ซ่อนรักพรางใจ (ตอนที่ 9)

กระทู้สนทนา

นิยายออนไลน์ แต่งนิยาย นิยายไทย นวนิยายรัก

ซ่อนรักพรางใจ
ตอนที่  9  ไปเที่ยวกัน

…..ทิวทัศน์รอบตัวที่งดงามไปด้วยธรรมชาติเขียวชอุ่ม  ขุนเขาที่สูงใหญ่อยู่ไกลสุดสายตา  สายลมเย็นที่พัดมาสัมผัสร่างกายทำให้คนเมืองกรุงอดตื่นเต้นกันไม่ได้  เมื่อรถยนต์จอดสนิทแล้วผู้โดยสารบนรถก้าวเท้าลงมาสัมผัสพื้นดินตรงหน้าทุกคนก็ต่างร้องออกมาเป็นเสียงเดียวกัน
“ โห  ภูเขา  ต้นไม้  ใบหญ้า  สีเขียว  อากาศอันบริสุทธิ์ ”  อคินกางแขนออกรับสายลมเย็นๆอย่างสบายอกสบายใจ
“ อารมณ์ศิลปินเริ่มทำงานทันทีเลยนะคะพี่คิน ”  ลัลนาเย้ารุ่นพี่หนุ่ม
“ มาถึงเหนื่อยๆพักกินน้ำก่อนนะจ๊ะ ”  คุณลดามารดาของลัลนาออกมาต้อนรับบรรดาหนุ่มสาว  ลัลนาเข้าไปสวมกอดมารดาและปณาลีก็วิ่งเร็วๆเข้าไปโผกอดมารดาเพื่อนสนิทด้วยอาการออดอ้อน
“ คิดถึงแม่ดาจังเลยค่ะ  หนูลีหิ้วท้องมาทานต้มยำกุ้งของแม่ดาด้วยนะคะ ”  คุณลดาหัวเราะก่อนจะกอดและหอมสาวน้อยที่รักเสมือนลูกสาวอีกคน  ผละออกมาแล้วชวนทุกคนเข้าไปในบ้านใหญ่
“ คนเมืองมาเจอบรรยากาศแบบนี้สงสัยจะสนุกกันใหญ่ ”  คุณทัศเทพเอ่ยขึ้นกลางวงอาหารกลางวัน
“ ครับผม  รีสอร์ทน่าพักผ่อนมากๆเลยครับคุณลุง  ทำออกมาได้ลงตัวแล้วก็ดูไม่ขัดกับสภาพแวดล้อมเลยนะครับ ” อคินพูดด้วยความชื่นชม
“ ไว้ทานข้าวเสร็จแล้วนินาจะพาหนูลีไปดูห้องนะ  รับรองหนูลีต้องชอบใจสุดๆ ”  ลัลนาชวน  ปณาลีจึงพยักหน้าตกลง
“ อ่ะ  ทานข้าวกันเถอะหนุ่มๆสาวๆ  จะได้พักผ่อนกัน  นินาพาแขกไปดูน้ำตกด้านหลังด้วยนะลูกแต่อย่าเพิ่งลงไปเล่นกัน  ช่วงนี้ฝนตกอยู่ด้วยเดี๋ยวจะเกิดอันตราย ”  บิดาสั่งความบุตรสาวไว้
“ ค่ะ  คุณพ่อ ”  ลัลนาตอบรับด้วยความรื่นเริง

