ตอนที่แล้ว
ตอนที่ 1 [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://ppantip.com/topic/37694309
ตอนที่ 2 [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้https://ppantip.com/topic/37704868

**************************************************************************************************************

ซ่อนรักพรางใจ

ตอนที่  3  ปีใหม่หัวใจดวงเดิม



…..วันสิ้นปีกำลังจะผ่านพ้นไปหลังจากค่ำคืนนี้  บ้านปฏิไพศาลกุลได้มีการจัดงานเลี้ยงเล็กๆฉลองศักราชใหม่อย่างส่วนตัวภายในครอบครัวให้หนุ่มๆสาวๆซึ่งก็มี หัทยา  เหมรัศนิ์  ลัลนา  ปณาลี  และอคิน  บรรยากาศในสวนกว้างของบ้านหลังใหญ่ตกแต่งประดับประดาไปด้วยสีสันของไฟกระพริบดวงเล็กดวงน้อย  อาหารเครื่องดื่มที่ถูกตระเตรียมไว้พร้อมเพรียงก็ยิ่งทำให้คืนนี้ทุกคนพร้อมที่จะสนุกสนานกันแล้ว
“ เผลอหน่อยเดียวเด็กๆก็โตกันจนจะเรียนจบแล้ว  ก็ยิ่งรู้สึกว่าแม่แก่ลงไปเยอะเลย ”  คุณอารีย์ เอ่ยขึ้นเมื่อเห็นทุกคนอยู่กันพร้อมหน้าพร้อมตา
“ คุณป้ายังไม่แก่เลยค่ะหนูลีว่าสวยขึ้นทุกวั๊นทุกวัน ”  ปณาลีฉอเลาะเสียงหวานจนอคินนึกหมั่นไส้
“ อย่าไปหลงคารมยัยเด็กนี่มากนะครับคุณป้า  ตะล่อมเอาของกินน่ะสิไม่ว่า ”  แล้วก็ได้รับการตอบโต้เป็นสายตาวับวาวของรุ่นน้องสาว  คุณอารีย์จึงหัวเราะเบาๆ
“ แหม  ตาคินก็อย่าว่าน้องสิ  วันนี้ป้าให้แม่พิณทำบัวลอยน้ำขิงไว้เสียด้วยเสร็จหรือยังนะ ”  คุณอารีย์เอ่ยลอยๆแต่ก็ได้ผลเมื่อเห็นดวงตาของสาวน้อยเบิกกว้างด้วยความตื่นเต้นจึงมีเสียงหัวเราะของ คุณสุธีรัช ดังขึ้นเบาๆ
“ เอ  ตกลงบ้านนี้มีลูกสาวกี่คนนะ  สงสัยเจ้าตาลเจ้าเต็มจะหัวเน่าเสียล่ะมั้ง ”  บิดาเอ่ยขำๆ หัทยา หรือ ตาล บุตรสาวคนโตที่มีความสวยหวานตาคมและยังเป็นสาวมั่นทำงานเก่งจึงหันมายิ้มและตอบกลับมา
“ ถ้าบ้านเรามีลูกชายอีกคนหนูลีคงไม่พ้นสะใภ้บ้านเราแน่ๆค่ะ  คุณแม่เอ็นดูขนาดนี้ ”
“ แหะๆไม่ดีล่ะมั้งคะพี่ตาล  สะใภ้บ้านนี้มีคนเดียวก็คือนินาไงคะ ”  ปณาลีเล่นโยนมาให้ลัลนาจนเจ้าตัวสะดุ้งหน้าแดง
“ โธ่  หนูลี  ทำไมมาลงที่นินาได้ล่ะ ”  แล้วลัลนาก็หันมาขออนุญาตเข้าไปช่วยในครัวก่อนจะดึงเอาเพื่อนสนิทไปด้วย
“ บ้านนี้มีลูกชายไม่พอใช้เสียล่ะมั้ง ”  พอลับร่างสองสาวหัทยาก็เปรยออกมาแบบไม่มีความหมาย
“ อะไรไม่พอใช้น่ะเจ้าตาล ”  คุณอารีย์ไม่ทันฟัง
“  เปล่าหรอกค่ะคุณแม่  ตาลว่าตาลเข้าไปช่วยคุมเจ้าตัวซุ่มซ่ามในครัวดีกว่าค่ะแล้วให้นินาขึ้นไปตามนายเต็มแทน ”  แล้วหัทยาก็ชิ่งออกไป
“ อะไรนะแม่ลูกคนนี้  น้องชายจะเป็นฝั่งเป็นฝาแล้วพี่สาวยังไม่ยอมมีแฟนเสียที ”  มารดาบ่นไปตามประสาแต่คนที่เข้าใจความหมายของบุตรสาวดีก็คือคุณสุธีรัชที่จับตาดูหนุ่มสาวเงียบๆมาหลายปี  ทำไมท่านจะดูไม่ออกว่าสาวน้อยช่างฉอเลาะของคุณอารีย์คิดยังไงกับบุตรชายคนเล็กของบ้าน


