/กระทู้เดิมๆ
ขอสอบถามหน่อยครับตอนนี้ผม 24 ปี ผมจบจากรัฐศาสตร์ รามคำเเหง เเล้วมาเทียบโอนเรียนศึกษาศาสตร์คณิตศาสตร์ควบบัญชี
คาดว่าจะจบบัญชีตอนอายุ26 เเละคณิตศาสตร์ 27 เเละไปเกณทหารตอน 27 ครับทำผ่อนผันครั้งสุดท้ายไว้ได้ตอนอายุ26ปีครับ
เเต่ตอนนี้ผมเครียดมากเลยครับ คิดมากทุกคืน ผมไม่มีความสุขกับการเรียนเลยครับ เมื่อตอนม.ต้นถึงม.ปลายผมไปเเข่งขันคณิตศาสตร์บ่อยเคยมีความฝันตอนม.ต้นว่าอยากเป็นครู เเต่พอตอนเข้าม.ปลาย พ่อเเม่ผมบอกให้ไปเข้าเมืองไปเรียนโรงเรียนนึง เเต่ตอนนั้นผมอยากเรียนใกล้บ้านเพราะผมอยากมีเวลาว่างอ่านหนังสือ เเต่ผมผิดหวังมากครับ ผมเจอครุเเย่ๆ สั่งเเต่งาน พูดจาทำร้ายทางจิตใจไปเยอะมาก สังคมรุนเเรง ผมเลยตัดสินใจย้ายโรงเรียนตอนม.5ไปอีกโรงเรียนใกล่ๆกันเเต่ผมกลับไม่มีความสุขเลยครับ ผมเจอครูพูดเเย่ๆใส่ในตอนม.6ผมบ่นกับเพื่อนว่าอยากตายบ่อยๆ ครูประจำชั้นผมก็เป็นโรคซึมเศร้ามาบอกผมตอนเรียนจบเเต่ผมไม่มั่นใจว่าสาเหตุมาจากไหนเเต่ผมก็ซึมไปอีก ตอนนั้นเป็นก่อนเข้าช่วงมหาลัย เเต่โรงเรียนมีเเต่กิจกรรมเยอะมาก ผมไม่มีความสุขเลย ไม่มีใครเเนะนำ ไม่มีเเรงบันดาลใจ จนวันเรียนจบผมอยากเสียใจมากๆครับ ผมกลับมาบ้านปิดประตูขังตัวเองไว้ในห้องผมทำผิดกับพ่อเเม่มากๆครับ เเต่ตอนนั้นเพื่อนให้เรียนรามทิ้งไว้ผมก็ลงๆไปเเละไปสอบที่วิทยาเขตของจังหวัด ผมรู้สึกไม่ชอบคณะที่ผมเรียนเเต่ผมไม่รู้จะเรียนอะไร เหมือน 4 ปีที่ผ่านมาผมจมอยู่กับความเสียใจ หลังเรียนจบผมกลับมาขอโทษพ่อเเม่มากๆ ผมไม่น่าทำเเบบนั้นลงไปเลย ผมไม่ได้คิดถึงตนเองเลย เหมือนผมเก็บรอยเเผลจากโรงเรียนกลับมาคิดทุกวัน
// ผมเสียใจมากๆ ทำไมผมถึงทำเเบบนั้นลงไป ถ้าผมเชื่อพ่อเเม่ไปเรียนโรงเรียนดีๆตอนเข้าม.ปลายชีวิตผมคงเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงครับ บางครั้งผมนั่งคิดทุกคืนเลนครับ ถ้าผมเจอครูดีๆสักคนชีวิตผมคงเปลี่ยนเเปลงไปในทางที่ดี เเต่ผมคงกลับไปเเก้ไขอัไรไมไ่ด้อีกต่อไปเเล้ว .
// ตอนผมมาเรียนศึกษาศาสตร์ผมก็เริ่มเข้าใจครับ ครูบางส่วนเข้ามาเป็นครูเพื่อหวังสวัสดิการกับไม่อยากตกงานเเละรับเงินเดือนตลอด ผมไม่อยากให้ใครมาเจอเเบบผมเลยครับเหมือนผมเสียอนาคตไปเลยครับ ครูบางคนก็ขยันทำผลงานเลื่อนขั้นเงินเดือนจัดกิจกรรมให้เด็กเยอะๆจนเด็กไม่มีว่างเสียอนาคต ผมถามเพื่อนอีกโรงเรียนไม่ได้ทำกิจกรรมเยอะเเบบผม บางอาทิตย์มีกิจกรรมตลอดครับมีทุกอาทิตย์เเละบังคับเด็กทุกคนเข้าร่วม ผมเสียใจเขาไม่ได้คิดถึงจิตใจของผู้ปกครองที่ส่งบุตรหลานเข้ามาเรียนบ้างหรอครับ หรืออุดมการณ์มันกินไม่ได้ครับ
// บางครั้งผมอยากเอาเรื่องต่างๆไปปรึกษาอาจารย์มหาลัยเหมือนกันครับ เหมือนเขาเห็นผมไม่ค่อยมีความสุข .