“ น้ำใสจังเลย  เสียดายลงไปเล่นไม่ได้อ่ะนินา ”  ปณาลีตื่นเต้นกับน้ำตกใสไหลเย็นตรงหน้า  ทำได้แค่เอาเท้าลงไปจุ่มพอสดชื่นเท่านั้น
“ อย่าเพิ่งเลย  ช่วงนี้ฝนตกเรื่อยๆ เดี๋ยวก็เจอน้ำป่าซวยเอาหรอกยัยหนูลีจอมยุ่ง ”  อคินสวนกลับมาพร้อมกับแจกมะเหงกเบาๆก่อนจะลุกวิ่งหนีไปเมื่อปณาลีจะเอาคืนบ้าง
“ โอ้ย  พี่คินบ้า  นี่แน่ะ! ”  ปณาลีโวยลั่นก่อนจะวิดน้ำไล่
“ เฮ่ยๆๆๆ!  เอาคืนนะเว้ย นี่ๆๆ ”  เหมรัศนิ์กับลัลนานั่งหัวเราะอยู่บนโขดหินเมื่อเห็นทั้งสองคนไล่วิดน้ำใส่กันสนุกสนาน
“ ไม่เล่นด้วยหรอจ๊ะนินา ” ชายหนุ่มหันมาชวนคู่หมั้น  จึงเห็นหญิงสาวหันมาแล้วหน้าแดงหน่อยๆ
“ มาเล่นด้วยกันไหมนินา ”  ปณาลีที่ตอนนี้เปียกไปครึ่งตัวแล้วตะโกนเรียกเพื่อนสนิท
“ ไม่ล่ะจ๊ะ  ช่วงนี้นินาไม่สะดวกจะเปียกน้ำ ”  ลัลนาตะโกนกลับไปก่อนจะสะดุ้งเมื่อหันมาสบตาคู่หมั้น
“ อ้อ ”  ทั้งเหมรัศนิ์และปณาลีเอ่ยออกมาพร้อมกัน  ชายหนุ่มนั้นพอเข้าใจจึงไม่ซักต่อหันไปสนใจกับบรรยากาศโดยรอบแต่ปณาลีนั้นชะงักนิดนึงก่อนหันไปเล่นน้ำกับอคิน
“ เฮ่อ…ทำตัวให้เหมือนเดิมไว้หนูลี  อย่าให้ใครรู้ ”  ปลอบใจตัวเองเสร็จก็หันไปสนุกต่อ

ช่วงเย็นทุกคนต่างช่วยกันจัดปาร์ตี้เล็กๆที่ลานหินหน้าบ้านใหญ่ คุณลดาทำบาร์บีคิวให้หนุ่มสาวทานเพราะได้ยินว่าตั้งแต่ปีใหม่ที่จัดเลี้ยงที่กรุงเทพก็ยังไม่มีโอกาสทำกินกันอีกจึงจัดขึ้นเพื่อเอาใจทุกคน  คนที่ออกจะดี๊ด๊าที่สุดก็คงหนีไม่พ้นปณาลี
“ ลาภปากยัยหนูลีอีกแล้ว ”  อคินหัวเราะเมื่อเห็นปณาลีวุ่นอยู่หน้าเตาย่างช่วยคุณลดา
“ พี่ทั้งสองคนจะเอาเบียร์หรือเหล้าคะ  คืนนี้คุณพ่อจะตั้งวงน่ะค่ะ ” ลัลนาเอ่ยยิ้มๆ
“ มาๆสองหนุ่ม  มาจิบเบียร์เคล้าบรรยากาศกันเสียหน่อย  ปล่อยเรื่องกินให้สาวๆเถอะ ”  คุณทัศเทพเรียกทั้งสองหนุ่มมาร่วมวงซึ่งก็ไม่ปฏิเสธ
ด้านสองสาวและไม่สาวที่ช่วยกันจัดการปิ้งย่างบาร์บีคิวก็กำลังพูดคุยกันอย่างออกรส  แต่ปณาลีนั้นค่อนข้างจะคุยน้อยเพราะเมื่อนึกถึงแอลกอฮอร์ก็พาลให้คิดถึงเหตุการณ์ที่เพิ่งผ่านไป  สะบัดความรู้สึกหลากหลายนั้นทิ้งก่อนจะปั้นหน้ายิ้มแย้มเช่นเดิมโดยไม่รู้ว่ามีสายตาหนึ่งเหลือบมามองเป็นระยะ
“ น้อยๆหน่อยไอ้เต็ม  เดี๋ยวคนอื่นก็สงสัยหรอก ”  อคินเตือนเพื่อนสนิทเมื่อผู้อาวุโสลุกไปเข้าห้องน้ำ  เจ้าตัวสะดุ้งก่อนจะหันมามองหน้า
“ เอ่อ  ฉัน…เฮ้อ ”  เหมรัศนิ์ถอนหายใจ
“ เออ  ฉันเข้าใจ  แต่แกต้องพยายามลืมมันซะ  อย่างน้อยก็เห็นแก่หนูลี  เจ้าตัวเขาทรมานกว่าแกตั้งเท่าไรก็น่าจะเข้าใจนะ ”  เพื่อนสนิทหลุบตาลงต่ำด้วยความละอายใจ  อคินจึงตบบ่าเบาๆเพื่อให้กำลังใจ
“ อืม  ฉันจะพยายาม ”  น้ำเสียงทุ่มเอ่ยเบาๆ

