หมูอบโบราณ
ไอ้คำว่า "โบราณ" นี่ เวลาเราเอาไปใส่หลังอะไรตาม เราก็จะรู้สึกว่ามันคลาสสิก อย่าง ปืนโบราณ วัตถุโบราณ อะไรอย่างงี้ หรือเอาไปเรียกอาหารอย่าง กาแฟโบราณ ขนมครกโบราณ จะดูคลาสิกเป็นสูตรแบบเก่าที่หายสาปสูญไปนานก่อนมีคนนำมาทำใหม่ อย่าง หมูอบโบราณ นี่ จริงๆแล้วเป็นชื่อที่ผมตั้งเองแหละ เพราะสมัยเด็กๆ เคยทานเนื้ออบที่ร้านอาหารเก่าๆ ร้านหนึ่งแถวๆ เชิงสะพานพระปกฯ จำได้ว่าอาแปะเจ้าของร้านตักเนื้ออบนุ่มๆ ที่หั่นเป็นชิ้นๆ ใส่จานสังกะสีสีขาวใบเล็กมีหอมแดงซอยขยุ้มหนึ่งวางแคียงมา เด็กๆทานกับข้าวสวยใส่ถ้วยเล็กๆ ร่อยมาก ตักน้ำราดหน่อย โรยหอมนิด นั่นก็เกือบสามสิบปีแล้ว ไม่แน่ใจว่าร้านอาแปะนั้นยังอยู่หรือเปล่า เพราะผ่านบ่อยๆ แต่ก็ไม่เคยสังเกตุซักที แต่โชคดีที่วันนึง ผมไปเจอสูตรเนื้ออบที่ดูคล้ายๆ กันนี้ในหนังสือเล่มหนึ่ง ความทรงจำวัยเด็กจึงกลับมาอีก และผมจึงได้สถาปนา หมูอบโบราณ สูตรที่สูญหายไป(สำหรับผม)นานนับสิบปีขึ้นมาอีกครั้ง
สูตรเดิมใช้เนื้อ ผมก็อยากใช้เนื้อ แต่ที่บ้านมีสมาชิกที่ไม่ทานเนื้อวัวอยู่ ผมเลยขอใช้หมูแทน ใช้เนื้อสะโพกหมูชิ้นใหญ่ หมักกับ เกลือ น้ำมันหอย ซอสถั่วเหลือง ซอสมะเขือเทศ น้ำตาลทราย ซีอิ๊วขาว ซีอิ๊วดำ ใส่ซีอิ๊วดำเยอะหน่อยให้สีเข้มๆ บุบกระเทียมกลีบใหญ่ๆ ใส่ลงไปด้วยซัก 5-6 กลีบคลุกเคล้านวดเฟ้นเนื้อหมูให้เข้ากับซอสดีแล้วส่งเข้าตู้เย็นซักพัก
เตรียมกระทะก้นลึกตั้งไฟกลางๆ ใส่น้ำมันพืชเล็กน้อย พอน้ำมันเริ่มก็เอาหมูที่นอนเย็นไว้ออกมา คีบหมูลงไปทอดให้ดังฉู่ฉ่าในกระทะ ดูให้ผิวหน้าเกรียมสวยแล้วกลับให้รอบด้าน ตอนนี้น้ำมันจะกระเด็นเป็นเม็ดฝน ต้องระวังนิดนึง ระหว่างที่ทอดหมูอยู่ เรามาดูที่ชามอ่างหมักหมู มันจะมีซอสและกระเทียมเหลือติดก้น เทน้ำสะอาดแล้วกวาดล้างชามจนสะอาด เมื่อทอดหมูเกรียมทั่วดีก็เทน้ำซอสลงกระทะให้พอท่วมเนื้อหมู หยิบใบกระวานซักสองใบ กับพริกไทยดำเม็ดซักกำมือโรยลงไป รอจนน้ำเดือด ระหว่างนั้นชิมน้ำดู ถ้ารสอ่อนไป ก็เติมเกลือ ซีอิ๊วขาว หรือน้ำตาล ให้ได้รสกลมกล่อม จากนั้นลงไฟลงเป็นไฟอ่อน ปิดฝาเคี่ยวซักชั่วโมงจนหมูนุ่ม ก็เป็นอันใช้ได้ แต่ถ้าให้ดีทำทิ้งค้างคืนไว้ ระหว่างวันเปิดไฟอ่อนๆ อุ่นให้พอร้อนซักสองครั้ง รสชาติจะซึมเข้าเนื้อ น้ำจะเข้มข้น เวลาเสริฟ หั่นหมูเป็นชิ้นตามขวางใส่จาน ตักน้ำซอสราดให้ชุ่ม ซอยหอมแดงวางเคียงซักขยุ้ม ตักข้าวสวยร้อนใส่จานวางข้างๆ แค่นี้ก็สุดคลาสสิกแล้วครับ