอซื้อปากกาไปกันคนละเล่ม ห้าโมงครึ่งแพรวโทรตาม เสร็จธุระแล้ว ไปหาอะไรทานมื้อเที่ยงกันก่อน ค่อยไปเดินงานกาชาด

               “รีบมากูเสร็จแล้ว”

              “เออ”

              พิมพ์คุยโทรศัพท์กับแพรว พอวางสายพวกเธอก็พากันเดินออกมาจากร้านหนังสือ จ่ายตังค์ค่าปากกาคนละเล่ม และเดินกลับโรงเรียน เห็นแพรวยืนรอกับกลุ่มเพื่อนกลุ่มเดิมที่เธอคุ้นเคยเป็นอย่างดี อย่าบอกนะว่าจะไปด้วยกัน แค่คิดก็ไม่สนุกละ เดินงานกาชาดวันแรกก็ไม่สนุกแล้วงานนี้ ก็ได้แค่คิดและเก็บไว้ในใจ ไม่ได้แสดงท่าทีรังเกียจออกมาแต่อย่างใด