ภายในครัวกว้างหรูหราของบ้าน  หัทยาเข้ามาบอกให้ลัลนาขึ้นไปตามน้องชายแทนตัวเองแล้วก็ให้แม่ครัวและสาวใช้ออกไปจัดการดูแลอย่างอื่นข้างนอก  ส่วนตัวเองก็ยืนดูปณาลีที่กำลังตักบัวลอยน้ำขิงจากหม้อใบเล็กด้วยท่าทางดี๊ด๊า
“ หนูลีถ้ากินหมดนั่นบาร์บีคิวจะเป็นหมันนะ ” แล้วหนูลีของพี่ตาลก็หันมายิ้มอายๆพร้อมกับอมเม็ดบัวลอยคำโตไว้ในปาก
“ ก็บ้านนี้มีแต่คนทำของกินอร่อยๆนี่คะ  หนูลีปลื้ม ”  ปณาลีตอบเสียงใสเมื่อกลืนเม็ดบัวลอยลงคอไปแล้ส  หัทยาส่ายหน้าเล็กน้อยและมองหน้าด้วยความเอ็นดูแกมสงสาร
“ ปลื้มลูกชายบ้านนี้ด้วยหรือเปล่า  อ้าว! ตายละโทษที ”  หัทยารีบเข้าไปช่วยปณาลีที่สำลักน้ำขิงจนหน้าแดง
“ พี่ตาล… ”  ปณาลีครางเสียงเบาพร้อมกับทำหน้าเหมือนจะร้องไห้  หัทยาถอนหายใจก่อนที่จะโอบไหล่ปณาลีเอาไว้
“ เฮ่อ… หนูลีหนอหนูลี ”  พูดได้แค่นั้นก็ลืมคำพูดอื่นเสีย


