ไปเดินตลาดนัดเห็นแผงปลาวางขายปลาบึกหั่นเป็นชิ้น ๆ แล้ว  ติดราคาโลละ 100 พยายามดูจากหนัง  เนื้อ
วงลำตัว น้ำหนักน่าจะเกินสิบก.ก.ต่อตัว  ถามแม่ค้าก็บอกว่าสิบกว่าจริง ๆ



นานมาแล้วเคยซื้อปลาบึกเลี้ยงเป็นชิ้นมาจากในห้าง ราคาก็ไม่ถูกเลยเอามาทำต้มยำ  ต้มเสร็จปรุงเสร็จแค่
ชิมคำแรกต้องวางช้อนและไม่แตะต่ออีกเลย มันคาวครับเป็นปลาบึกเล็กก็เลยเข็ดขยาดตั้งแต่นั้นมา

เห็นวันนี้ใจมันอยากลองดูอีกสักครั้ง  ก็เลยตัดสินใจซื้อมา 1 โล 100 บาท



รีบกลับบ้านเลย  แค่อยากรู้เท่านั้นว่าคาวหรือไม่  ต้มยำน่าจะเป็นคำตอบที่ดีที่สุด  แบ่งปลามาทำต้มยำได้ 1 ถ้วย

นอกจากตะไคร้ ข่า  ใบมะกรูดแล้ว  ใบกะเพราน่าจะช่วยได้ดี



ปรุงเผ็ด เปรี้ยว เค็ม ได้ที่แล้ว  หอมสนิทไร้กลิ่นคาวเลยครับ  เนื้อปลายังนุ่มหวานอีกต่างหาก





ระหว่างต้มปลา  จัดการหั่นเป็นชิ้นคลุกเกลือป่นทอดอีกรายการหนึ่ง เรียกว่าอยากพิสูจน์ให้ชัดงั้นแหละ





2 เมนู ของปลา 1 ก.ก.ที่แบ่งมาทำได้เป็นอย่างนี้



ยังเหลือเนื้อ ๆ อีกเท่านี้  น่าจะทำอะไรได้อีก อย่างน้อย ๆ ที่เล็งไว้ ก็ผัดฉ่าคงมีแน่นอนละครับ



ว่าจะไม่เล่าแล้วเชียว ว่าหลังจากชิมปลาโลละร้อยแล้วชักติดใจ รีบบึ่งมอเตอร์ไซค์กลับไปตลาดอีกที
กะจะซื้อตุนไว้ในช่องฟรีซเก็บไว้  ไปเจอพ่อค้าเพิ่งจะฟันตัวใหม่เสร็จ ซึ่งตัวใหญ่กว่าเดิมเสียอีกก็เลย
เลือก ