เราเป็นลูกคนที่สองของบ้าน เรามีพี่สาว1คน เราเป็นคนที่มีพ่อแม่ครบ ไม่ได้ขาดอะไร พ่อแม่ให้ความสุขกับเราอย่างดีมากๆ ก็ดูเหมือนเร่จะมีความสุขดี แต่ไม่เลย ในความรักที่พ่อแม่มอบให้มันมีความอึดอัดของเราแฝงอยู่มาตั้งแต่เราจำความได้ ตั้งแต่เข้าอนุบาล เราโดนบังคับให้เรียนที่ ร.ร.นี้(ขอไม่ออกชื่อ ร.ร.นะคะ ขอใช้คำว่า ร.ร.นี้แทนนะ) จนจบ ป.6 พอขึ้นม.1 เช่นเคย เราก็โดนเลือกให้เรียนอีก ร.ร. นึงในตัวเมืองอำเภอ ซึ่งเราอยากไปเรียนที่อื่นมากกว่า แต่ขัดท่านไม่ได้ ท่านจะอ้างว่าถ้าไม่เรียนที่นี่ก็จะไม่ให้เรียน เราก็ต้องเรียน ไหนจะต้องบังให้เรียน สายวิทย์-คณิต ซึ่งเราไม่เก่งด้านนี้ เวลาเรียน เรารู้สึกแย่มาก ที่เรียนค่อนข้างอ่อนกว่าเพื่อน พอขึ้น มหาลัยต้องไปเรียนอีกจังหวัดนึง ใกล้เคียงกับกับจังหวัดที่เราอยู่ ตอนแรกอยากไปเรียนที่กรุงเทพ ก็ไม่หด้อีกเช่นเคย เราโดนบังคับกระทั่งต้องเรียนคณะที่เราไม่อยากเรียน ถ้าไม่เรียนคณะนี้ก็จะไม่ให้เรียนอีก เราจำใจต้องเรียน ทั้งๆที่ไม่ชอบ จนเรียนจบ เราได้ทำงานอยู่ในจังหวัดที่เรียนมหาลัย เราไม่กลับบ้าน ซึ่งทำงานที่ไม่ได้ตรงสายกับที่เราเรียน แต่เราชอบและมีความสุขดี ตอนที่เราทำงานได้ประมาณ1เดือน ท่านอยากให้เรากลับไปทำงานที่บ้าน ซึ่งเราไม่กลับบ้าน เพราะเรารู้สึกตอนนี้เรามีความสุขดีกับชีวิตที่เราสามารถมีโอกาสเลือกได้เองแล้ว แม้จะต้องเช่าห้องอยู่เอง ออกค่าใช้จ่ายเอง ไปไหนมาไหนเอง ทำงานในสายที่เรารักเราชอบ เรามีความสุขแล้ว แต่เราต้องมีปัญหากับที่บ้านตลอด เราจะกลับบ้านทุกๆสิ้นเดือน เวลากลับบ้านก็รู้สึกว่าก็มีความสุขเวลาได้กินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน แต่ไม่รู้ทำไมความรู้วึกเรามันบอกว่าถ้าให้กลับมาอยู่เลยเราก็คงไม่กลับ เหมือนเราไม่พร้อมที่จะกลับมา อาจะเป็นเพราะเราอยู่ที่นี่คนเดียวมานาน เราจะโดนพ่อแม่บ่นเรื่องไม่กลับบ้าน เรื่องทำงานไม่ตรงสาย ถ้าไม่ทำงานแล้วจะเรียนด้านนั้นให้เสียเงินเสียทองทำไม ถ้าจะอยู่ที่นั่นห้ามมาขอยืมเงินพ่อแม่ บลาๆๆๆๆ เยอะมากๆ บางทีพูดเหมือนเราไม่รักบ้างล่ะ ซึ่งการที่เราไม่กลับไปอยู่ที่บ้านเราไม่เคยบอกสาเหตุที่บ้านเราเลยว่าเพราะอะไร เราแค่กลัวว่าเราจะกลับไปถูกบังคับให้เราทำในสิ่งที่เราไม่ได้ชอบ เรากลัวเราจะไม่มีความสุขกับสิ่งที่พ่อแม่จะเลือกให้
การที่เราคิดแบบนี้ เราผิดมั้ย มีใครที่เป็นคล้ายๆเราบ้าง ตอนนี้เราอยู่คนเดียวมา7ปีนับตั้งแต่ที่เริ่มเข้ามาเรียน รู้สึกว่าเรายังไม่พร้อมจะกลับไปเจอบังคับอีกแล้ว

ปล.เราโดนคนเดียว พี่สาวไม่ได้โดนเหมือนเรา นี่ก็เป็นสิ่งที่เราไม่ค่อยโอเค