เริ่มเรียนตรีใหม่ตอน 24 เเต่กลับไม่ค่อยมีความสุข
ขอสอบถามหน่อยครับตอนนี้ผม 24 ปี ผมจบจากรัฐศาสตร์ รามคำเเหง เเล้วมาเทียบโอนเรียนศึกษาศาสตร์คณิตศาสตร์ควบบัญชี
คาดว่าจะจบบัญชีตอนอายุ26 เเละคณิตศาสตร์ 27 เเละไปเกณทหารตอน 27 ครับทำผ่อนผันครั้งสุดท้ายไว้ได้ตอนอายุ26ปีครับ
เเต่ตอนนี้ผมเครียดมากเลยครับ คิดมากทุกคืน ผมไม่มีความสุขกับการเรียนเลยครับ เมื่อตอนม.ต้นถึงม.ปลายผมไปเเข่งขันคณิตศาสตร์บ่อยเคยมีความฝันตอนม.ต้นว่าอยากเป็นครู เเต่พอตอนเข้าม.ปลาย พ่อเเม่ผมบอกให้ไปเข้าเมืองไปเรียนโรงเรียนนึง เเต่ตอนนั้นผมอยากเรียนใกล้บ้านเพราะผมอยากมีเวลาว่างอ่านหนังสือ เเต่ผมผิดหวังมากครับ ผมเจอครุเเย่ๆ สั่งเเต่งาน พูดจาทำร้ายทางจิตใจไปเยอะมาก สังคมรุนเเรง ผมเลยตัดสินใจย้ายโรงเรียนตอนม.5ไปอีกโรงเรียนใกล่ๆกันเเต่ผมกลับไม่มีความสุขเลยครับ ผมเจอครูพูดเเย่ๆใส่ในตอนม.6ผมบ่นกับเพื่อนว่าอยากตายบ่อยๆ ครูประจำชั้นผมก็เป็นโรคซึมเศร้ามาบอกผมตอนเรียนจบเเต่ผมไม่มั่นใจว่าสาเหตุมาจากไหนเเต่ผมก็ซึมไปอีก ตอนนั้นเป็นก่อนเข้าช่วงมหาลัย เเต่โรงเรียนมีเเต่กิจกรรมเยอะมาก ผมไม่มีความสุขเลย ไม่มีใครเเนะนำ ไม่มีเเรงบันดาลใจ จนวันเรียนจบผมอยากเสียใจมากๆครับ ผมกลับมาบ้านปิดประตูขังตัวเองไว้ในห้องผมทำผิดกับพ่อเเม่มากๆครับ เเต่ตอนนั้นเพื่อนให้เรียนรามทิ้งไว้ผมก็ลงๆไปเเละไปสอบที่วิทยาเขตของจังหวัด ผมรู้สึกไม่ชอบคณะที่ผมเรียนเเต่ผมไม่รู้จะเรียนอะไร เหมือน 4 ปีที่ผ่านมาผมจมอยู่กับความเสียใจ หลังเรียนจบผมกลับมาขอโทษพ่อเเม่มากๆ ผมไม่น่าทำเเบบนั้นลงไปเลย ผมไม่ได้คิดถึงตนเองเลย เหมือนผมเก็บรอยเเผลจากโรงเรียนกลับมาคิดทุกวัน
// ผมเสียใจมากๆ ทำไมผมถึงทำเเบบนั้นลงไป ถ้าผมเชื่อพ่อเเม่ไปเรียนโรงเรียนดีๆตอนเข้าม.ปลายชีวิตผมคงเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิงครับ บางครั้งผมนั่งคิดทุกคืนเลนครับ ถ้าผมเจอครูดีๆสักคนชีวิตผมคงเปลี่ยนเเปลงไปในทางที่ดี เเต่ผมคงกลับไปเเก้ไขอัไรไมไ่ด้อีกต่อไปเเล้ว .
// ตอนผมมาเรียนศึกษาศาสตร์ผมก็เริ่มเข้าใจครับ ครูบางส่วนเข้ามาเป็นครูเพื่อหวังสวัสดิการกับไม่อยากตกงานเเละรับเงินเดือนตลอด ผมไม่อยากให้ใครมาเจอเเบบผมเลยครับเหมือนผมเสียอนาคตไปเลยครับ ครูบางคนก็ขยันทำผลงานเลื่อนขั้นเงินเดือนจัดกิจกรรมให้เด็กเยอะๆจนเด็กไม่มีว่างเสียอนาคต ผมถามเพื่อนอีกโรงเรียนไม่ได้ทำกิจกรรมเยอะเเบบผม บางอาทิตย์มีกิจกรรมตลอดครับมีทุกอาทิตย์เเละบังคับเด็กทุกคนเข้าร่วม ผมเสียใจเขาไม่ได้คิดถึงจิตใจของผู้ปกครองที่ส่งบุตรหลานเข้ามาเรียนบ้างหรอครับ หรืออุดมการณ์มันกินไม่ได้ครับ
// บางครั้งผมอยากเอาเรื่องต่างๆไปปรึกษาอาจารย์มหาลัยเหมือนกันครับ เหมือนเขาเห็นผมไม่ค่อยมีความสุข .