อาการบรมสุขในสมาธิ
ประสบการณ์ บรมสุขในสมาธิของข้าพเจ้า เคยเกิดกับตัวข้าพเจ้า 7 ครั้งในชีวิต
เป็นความสุขที่ไม่มีความสุขใดทางโลกเสมอเหมือนได้ เป็นประสบการณ์ที่วิเศษที่สุดในชีวิต หาความสุขใดในโลกมาเทียบได้ อาการสุขจากออกจากภายใน แผ่ออกสู่ภายในทุกอณูรูขุมขน สุขเหมือนสารอดีนาลีนหลั่งออกมามหาศาล สุขแบบข้ามวันข้ามคืน ทำให้ไม่ง่วงนอน ไม่หิว อารมณ์ตอนนั้นความท้อแท้ ความเครียด ความหดหู่ใจหายไปหมด มีแต่ความสุข ร่างกายและจิตใจเบาสบาย หัวโล่งไปหมด กำลังใจกล้าแข็ง ความสุขจะอยู่ประมาณ 2 วัน แล้วสลายหายไป กลับมาเป็นอารมณ์ปกติ
ต่างจากความสุขทางโลกที่เกิดจากภายนอกเข้าสู่ภายในเมื่อเอาความสุขทางโลก เช่น ความดีใจ ปลาบปลื้มใจทั้งหมดในชีวิต เช่น สอบติดมหาลัย เรียนจบ ได้งานทำ มารวมกัน เทียบไม่ได้ 1 ใน 1,000,000 ของความสุขในสมาธิ
ซึ่งความสุขแบบนี้จะเกิดกับข้าพเจ้าหลังจากออกสมาธิ ดังต่อไปนี้
ครั้งที่ 1 ตอนอายุ 8 ขวบ ได้ลองนั่งสมาธิครั้งแรก เพื่อนชวนให้นั่ง บอกว่าจะมีพลังวิเศษ ไม่รู้ว่านั่งอย่างไร แค่กำหนดจิตไม่ให้คิดอะไร เกิดจิตสงบเหลือแต่ความว่างเปล่านั่งในสมาธิเกือบ 1 ชม. จึงออกจากสมาธิ
ครั้งที่ 2 ตอนอายุ 20 ปี ไปปฏิบัติธรรมที่วัดท่าซุง โดยการเพ่งกษิณสีแดง วันที่ 7 ดวงกษิณสีแดง เปลี่ยนเป็นแก้วใส สว่าง ไสว สวยงามมากๆ
ครั้งที่ 3-4 ตอนบวชครั้งแรก กับพระอาจารย์โสภา ที่วัดแสงธรรมวังเขาเขียว โดยการภาวนา พุทโธ จิตสงบลมหายใจและร่างกายหาย เหลือแต่สติและผู้รู้
ครั้งที่ 5 ตอนเป็นฆราวาส นั่งภาวนา พุทโธ เกิดจิตรวม ลมหายใจและกายดับสนับ แล้วจิตดวงนั้นขยายออกกว้างใหญ่ไพศาลหาที่สุดไม่ได้ ใช้สติตั้งอยู่กับความเวิ้งว้าง
ครั้งที่ 6-7 ตอนบวชครั้งที่ 2 กับหลวงปู่จันทร์เรียน วัดถ้ำสหาย ภาวนาพุทโธ ลมหัวใจและกายดับ เกิดจิตรวมแล้วพุ่งผ่านรูเข็มเล็ก ไปโผล่อีกที่ ห้วงทีมืดสนิท ไม่มีขนาด ไม่มีทิศทาง มีดวงแก้ว สว่าง ไสว (จิตเดิมแท้) อยู่กลางห้วงนั้น ในนั้นไม่มีความรู้สึกของกาย ลมหายใจและความคิด มีแต่สติและผู้รู้เท่านั้น
ปัจจุบันเป็นฆราวาสมา 2 ปี ไม่เคยนั่งสมาธิสงบลึกอีกเลย
เค้าว่ากันว่า "พระอรหันต์ท่านมีความสุขแบบนี้ ตลอดทุกวินาที" ดังนั้นผู้ที่เป็นพระอริยเจ้าหรือผู้ทำสมาธิได้ตลอดเวลาจึงไม่อยากสึกเป็นฆราวาส เพราะหาทางสุขใดในโลกเสมอเหมือน สุขในสมาธิไม่ได้
"ทำทาน 100 ปี บุญไม่เท่าถือศิล 1 วัน ถือศิล 100 ปี บุญไม่เท่า จิตสงบเวลาช้างกระดิกหู"
ข้าพเจ้าขอเล่าเป็นวิทยาทาน เพื่อให้ทุกท่านมีกำลังใจในการปฏิบัติภาวนา สาธุๆๆ
