ชีวิตคือการเดินทาง ทุกๆลมหายใจคือหนทางผ่านไปของเวลา ซึ่งเราต้องเอาต้นทุนที่มีแลกกับการเดินทางกันทุกคน

ต้นทุนที่มีคือร่างกายและลมหายใจ มีสมองที่บรรจุสติประคับประคองจวบจนสิ้นใจ แท้จริงแล้วความตายคือจุดหมายปลายทาง

วันนี้ตื่นมาให้นึกขอบคุณสิ่งเหล่านี้ที่เรามี ขอบคุณในสิ่งที่เรามีอยู่ มองความไม่มีคือการออกเดินทางเพื่อตามหา คือบททดสอบที่ท้าทาย หรืออาจไม่สำคัญที่จะตามหาเลย ขึ้นอยู่ที่ว่า...มีแค่ไหนคือความพอดี พอดีแค่ไหนที่ทำให้หัวใจเรานิ่งและสงบได้

บางทีความสุขก็ไม่ได้มาจากความมีหรือความสมบูรณ์แบบ วันนึงเมื่อเราค้นหาอาจจะรู้ว่า...ความสุขมาจากการภูมิใจในตัวตนของตัวเอง