ก๊อก…ก๊อก…ก๊อก  ลัลนาเคาะประตูไม้บานใหญ่แล้วยืนรอสักครู่ก็มีเสียงเปิดประตูออกมา
“ อ้าว นินามาตามพี่เองเลยเหรอจ๊ะ  งั้นก็ไปกัน ”   เหมรัศนิ์ยิ้มอ่อนโยนเมื่อเห็นใบหน้าสวยหวานของคู่หมั้น
“ พี่ตาลให้นินามาตามพี่เต็มค่ะ ก่อนหนูลีจะกินบัวลอยหมดก่อน ”  ก็ได้รับเสียงหัวเราะตอบกลับมา
“ ไม่หมดหรอกพี่ว่า  เห็นว่าตั้งเตาย่างบาร์บีคิวอยู่นี่  หนูลีไม่พลาดแน่ ”  ทั้งสองหัวเราะให้กันก่อนจะลงบันไดไปสมทบกับทุกคนข้างล่าง
“ คู่หมั้นมากันพอดี  บาร์บีคิวกำลังได้ที่รีบมากินก่อนยัยหนูลีมาเถอะ ”  อคินตะโกนเรียกจากหน้าเตาย่างเมื่อเห็นคู่รักเดินเข้ามาในสวน
“ อ้าว รออะไรอยู่ล่ะ  จัดการเลยไอ้คิน ”  เหมรัศนิ์ตะโกนตอบ
สักครู่ปณาลีกับหัทยาก็เดินกลับมาพร้อมกับโถใส่บัวลอยน้ำขิงใบใหญ่จึงได้รับเสียงร้องเย้าแหย่จากอคิน  ทุกคนต่างร่วมกันรับประทานอาหารและพูดคุยกันอย่างออกรส  ตั้งแต่เหมรัศนิ์เปิดตัวว่าที่สะใภ้ให้บิดามารดาทราบแล้วลัลนาก็ถูกชักชวนมาเที่ยวที่บ้านบ่อยครั้งและแทบทุกครั้งเธอก็หนีบเอาปณาลีมาด้วย  ทำให้บ้านนี้มีทั้งว่าที่สะใภ้สวยอ่อนหวานช่างเอาใจและเก่งงานครัวจนคุณอารีย์เมตตา  และอีกคนก็คือสาวน้อยผู้สวยสดใสและช่างพูดช่างคุยน่าเอ็นดู  หลังรับประทานอาหารร่วมกันเรียบร้อยก็เป็นการพักผ่อนตามอัธยาศัย  คุณอารีย์กับหัทยาพูดคุยเรื่องการต่อเติมร้านอาหารกันอยู่อีกมุม  คู่รักอย่างเหมรัศนิ์และลัลนาก็กำลังคุยกันกระหนุงกระหนิงถึงเรื่องอนาคต  ส่วนทางด้านคุณสุธีรัช อคิน และปณาลีก็กำลังคุยกันเกี่ยวกับเรื่องศิลปะ
“ ไว้ว่างๆลุงต้องไปอุดหนุนที่แกลลอรี่บ้างเสียแล้ว มีแต่ภาพสวยๆทั้งนั้นเลยจะเอามาแต่งที่ห้องทำงานเสียหน่อย ”
คุณสุธีรัชเอ่ยชมหลังดูภาพชุดใหม่ที่อคินนำมาให้ดู อคินรับไอแพดคืนมาก่อนจะไหว้ขอบคุณ
“ ยัยหนูลีปลื้มตายเลยครับ  ผลงานเจ้าตัวทั้งนั้น ”  อคินบอก ชายสูงวัยจึงหันไปมองด้วยแววตาชื่นชม
“ หืม  นึกว่าถนัดแต่วาดลายเส้นเสียอีก วาดดอกไม้ออกมาได้สวยมีชีวิตชีวามากเลย ”
“ หนูลีจะลอยแล้วค่ะคุณลุง  เดี๋ยววันเกิดปีหน้าหนูวาดดอกกล้วยไม้ของคุณลุงให้นะคะ ”  ปณาลีได้ทีประจบ
“ ฮ่าๆๆดีเลย ขอบใจมากนะหนู ”  คุณสุธีรัชพอใจใหญ่