อาการบรมสุขในสมาธิ
ประสบการณ์ บรมสุขในสมาธิของข้าพเจ้า เคยเกิดกับตัวข้าพเจ้า 7 ครั้งในชีวิต
เป็นความสุขที่ไม่มีความสุขใดทางโลกเสมอเหมือนได้ เป็นประสบการณ์ที่วิเศษที่สุดในชีวิต หาความสุขใดในโลกมาเทียบได้ อาการสุขจากออกจากภายใน แผ่ออกสู่ภายในทุกอณูรูขุมขน สุขเหมือนสารอดีนาลีนหลั่งออกมามหาศาล สุขแบบข้ามวันข้ามคืน ทำให้ไม่ง่วงนอน ไม่หิว อารมณ์ตอนนั้นความท้อแท้ ความเครียด ความหดหู่ใจหายไปหมด มีแต่ความสุข ร่างกายและจิตใจเบาสบาย หัวโล่งไปหมด กำลังใจกล้าแข็ง ความสุขจะอยู่ประมาณ 2 วัน แล้วสลายหายไป กลับมาเป็นอารมณ์ปกติ
ต่างจากความสุขทางโลกที่เกิดจากภายนอกเข้าสู่ภายในเมื่อเอาความสุขทางโลก เช่น ความดีใจ ปลาบปลื้มใจทั้งหมดในชีวิต เช่น สอบติดมหาลัย เรียนจบ ได้งานทำ มารวมกัน เทียบไม่ได้ 1 ใน 1,000,000 ของความสุขในสมาธิ
ซึ่งความสุขแบบนี้จะเกิดกับข้าพเจ้าหลังจากออกสมาธิ ดังต่อไปนี้
ครั้งที่ 1 ตอนอายุ 8 ขวบ ได้ลองนั่งสมาธิครั้งแรก เพื่อนชวนให้นั่ง บอกว่าจะมีพลังวิเศษ ไม่รู้ว่านั่งอย่างไร แค่กำหนดจิตไม่ให้คิดอะไร เกิดจิตสงบเหลือแต่ความว่างเปล่านั่งในสมาธิเกือบ 1 ชม. จึงออกจากสมาธิ
ครั้งที่ 2 ตอนอายุ 20 ปี ไปปฏิบัติธรรมที่วัดท่าซุง โดยการเพ่งกษิณสีแดง วันที่ 7 ดวงกษิณสีแดง เปลี่ยนเป็นแก้วใส สว่าง ไสว สวยงามมากๆ
ครั้งที่ 3-4 ตอนบวชครั้งแรก กับพระอาจารย์โสภา ที่วัดแสงธรรมวังเขาเขียว โดยการภาวนา พุทโธ จิตสงบลมหายใจและร่างกายหาย เหลือแต่สติและผู้รู้
ครั้งที่ 5 ตอนเป็นฆราวาส นั่งภาวนา พุทโธ เกิดจิตรวม ลมหายใจและกายดับสนับ แล้วจิตดวงนั้นขยายออกกว้างใหญ่ไพศาลหาที่สุดไม่ได้ ใช้สติตั้งอยู่กับความเวิ้งว้าง
ครั้งที่ 6-7 ตอนบวชครั้งที่ 2 กับหลวงปู่จันทร์เรียน วัดถ้ำสหาย ภาวนาพุทโธ ลมหัวใจและกายดับ เกิดจิตรวมแล้วพุ่งผ่านรูเข็มเล็ก ไปโผล่อีกที่ ห้วงทีมืดสนิท ไม่มีขนาด ไม่มีทิศทาง มีดวงแก้ว สว่าง ไสว (จิตเดิมแท้) อยู่กลางห้วงนั้น ในนั้นไม่มีความรู้สึกของกาย ลมหายใจและความคิด มีแต่สติและผู้รู้เท่านั้น
ปัจจุบันเป็นฆราวาสมา 2 ปี ไม่เคยนั่งสมาธิสงบลึกอีกเลย
เค้าว่ากันว่า "พระอรหันต์ท่านมีความสุขแบบนี้ ตลอดทุกวินาที" ดังนั้นผู้ที่เป็นพระอริยเจ้าหรือผู้ทำสมาธิได้ตลอดเวลาจึงไม่อยากสึกเป็นฆราวาส เพราะหาทางสุขใดในโลกเสมอเหมือน สุขในสมาธิไม่ได้
"ทำทาน 100 ปี บุญไม่เท่าถือศิล 1 วัน ถือศิล 100 ปี บุญไม่เท่า จิตสงบเวลาช้างกระดิกหู"
ข้าพเจ้าขอเล่าเป็นวิทยาทาน เพื่อให้ทุกท่านมีกำลังใจในการปฏิบัติภาวนา สาธุๆๆ