ซ่อนรักพรางใจ (ตอนที่ 10)

กระทู้สนทนา

นิยายออนไลน์ นิยายไทย นวนิยายรัก แต่งนิยาย

ซ่อนรักพรางใจ

ตอนที่  10  ยิ่งใกล้เข้ามา  หัวใจก็ยิ่งเจ็บปวด

……หญิงสาวที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ตัวใหญ่ภายในห้องทำงานส่วนตัวกำลังเหม่อมองไปยังนอกหน้าต่างอย่างไร้จุดหมาย  ดวงตาสวยกระพริบเล็กน้อยเมื่อนึกสงสัยว่าเธอเห็นสายฝนที่เคยตกชุกครั้งสุดท้ายเมื่อไหร่...วันเดือนค่อยๆหมุนผ่านพ้นไป  เดือนตุลาคม  ปณาลีหลับตาลงอย่างอ่อนแรงพลางนึกถึงเรื่องราวที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวาน

“ ยิ้มกันหน่อยสาวๆ พี่คินสุดหล่อจะถ่ายรูปให้ อ่ะ หนึ่ง สอง สาม…”  อคินร้องบอกสองสาวในชุดรับปริญญาที่ต่างกอดคอกันกลมด้วยความภาคภูมิใจ  แล้วบรรดาเพื่อนๆก็ร้องโห่ออกมาอย่างอิจฉาเมื่อว่าที่เจ้าบ่าวของบัณฑิตสาวในกลุ่มเดินเข้ามาพร้อมกับหอบเอากุหลาบสีชมพูช่อโตมามอบให้และร่วมถ่ายภาพคู่
“ โอ้ยๆๆ  ถ่ายรูปรับปริญญานะคะไม่ใช่พรีเวดดิ้ง ”  ปณาลีร้องบอกเสียงใส
“ ฮิ้วววววว ”  ทุกคนต่างร้องเชียร์ใส่
“ ยินดีกับบัณฑิตทุกคนนะครับ  จากนี้ก็ขอให้ทุกคนเผชิญโลกกว้างด้วยความเข้มแข็งนะ ”  เหมรัศนิ์อวยพรทุกคน
“ คร๊าบผม / ค๊า ”  บัณฑิตที่เป็นรุ่นน้องรับคำกับอื้ออึง

