บางคนปฏิบัติแล้วมีของเก่าทำมา ก็ได้ฌาน ได้ญาณเร็ว อย่างพระเทวทัตได้ถึงอภิญญา5 สามารถแผ่กุศลได้คลอบหมื่นโลกธาตุ
ก็ดันไปหลงติดในอภิญญา5ของตัวเอง บางคนก็ติดในฌานตัวเอง บางคนก็ติดในญาณตัวเองแล้วหลงว่าบรรลุ บางคนก็เอาออกไม่ได้ ติดเหมือนปลาติดเบ็ด

แต่คนที่ปฏิบัติ มา5ปี 10ปี 20ปี 35ปี แล้วไม่ได้เกิดอะไรเลย แต่ไม่ท้อถอย มีความเพียรไม่หยุดหย่อน บางคนพุทธโธก็พุทโธ พองยุบ สัมมาอะระหัง 
พอมันจะไปมันผึงไปเลย เพราะจิตมันไม่ยึดติดยึดถือ ไม่หลงอะไรเลย คือจิตมันปล่อยของมันเองอัตโนมัติ จิตมันพอแล้วของมัน มันวางของมันเอง 
พอวางหมดไม่มีอะไรให้ต้องอะไรแล้ว มันก็หลุดไปของมันเอง ไม่หลงเหลือเลย รวดเดียวไปเลย

ดังนั้นเขาที่ปฏิบัติแล้ว ไม่ได้ปฐมฌาน ปฐมญาณ อย่าไปท้อครับ ทำต่อไป มันมีแต่สงบในพุทโธ ในพองยับ ในสัมมาอะระหัง สงบแบบนี้มันสงบแบบไม่หลง 
ไม่หลงโกรธ ไม่หลงโลภ ไม่หลงญาณ ไม่หลงฌาน มันก็ผึงไปเลย