ตอนที่ 0: สารบัญการเดินทาง
https://ppantip.com/topic/36464768
ตอนที่ 1: ซินเดอเรลล่าชะเง้อหาราชรถฟักทองท่อง Addis Ababa
https://ppantip.com/topic/36464848
ตอนที่ 2: Danakil เตาอบขนาดใหญ่ในเอธิโอเปีย
https://ppantip.com/topic/36464894
ตอนที่ 3: สีสันแห่งซัลเฟอร์ที่ Dallol
https://ppantip.com/topic/36465028
ตอนที่ 4: Erta Ale มนต์เสน่ห์ “ออนเซน” แอฟริกา
https://ppantip.com/topic/36471880
ตอนที่ 5: โบกมืออำลาแก๊งค์ช้าง ช้าง ช้าง...See you!
https://ppantip.com/topic/36482464
ตอนที่ 6: เกี่ยวแขนเพื่อนใหม่ไป Aksum
https://ppantip.com/topic/36482956
ตอนที่ 7: นั่งจนตูดบานกับระยะทางแค่ 216 กม.
https://ppantip.com/topic/36486591
ตอนที่ 8: Gonder เที่ยวเบลอๆ ไปตามเพื่อน
https://ppantip.com/topic/36490238
ตอนที่ 9: Smoke of Fire ที่ Blue Nile Falls
https://ppantip.com/topic/36498686


           ตื่นเช้าวันนี้ (จริงๆ ก็เช้าทุกวัน) เราก็นั่งตุ๊กๆ ไปสนามบิน เพื่อเดินทางไป Lalibela (100 Birr 30นาที) เครื่องบินบินมาจาก Addis Ababa ก่อนจะแวะที่ Bahir Dar  แล้วค่อยไปต่อที่ Lalibela บนเครื่องเต็มไปด้วยนักท่องเที่ยวจีน (ที่ไม่ได้เห็นมาตลอดทริปจนตอนนี้) เราใช้เวลาเดินทางเพียงหนึ่งชั่วโมงก็มาถึงที่หมาย พอเข้าอาคารผู้โดยสารก็จะมีเคาเตอร์ของโรงแรมต่างๆ อยู่บริเวณโถง ซึ่งส่วนใหญ่จะมีรถรับส่งไปที่โรงแรม (ที่เราเข้าใจตอนแรกว่าฟรี...จริงๆ ต้องจ่าย 100 Birr)

สนามบิน Bahir Dar

View from the sky

         จากสนามบินถึง Lalibela ต้องใช้เวลาเดินทางอีก 45 นาที ทางไปเหมือนทางขึ้นเขาและด้านข้างเป็นเหวตลอดทาง พอถึงโรงแรมแล้วเราไม่รอช้ารีบออกไปซื้อตั๋วก่อน เพราะมันจะปิดตอนเที่ยง ซึ่งตอนนั้นก็ 11:00 น. แล้ว ระยะทางจากโรงแรมไปมันไม่ได้ไกลมาก แต่มันเป็นทางขึ้นเขาบวกกับเราขาสั้น ทำให้กว่าจะ ไปถึงคนขายตั๋วก็ปิดประตูและกำลังจะไปกินข้าวแล้ว เราส่งสายตาเว้าวอนจนเขาใจอ่อนเปิดประตูห้องเข้าไปเอาตั๋วมาขายให้เรา

ระหว่างทางเข้าเมือง Lalibela

         หลังจากที่ได้ตั๋วแล้ว แน่นอนว่าเราจะกายเป็นสาวเนื้อหอม มีชายหนุ่มรุ่นเล็กรุ่นใหญ่มารายล้อม เสนอตัวเป็นไกด์ให้เรา เราเลือกไม่ถูกเลยทีเดียวว่าจะเลือกใคร เพื่อไม่ให้เสียน้ำใจเราจึงเลือกปฏิเสธทุกคน พอหันหลังให้ปุ๊บก็โดนนินทาปั๊บ ว่ามาคนเดียวเป็นผู้หญิงไม่มีไกด์เดี๋ยวก็หลง แหมๆๆๆ ช่างดูแคลนผู้หญิงอย่างเราจริงๆ เรื่องหลงอ่ะ เป็นปกติมั๊ย “ไม่หลงก็ไม่ได้เรียนรู้” นี่คือคติเรา (เหรอ)