หลังรับปริญญาบ้านปฏิไพศาลกุลก็จัดงานเลี้ยงอีกครั้งเพื่อฉลองให้บัณฑิตทั้งสอง งานนี้มีบิดามารดาของลัลนามาร่วมด้วยเพราะถือว่าเป็นกำลังจะครอบครัวเดียวกันแล้ว  และใกล้ถึงวันงานแต่งงานจึงถือโอกาสอยู่ช่วยกันเตรียมงานเสียเลย
“ อุ๊บ!!!... ”  ในขณะที่ทุกคนกำลังสนุกสนานกันปณาลีก็หลบมาเข้าห้องน้ำแล้วอาเจียนออกมาจนหมดไส้หมดพุง  หญิงสาวรู้สึกอาการไม่ดีมาตั้งแต่ช่วงซ้อมรับปริญญาแล้วแต่ก็คิดว่าอาจเป็นเพราะตนเองโหมงานหนักมาตลอดและบวกกับอาการเหนื่อยจากซ้อมรับปริญญา
“ เฮ่อ…สงสัยจะเครียดเกินไป ”  ล้างหน้าล้างมือเรียบร้อยก็ออกมาจากห้องน้ำ
“ หนูลี ”  เสียงทุ้มของคุณสุธีรีชเรียกหญิงสาวไว้เมื่อเห็นท่าทางอ่อนเพลียนั้น
“ ขา คุณลุงมีอะไรใช้หนูลีไหมคะ ”  ปณาลีสาวเท้าเข้ามากอดแขนผู้สูงวัยแล้วยิ้มบางๆ
“ ไม่สบายเหรอลูก ”  วางมือลงบนศีรษะอย่างเอ็นดู  ปณาลีรู้สึกว่าตนเองอ่อนแอเมื่อหยาดน้ำตาไหลออกมา  คุณสุธีรัชจึงพามานั่งพักที่ห้องทำงานส่วนตัว  สายตาคนผ่านโลกมาค่อนชีวิตมองดูหญิงสาวคราวลูกด้วยความเมตตา  หุ่นบางอ้อนแอ้นซูบลงไปไม่น้อยจนท่านนึกห่วง  และหลังๆมานี้ปณาลีหายไปหน้าเป็นพักกว่าจะเข้ามาเยี่ยมเยียนผู้ใหญ่ทั้งสอง
“ อย่าคิดอะไรให้มากเลย  ความรักเป็นสิ่งที่ดีไม่ว่าจะเป็นรักแบบไหน ”  ปณาลีช้อนสายตาขึ้นมามองด้วยความละอายใจ
“ หนูลี  แย่มากใช่ไหมคะ ”  คุณสุธีรัชแตะไหล่บอบบางมากอดหลวมๆ  ท่านลูบศีรษะเธอปลอบประโลม
“ หนูเป็นผู้หญิงที่ดีมากเชื่อลุงสิ  ลุงไม่เคยเห็นใครมีหัวใจที่ยิ่งใหญ่เท่าหนูมาก่อน  นินาเองก็เช่นกัน  หนูสองคนเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันมากๆ”
“ คุณลุง… ” ปณาลีร้องไห้ออกมาด้วยความอัดอั้น  ตอนนั้นเองที่ประตูห้องทำงานเปิดเข้ามา
“ คุณพ่ออยู่ที่นี่เอง  อ้าว!  หนูลีเป็นอะไร ”  หัทยานั่นเองที่เข้ามา  เธอตกใจไม่น้อยที่เห็นว่าหญิงสาวที่รักดั่งน้องสาวอีกคนกำลังร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของบิดา
“ น้องไม่ค่อยสบายน่ะเจ้าตาล  ดูแลน้องด้วยนะพ่อจะออกไปดูแลพ่อแม่หนูนินาเสียหน่อย ”  คุณสุธีรัชยังไม่ทันก้าวขาออกจากห้องก็ต้องหันมาตามเสียงวิ่งของปณาลีที่วิ่งเข้าไปอาเจียนในห้องน้ำของห้องทำงาน  คิ้วของท่านขมวดเข้าหากันอย่างครุ่นคิด  ปณาลีหายหน้า  บุตรชายมีท่าทีไม่สงบนักเมื่อต้องเจอหน้าหญิงสาว  สักครู่หัทยาก็ประคองปณาลีออกมานั่งพักที่โซฟา  คุณสุธีรัชยังยืนอยู่ที่เดิม
“ ตาลนึกว่าคุณพ่อออกไปแล้ว ”  หัทยาค้นหายาดมแถวโต๊ะทำงานบิดามาจ่อจมูกหญิงสาวแต่เธอกลับปัดมันออก
“ เหม็นค่ะพี่ตาล  หนูลีไม่เอา ”  ปณาลีหลับตาลงอย่างเหนื่อยอ่อนแล้วก็หลับไปดื้อๆ
“ อ้าว  หนูลี  เป็นลมหรอนั่น ”  พยายามเขย่าเรียกแต่ก็เงียบ  บิดาจึงเดินเข้ามาใช้หลังมือแตะหน้าผากของปณาลี
“ เดี๋ยวพอหนูลีตื่น  ตาลพาน้องไปตรวจกับอาหมอนะ ”  สั่งบุตรสาวไว้
“ เอ๊ะ  น้องแค่เหนื่อยจากรับปริญญามั้งคะคุณพ่อ  จะไปหาอาหมอทำไมคะ อาหมอตรวจ… ” หัทยาเบิกตากว้างเมื่อนึกได้ว่าอาหมอหรือ หมอสุภวัฒน์ น้องชายของบิดาและเป็นอาของ  เธอท่านเป็นหมอสูตินารี
“ คุณพ่อคิดว่า  หนูลี… ”  หัทยาอ้ำอึ้ง
“ หมออะไรก็ตรวจวัดไข้ได้น่าเจ้าตาล  พ่อฝากดูแลน้องด้วยนะ ”  พูดแค่นั้นบิดาก็ออกจากห้องไป  หัทยาจึงหันมามองหน้าคนที่หลับอยู่ด้วยความรู้สึกที่บอกไม่ถูก

ปณาลีลืมตาขึ้นเมื่อมีเสียงเปิดประตูห้องทำงานเข้ามา
“ ไงคนเก่ง  ข่าวว่าป่วยจนต้องหามไปโรงพยาบาล ”  อคินเดินเข้ามาหา  แม้ปากจะพูดแบบนั้นแต่ก็ยื่นมือมาแตะหน้าผากรุ่นน้องสาว  แล้วก็แตะที่คอตัวเองบ้าง
“ ไม่เห็นจะร้อนเลยนี่   เหนื่อยจากซ้อมรับปริญญาหรือเปล่า ”  อคินถามเพราะหลังจากที่หัทยาพาปณาลีไปโรงพยาบาลแล้วก็พาไปส่งที่บ้านเลย
“ ก็…คงเป็นอย่างนั้นล่ะค่ะ ”  ปณาลีตอบเลี่ยงๆ  แล้วก็หันไปสนใจกับผลไม้รสเปรี้ยวตรงหน้า
“ เหอะๆ  เห็นแล้วเข็ดฟัน  ยังชอบกินของแบบนี้ไม่เปลี่ยนเลยนะเรา  สงสารลำไส้ ”  อคินทำท่าขนลุกเมื่อหยิบมาชิมหนึ่งคำ
“ วิตามินซีไงพี่คิน โธ่…”  แล้วก็กินอย่างเอร็ดอร่อย
“ หมอว่ายังไงมั่งล่ะไปตรวจมา ”  อคินถามแล้วก็หยิบเอาผลงานบนโต๊ะมาเปิดดูจึงไม่เห็นท่าทางอ้ำอึ้งของอีกฝ่าย
“ ก็อ่อนเพลีย  พักผ่อนน้อย  ให้ยาบำรุงมาทานค่ะ ”
“ พี่คงใช้งานเราหนักไป  งั้นงานพวกนี้ก็ไม่ต้องเร่งหรอก  ไม่ไหวก็พักเข้าใจไหมยัยเด็กดื้อ ”  อคินบอกด้วยความห่วงใย
“ รักพี่คินจัง ” ปณาลีทำเสียงหวานอ้อน
“ มาทำอ้อนอีก ป่ะ  ไปกินข้าวกัน ”  อคินดูนาฬิกาข้อมือก่อนจะชวนแต่ปณาลีกลับรีบปฏิเสธทันทีแล้วบอกว่าขอตัวกลับบ้านเลยเพราะเริ่มง่วงเพราะยาบำรุงที่ทานไปตอนเช้า  อคินจึงขับรถมาส่งพร้อมสั่งให้หาข้าวกิน ทานยาแล้วพักผ่อนให้มากก่อนจะกลับไป
ปณาลีเดินเปิดประตูรั้วเข้ามาก็เห็นว่ามีรถยนต์จอดอยู่หนึ่งคันก็รู้ได้ทันทีว่าพี่ชายกลับมาแล้ว
“ พี่อ้อม…โอ๊ะ! ”  พอตะโกนเรียกพี่ชายก็รู้สึกหน้ามืดเซไปจับขอบอ่างบัวหน้าบ้านไว้  ปกรณ์ที่เดินออกมาเพราะเสียงเรียกก็ต้องตกใจเมื่อเห็นน้องสาวทำท่าจะเอาหน้าจุ่มลงไปในอ่างบัวจนต้องรีบเข้าไปพยุงไว้
“ หนูลีเป็นอะไรน่ะ ”  เห็นน้องสาวเป็นลมพับไปพี่ชายก็รีบอุ้มเข้ามาในบ้านทันที