เที่ยงคืนเศษเหมรัศนิ์เดินมึนๆลงมายังห้องครัวของบ้านเพื่อหาน้ำดื่มก็ต้องชะงักเท้าเมื่อเห็นร่างบอบบางของปณาลีกำลังเปิดตู้เย็นหาน้ำดื่มเช่นกัน  ทั้งสองคนสบตากันแบบอธิบายไม่ถูก
“ เอ่อ  พี่มาหาน้ำดื่มน่ะ ”  ชายหนุ่มเอ่ยเก้อๆ  ปณาลีจึงถอยหลังออกมาแล้วหยิบแก้วน้ำมาสองใบเทน้ำจนเต็มแก้วยื่นให้ชายหนุ่มแก้วหนึ่งโดยไม่พูดจาอะไรแล้วหันหลังให้เขาเสีย  เหมรัศนิ์รู้สึกปวดหนึบๆในใจกับท่าทางเย็นชานั้นแล้วเขาก็รู้สึกว่าใบหน้าของเขาเริ่มชาเมื่อเห็นว่ามือบางกำลังแกะเอาเม็ดยาจากแผงยาที่ใครก็รู้ว่ามันคืออะไร  เขายืนนิ่งอยู่จนกระทั่งเธอหันกลับมาเขาจึงทำเป็นยกแก้วน้ำขึ้นดื่ม
“ ขอโทษนะ ”  ปณาลีชะงักปลายเท้าที่กำลังเดินขึ้นบันไดบ้าน  ใบหน้าสวยนิ่งเรียบไม่ได้หันมาหาชายหนุ่ม
“ ค่ะ ”  ขานตอบเสียงแผ่วก่อนจะเดินกลับเข้าห้องพัก
ปณาลีค่อยๆย่องขึ้นที่นอนด้วยอาการล่องลอย  หยาดน้ำตาใสค่อยๆไหลออกมาเงียบๆ  พยายามเก็บเสียงไม่ให้เพื่อนร่วมห้องที่หลับไปแล้วได้ยิน  ล้มตัวลงนอนแล้วมองดูหน้าเพื่อนรักก็ยิ่งรู้สึกเจ็บปวด
“ ขอโทษนะ ยกโทษให้ลีด้วย ”  ก่อนจะหลับไปพร้อมกับน้ำตาโดยไม่รู้ว่าคนที่หลับอยู่ก็ลืมตาขึ้นมาด้วยอาการเศร้าสร้อย  ลัลนาสังเกตเห็นว่าตั้งแต่งานจบเลี้ยงที่ผับเพื่อนสนิทดูท่าทางเหม่อซึมเป็นบางครั้งแต่เจ้าตัวคงไม่รู้ว่าถูกจับตามองอยู่  แม้ภายนอกจะดูร่าเริงแต่เพื่อนสนิทอย่างเธอทำไมจะไม่เอะใจ

“ หนูลีคงเจ็บปวดมากสินะ  นินาขอโทษ  ยังไงนินาก็รักหนูลีนะ  แล้วเราจะเป็นเพื่อนรักกันตลอดไป ” เอื้อมมือไปกุมมือเพื่อนสนิทแล้วหลับตาลง