ประมาณสี่ทุมกว่าๆคุณอารีย์ก็ชวนสามีขึ้นพักผ่อนด้วยต้องรักษาสุขภาพตามวัย หัทยาเองก็ขอตัวด้วยเพราะต้องตื่นเช้าไปดูแลร้าน
“ ไปกันหมดเลย ป่ะ นินาไปดูบาร์บีคิวกัน ”  ปณาลีลุกขึ้นดึงแขนเพื่อนสาวไปวุ่นวายหน้าเตาย่างที่ว่างเปล่า
“ เฮ่ยๆ ยังไหวอยู่เหรอนั่น  มาคุ้มมาก ”  อคินหัวเราะแล้วยกแก้วไวน์ขึ้นมาจิบ
“ เอาน่า  ปีใหม่ทั้งที  กินเท่าไหร่ก็ไม่เห็นจะอ้วนนี่ ”  เหมรัศนิ์ก้มลงหยิบแก้วบรั่นดีของตัวเองขึ้นมาจิบบ้าง  สายตาก็ทอดมองไปยังร่างของสองสาวที่กำลังสนุกกับการย่างบาร์บีคิวก่อนจะหันมามองใบหน้าหล่อขี้เล่นของเพื่อนสนิทจนอคินเริ่มรู้สึกแปลกๆ
“ อะไรวะ มองแบบนี้ฉันขนลุกนะเว้ย ”  ขยับหนีไปนั่งเก้าอีกตัว
“ แกกับหนูลีก็สนิทสนมกันแล้วก็รู้จักกันดี  ทำไมแกไม่จีบหนูลีไปละวะคิน ” เหมรัศนิ์ถามเสียงเรียบ
“ หึ แกไม่สนก็อย่ามายุคนอื่นเลยไอ้เต็ม  ฉันเห็นหนูลีเป็นน้องเป็นนุ่งไม่คิดอะไรแบบนั้นหรอก ”  อคินอดเหน็บไม่ได้
“ ฉันก็แค่อยากให้หนูลีมีใครสักคนดูแล… ”
“ ไม่ต้องเลย เอ๊ะ!...นี่แก  รู้อะไรๆอยู่แล้วเหรอวะ ฉันก็นึกว่าแกโง่เสียอีก ”   คราวนี้อคินขยับมานั่งที่เดิมแล้วกระซิบถามก็เห็นแววตาหนักใจของเพื่อน
“ ฉันไม่อยากทำร้ายจิตใจหนูลีหรอกนะ  สองคนนั้นเขาเป็นเพื่อนรักกันยังไงก็ต้องเห็นกันแบบนี้ต่อไปเรื่อยๆ  แต่ฉันก็ต้องยอมใจหนูลีจริงๆว่ะที่ทนเห็นฉันกับนินารักกันมาได้ตั้งหลายปี ”  เขายกแก้วเครื่องดื่มเทลงคอทีเดียวหมดก่อนจะรินเพิ่ม
“ อีกหน่อยแกก็จะแต่งงานแล้ว  หนูลีก็คงตัดใจไปได้เองล่ะมั้ง ”  อคินพูดไปแม้จะไม่แน่ใจ
“ ฉันก็หวังว่าหนูลีจะเป็นเหมือนน้องสาวที่น่ารักของฉันตลอดไป ”  เหมรัศนิ์ยกแก้วขึ้นมาชนกับอคินอีกรอบ
ทางด้านสองสาวที่กำลังสนุกสนานกับการย่างบาร์บีคิวก็กำลังพูดคุยกันอยู่
“ หนูลีจ๊ะ… ”  ลัลนาเอ่ยเรียกเพื่อนสนิท  ปณาลีจึงหันมายิ้มให้
“ อะไรหรอนินา ดูว่าที่เจ้าสาวทำหน้าเข้า ”  เธอสังเกตเห็นใบหน้าหวานของเพื่อนสนิทมีแววกังวล
“ นินา…กำลังจะมีความสุขกับคนที่รัก  แต่หนูลี… ”   ปณาลีวางมือจากไม้บาร์บีคิวหันมากุมมือเพื่อนไว้
“ อย่าคิดแบบนั้นสินินา พี่เต็มรักนินามากนะ  ลีดีใจที่คนที่ลีรักกำลังจะมีความสุขกัน ”  ปณาลีพูดอย่างจริงใจ
“ ขอบใจหนูลีมากนะ  นินาดีใจที่มีเพื่อนที่ดีอย่างหนูลี ”  ลัลนายิ้มหวานจากใจ
“ นินามีโอกาสได้ดูแลพี่เต็มแล้วก็ต้องดูแลให้ดีๆนะอย่าให้ใครแย่งไปได้  แต่ถ้ามีลีจะจัดการให้เองเพื่อเพื่อนรักของหนูลี ”
“ จ้า….เพื่อนรัก  แต่ถ้าวันหนึ่งนินา…อยู่ดูแลพี่เต็มไม่ได้แล้ว หนูลีสัญญากับนินานะว่าจะช่วยดูแลพี่เต็มให้ ”
ประโยคหลังลัลนาพูดด้วยน้ำเสียงปกติแต่สำหรับปณาลีนั้นรู้สึกใจหาย
“ อย่าพูดแบบนั้นนะนินา  คนกำลังจะแต่งงานก็ต้องมีแต่เรื่องดีๆเข้ามาในชีวิต  หนูลีไม่สัญญาเด็ดขาดถ้าพูดแบบนี้อีก ”
“ โอเคจ๊ะ  ไม่พูดแล้ว ”  ลัลนารับปาก


…..สายลมหนาวของคืนสิ้นปีกำลังหอบเอาบรรยากาศของปีเก่าผ่านไป  แต่คงไม่ใช่สำหรับความรู้สึกของใครบางคน



**************************************************************************************************************



รักเอย...ทำไมทั้งสุขและทุกข์

มุกตามัน