☀มงกุฎอัคคี  - ปฐมบทต้นเพลิง
ตอนที่ ๑ กลางสมรภูมิ  https://ppantip.com/topic/39253472
ตอนที่ ๒ องค์ชาย  https://ppantip.com/topic/39256876
ตอนที่ ๓ นางทาส  https://ppantip.com/topic/39259835
ตอนที่ ๔ อามิน  https://ppantip.com/topic/39262780
ตอนที่ ๕ ระบำอัคคี  https://ppantip.com/topic/39265661
ตอนที่ ๖ ราชครู  https://ppantip.com/topic/39273815
ตอนที่ ๗ ราชาวิญญาณ  https://ppantip.com/topic/39276170
ตอนที่ ๘ ความลับของสองเรา  https://ppantip.com/topic/39281282
ตอนที่ ๙ สัญญา พันธนาการ  https://ppantip.com/topic/39284612
ตอนที่ ๑๐ แตกหัก  https://ppantip.com/topic/39291908
ตอนที่ ๑๑ กลางเพลิง  https://ppantip.com/topic/39298040

คุณ Furryjit 
- ชมจนคนเขียนลอยทะลุเพดานไปแล้ว พอดีรู้สึกว่ามีหลายคนวาดเก่งกว่าเรา ยิ่งคนมากประสบการณ์คนต่างประเทศนี่เก่งๆ เยอะมาก เลยเลือกทำสิ่งที่คิดว่าทำได้ดีกว่า อย่างเขียน... เพราะเชื่อว่าสิ่งนี้ไม่มีใครซ้ำรอยได้ ชอบอ่านมาตั้งแต่เด็กด้วยค่ะ อ่านหนังสือออกก็จับนิยายแล้ว  อยากเล่าเรื่อง จะด้วยภาพหรือด้วยตัวหนังสือก็คือการเล่าเรื่อง แต่ก่อนไฟแรง ตอนนี้ก็มีท้อบ้าง สู้กระแสอันเชี่ยวกรากไม่ไหว ขนาดลงนิยายยังไม่ค่อยมีคนอ่านเลย มันอ่านยากไปมั้ง55 สมัยนี้ต้องง่ายๆ เร็วๆ จนสงสัยว่าพยายามไปเพื่ออะไร แต่ก็ยังไม่ยอมหยุดซะที

คุณ แจ็ค ในสวนถั่ว
- เป็นคนตลกนะคะ55 อ่านแล้วขำทุกที จงเอาใจช่วยกวางในสวนของท่านต่อไป ดูกวางตัวนี้เกิดมาใหม่ตาจะบอดหรือจะสว่าง ส่วนเตมัน..........

คุณนักอ่านสาวๆ หายไปไหนกันหมดน้า
จบปฐมบทแล้ว มีใครแอบอ่านอยู่แวะมาทักทายคนเขียนบ้างนะคะ



ข้ามผ่านเนินทรายแห่งกาลเวลา ลูกแล้ว...ลูกเล่า...
สู่ปัจจุบัน ทะเลทรายธาร์ ประเทศอินเดีย

เปลวแดดร้อนระยิบแลบเลียผิวทรายใต้ตะวันจนอากาศพร่าไหว หลายคนต้องปาดเหงื่อที่หยดไหลเจียนเข้าตา...พรายเมฆลวงตาเบื้องหน้าดูเสมือนหนึ่งอาชาขาววิ่งตัดผ่านไปบนเส้นทรายสีทอง กลางดินปนทรายร้อนแล้งนั้นยังมีร่องซึ่งถูกขุดลงไปลึก นานนับเดือนมาแล้วที่พวกเขาได้ขุดลงไปเพื่อค้นหาบางสิ่ง

...เสียงตะโกนเอะอะ เมื่อหีบทองคำใบใหญ่ถูกชักรอกขึ้นมาวางสงบบนพื้นแห้งแตกที่ถูกเม็ดทรายฉาบไว้ หัวหน้าคณะสำรวจรี่เข้ามา ตาวาววับจับจ้องเขม็งยามลูกมือช่วยกันเปิดหีบอย่างระมัดระวัง ชายกลางคนถูมือสั่นระริกเข้าหากัน แทบระงับความกระหายในดวงตามิได้ เมื่อนึกว่าตนรอคอยนาทีนี้มาแสนนานเพียงใด 