มือที่กำลังกดส่งข้อความด้วยอาการกระวนกระวายใจอยู่ในสายตาของเหมรัศนิ์ตลอดจนเขาต้องเรียกเพื่อนสนิทให้หันมาตอบคำถาม
“ เป็นอะไรวะคิน  กิ๊กไม่ตอบแชทรึไง ”
“ พี่คินมีกิ๊กด้วยหรอคะ ”  ลัลนาถามเสียงซื่อ
“ อ้อ  เปล่าหรอก  ก่อนมานี่ฉันไปส่งหนูลีที่บ้านมา  สั่งไว้ให้กินข้าวกินยาแล้วนอน  นี่ยังไม่แชทมาบอกเลยว่าทำตามรึยัง ยิ่งหลงๆอยู่ด้วย ”  อคินเลิกพิมพ์โทรศัพท์หันมาสนใจอาหารตรงหน้า
“ นินาโทรหาเมื่อเช้าก็บอกว่าดีขึ้นแล้วนะคะ  นี่ไม่สบายอยู่บ้านคนเดียวใครจะดูแล  นินาไปหาหนูลีดีกว่าค่ะ ”  ลัลนาทำท่าจะหยิบโทรศัพท์อคินก็โบกมือยั้งไว้ก่อน
“ ไม่เป็นอะไรหรอกนินา  พี่เห็นมีรถจอดอยู่คุณปกรณ์คงกลับมาแล้วล่ะ ”  อคินบอก
“ ใครเหรอ  คุณปกรณ์ ”  เหมรัศนิ์สงสัย
“ พี่อ้อมน่ะค่ะ  เป็น… ”  ลัลนากำลังจะตอบ
“ แฟนยัยหนูลีน่ะ  คบกันแบบลับๆ  ถ้ากลับมาแล้วคงดูแลกันเอง ”  อคินตอบยิ้มๆเมื่อเห็นลัลนาทำตาโต
“ หือ  ทำไมต้องคบกันลับๆล่ะ  มีแฟนดูแลก็ดีแล้วนี่ ”  คนถูกหลอกทำท่าสงสัย
“ เอ่อ…พี่อ้อมต้องไปทำงานที่อื่นไกลๆก็เลยไม่ค่อยมีใครรู้จักน่ะค่ะพี่เต็ม  นินาเองก็เจอปีละไม่กี่ครั้งเอง ”
ลัลนาอธิบายแต่ก็ยังคงสงสัยที่อคินบอกว่าปกรณ์เป็นแฟนของปณาลี  แต่เห็นท่าทางขยิบตาของอคินก็เลยปล่อยเลยตามเลย

“ ทำไมพี่คินบอกว่าพี่อ้อมเป็นแฟนหนูลีล่ะคะ ”  ลัลนาถามผ่านแชทเมื่อแยกย้ายกันกลับบ้านแล้ว
“ เรารู้กันอยู่ว่าหนูลีคิดยังไงกับไอ้เต็ม  มันเองก็ไม่สบายใจมาตลอด  ให้มันเข้าใจว่าหนูลีมีคนดูแลน่ะดีแล้ว”
อคินบอกมาแบบนี้ลัลนาจึงเข้าใจ  อย่างน้อยทุกคนจะได้หันหน้ามามองกันได้อย่างเดิม

***********************************************************************************************************************************
รักเฮียคิน