ณ.อู่รถเมล์ร้าง สายลมยามเย็นพัดผ่าน กองฟางปลิวผ่านหน้าไอ้ปลอกบาน หนุ่มผิวเข้มร่างผอมหัวหลากสี


"เห้อ.. "  ปลอกบานถอนหายใจพลางเอนตัวนอนบนสนามหญ้า หากสายตาเหนื่อยล้ายังเหลือบมองไปยังซากรถเมล์เหมือนมีคำพูดนับล้านจะบอก "จบที่สอง.. แล้วยังงัย.. " ปลอกบานบ่นเบาๆ จนเหมือนพูดในลำคอ พลางหลับตาด้วยความเหนื่อยอ่อน..


เสียงงานวัด งานรื่นเริงดังแว่วแผ่วเบามาตามสายลมใกลใกล.. ที่ไหนสักแห่งคงกำลังครึกครื่น


"เห้อ.. "  ปลอกบานถอนหายใจอีกครั้ง พลางบ่นในลำคอเสียงเบากว่าครั้งแรก แต่กลับหนักแน่นว่า..

"ลมดีน่าเล่นว่าวจัง.. "