“ต้นไม้อัคคีบนฝาหีบ ในที่สุด...ก็เจอร่องรอยเมืองสาบสูญในตำนาน” ...แน่นอน ภายในนั้นต้องมีสมบัติล้ำค่า ต้นไม้เพลิงคือสัญลักษณ์แห่งราชา

ฝาหีบแง้มเปิด แสงทองสว่างวาบชวนตะลึงสาดออกมา ปรากฏเป็นฝุ่นผงสีทองเหมือนทรายเนื้อละเอียด แต่หาได้มีสมบัติแม้สักชิ้น มีเพียงบางอย่างที่ดูคล้ายรากไม้ทองคำนอนสงบอยู่

“ทองรึ ?”

ทว่า...ทันทีที่ปลายนิ้วแตะถูก หัวหน้าคณะพลันโหยหวนลั่น ! 
ทุกคนต่างตะลึงเมื่อร่างศาสตราจารย์นักสำรวจโดนไฟลุกท่วมในพริบตา เขาล้มกลิ้งเกลือกรุนแรงบนทราย พวกพ้องพยายามเข้าช่วยชีวิต ไฟแรงร้ายกลับลามไปติดคนที่พุ่งเข้าช่วยอีกสอง ล้มลงดิ้นเร่าไปตามๆ กัน

...สุดท้าย ไม่มีใครดับไฟนั้นสำเร็จ ได้แต่มองร่างชายเคราะห์ร้ายทั้งสามมอดไหม้ดำเกรียมเป็นตอตะโก

อาถรรพณ์แรงร้ายที่บังเกิดพาให้ทุกคนเงียบกริบ ไม่กล้าแตะต้องสมบัติแห่งความตาย รองหัวหน้าคณะสำรวจนิ่งอั้น ได้แต่ตะลึงค้างอย่างไม่รู้จะจัดการเช่นไร “นี่มันบ้าชัดๆ ผมเพิ่งเคยเห็นเรื่องแบบนี้เป็นครั้งแรก”

“คุณยังใหม่อยู่มาก ไม่แปลกที่จะเพิ่งเคยเจอ” ชายชราผิวพื้นเมืองผู้เป็นแขกรับเชิญของคณะสำรวจ เดินเข้ามาตบแขนชายหนุ่มหนักๆ ก่อนเอ่ยต่อ “เผ่าคามา เผ่าพันธุ์แห่งกรรม เขาว่ากันว่าของแรงนัก ถึงได้ไม่เคยมีใครกล้ายื่นมือไปแตะต้อง หลายคนกลัวแม้แต่จะเอ่ยถึงอาณาจักรโบราณที่ถูกสาปให้กลืนหายไปในทราย”

คนฟังยังไม่อาจปลงใจเชื่อเต็มร้อย ทว่าภาพมรณกรรมเบื้องหน้าพาให้สลดเหลือจะเอ่ย ได้แต่ทิ้งตัวนั่งกุมขมับบนทรายอย่างสับสน 

“อาจารย์ต้องมาตายไปทั้งแบบนี้ต่อหน้าสิ่งที่ตามหามาตลอด แล้วนี่จะทำยังไง ไอ้ของในหีบผีสิงนั่นมันจะฆ่าใครเป็นรายต่อไป หรือเราต้องวางหีบกลับคืน โอ๊ย ! ผมมืดแปดด้านไปหมดแล้ว” คนพูดตาแดงช้ำ ยกมือขึ้นขยี้หัวแรงๆ

“รู้ไหม ในเวลาแบบนี้ พวกคร่ำหวอดที่เคยผ่านเรื่องเหนือโลกมักเรียกหาคนกลุ่มหนึ่ง”

คนสิ้นหวังเงยขึ้น ก่อนถามแหบล้า “ใครจะช่วยเรา...” 

“ตระกูลของเหล่าผู้นำทาง เป็นเสมือนแสงสว่างในวันที่มืดมิด เมห์ฮรา ”