         เราเริ่มจาก Northwestern Group ก่อนเลย เพราะทางเข้าจะอยู่ด้านหลังออฟฟิศขายตั๋ว ก่อนไปเราเปิดแผนที่ในมือถือแล้วถามคนเฝ้าประตูว่าแต่ละที่ไหนแผนที่มันอยู่จุดไหนบ้าง จากนั้นก็ลุยได้เลย


Bet Medhane Alem

Bet Meskel

Bet Mikael & Bet Maryam
   
         พอเดินจนครบในส่วนของ Northwestern Group แล้วเราก็ตั้งใจที่จะไปที่ต่อไป แต่ “ปิด” มันถึงเวลาพักเที่ยง ที่ท่องเที่ยวทั้งหมดใน Lalibela ปิดจ้า แล้วเราจะทำอะไรได้นอกจาก เดินคอตกกลับไปเติมพลังที่โรงแรม ด้วยความที่วันนี้นอนโรงแรมดี (ระดับหนึ่ง) จึงคิดว่าร้านอาหารในโรงแรมก็ต้องเจ๋งระดับหนึ่งเช่นกัน ดังนั้นเราไม่ต้องไปกินที่ไหน (เพราะไม่รู้ว่ามีที่ไหนให้กิน) ก็กินที่โรงแรมนี่แหละ พอเปิดเมนูปุ๊บเราสั่ง “ปลา” คำตอบที่ได้คือ “ไม่มี” เอ๊ะๆๆ เริ่มหวั่นๆ Easter ก็ผ่านไปแล้ว ไม่ใช่ว่ายังจะ Fasting กันอยู่หรอกนะ คราวนี้เลยสั่งใหม่ เอา “ข้าวกับไก่อบ” วาดฝันว่าอย่างน้อยมันก็ต้องเหมือนเมื่อวาน จะมีไก่เหลืองๆ กับข้าวร้อนๆ มารองท้อง แต่พออาหารมาเสริฟเท่านั้นแหละ ฝันกระจาย


         รูปที่เห็นอาจงงว่า ทำไมกินข้าวเปล่าล่ะ? ไม่ใช่นะคะ นั่นอ่ะ ข้าวไก่อบค่ะ ในใจคิดว่าเอาน่ามันก็คงเหมือนข้าวมันไก่ พอตักเข้าปากปุ๊บ โอ้วววววว....อุบ...แหวะ ความรู้สึกนี้เลยจริงๆ ข้าวมันมีกลิ่นคลุกน้ำมันอะไรซะอย่างมา ซึ่งเป็นกลิ่นที่ทำให้ฝืดคอและอยากจะอาเจียนมาก ส่วนไก่เป็นก้อน “มินิลูกเต๋า” สีขาวๆ คลุกอยู่ในข้าว ตอนนั้นสิ่งที่คิดคือ “กินเพื่ออยู่” เป็นแบบนี้สินะ แต่หลายวันแล้วเราอยาก “อยู่เพื่อกิน” บ้าง ฮือๆๆๆๆๆ

         หลังจากฝืนกินไปเกือบหมดจาน เราก็รีบกลับไปเที่ยวใหม่เพราะมันก็ใกล้จะบ่ายสองโมงแล้ว โดยเป้าหมายเราคือ Church of St. George ซึ่งเป็น Highlight ของที่นี่ เรามาถึงเป็นคนแรก และแน่นอนว่า “มันยังไม่เปิด” เราเลยถือโอกาสเดินรอบๆ ถ่ายรูปเล่นไปเรื่อยๆ สรุปว่าที่นี่จะเปิดประมาณบ่ายสองครึ่ง  ก่อนบ่ายสองครึ่งเล็กน้อยคนมาจากไหนไม่รู้เยอะไปหมด เราเลยตัดสินใจไปเที่ยวที่อื่นดีกว่า



ปล. เดี๋ยวมาต่อของภาคบ่ายในกระทู้นะคะ เพราะรูปมันเยอะจริงๆ