….รุ่งเช้าที่สดใส  แม้ในหัวใจของใครอีกหลายคนจะหม่นหมองอยู่ก็ต้องลุกขึ้นมาต้อนรับวันใหม่ด้วยความสดชื่น  เช้านี่ทุกคนร่วมกันตักบาตรด้วยความรู้สึกที่ปลอดโปร่งแจ่มใส  ลัลนาพาทุกคนไปเที่ยวตามสถานที่ท่องเที่ยวที่มีชื่อเสียง เช่น อุทยานแห่งชาติเขาใหญ่  แวะชื่นชมความอุดมสมบูรณ์ของพันธุ์ไม้และสัตว์ เที่ยว Primo Piazza (พรีโมเพียซซ่า) สถานที่ท่องเที่ยวที่มีแนวคิดในการนำสถาปัตยกรรมจากแคว้นทัสกานี ประเทศอิตาลี มาจำลองไว้ ซึ่งมีมุมสวยๆ หลากหลายให้ได้ถ่ายภาพกัน  ทุกคนแวะช๊อปปิ้งที่ตลาดน้ำเขาใหญ่  ตลาดน้ำบนเนินเขาที่ใหญ่ที่สุดในประเทศไทย เป็นแนวตลาดน้ำโบราณสไตล์วินเทจที่มีนักท่องเที่ยวแวะเวียนมาเที่ยวตลอด
“ อ้าวๆๆ  พ่อค้าแม่ค้าแถวนี้รวยกันใหญ่แน่ๆยัยหนูลีเล่นเหมาของไปซะเยอะ  ตกลงเงินเดือนที่พี่ให้มันเยอะไปใช่ไหม  จะได้ลด ”  อคินส่ายหน้ากับคนที่วิ่งเข้าออกร้านนั้นร้านนี้ไปทั่ว  ไม่พอยังให้เขาเป็นคนช่วยถือข้าวของพะรุงพะรังอีกด้วย
“ ปล่อยๆไปเถอะน่าคิน  เราไปหาที่นั่งแถวนี้รอเถอะ ”  เหมรัศนิ์ชวนเพื่อนสนิทไปหาที่นั่งรอปล่อยให้สองสาวสนุกกับการช๊อปปิ้ง
“ เห็นร่าเริงได้แบบนี้ก็ไม่ห่วงเท่าไร ”  อคินเอ่ยขึ้นเมื่ออยู่กันสองคน
“ ก็อยากให้เป็นแบบนี้ตลอดไป  เฮ้อ… ”  เหมรัชนิ์พูดพลางมองดูสองสาวที่กำลังช่วยกันเลือกของฝาก
“ ที่เที่ยวเยอะแบบนี้  ธรรมชาติก็ดี  น่าจะหยุดพักสักอาทิตย์นะเนี่ย ”  อคินวางถุงของฝากแล้วยืดแขนออกแก้เมื่อย
“ เมื่อคืน…ฉันลงมาดื่มน้ำแล้วเจอหนูลีว่ะ ” เหมรัศนิ์เอ่ยขึ้นเสียงแผ่ว
“ ยังไงวะ ”  อคินถามแบบไม่เข้าใจ
“ ฉันเห็นหนูลีกำลังกิน…กินยา ”  เขาชะงักไว้แค่นั้น  อคินเหลือบตามามองหน้าเพื่อนก็เห็นแววตาแปลกๆ
“ เออ…ยาแบบที่แกคิดนั่นแหละ คงไม่ดีถ้ามีจะอะไรๆโผล่ออกมาหลังจากวันนั้น ”
“ อืม…ก็ดีแล้วล่ะ เหอะ ”  เหมรัศนิ์หัวเราะขื่นๆแววตาซึม
“ ฉันปลอบใจผู้ชายไม่เป็นหรอกนะ  เอาเป็นว่าลืมๆไปซะ  เห็นแก่นินา ”
“ อืม  ฉันกำลังจะแต่งงาน  ฉันไม่ลืมหรอก ” ชายหนุ่มปรายตาไปหาสองสาวแล้วก็ต้องส่งยิ้มให้คู่หมั้นสาวที่หันมาโบกมือแล้วยิ้มให้  ยกเว้นอีกคนที่ทำสายตาเย็นชา…..ชาไปถึงหัวใจของเขา

***************************************************************************************************************
ยังไม่มีอะไรหรอกน่า.....ไม่มีจริงจริ๊ง
มุกตามัน

***************************************************************************************************************

ตอน
ตอนที่ 1 [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตอนที่ 2 [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตอนที่ 3 [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตอนที่ 4 [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตอนที่ 5 [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตอนที่ 6 [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตอนที่ 7 [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
ตอนที่ 8 [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้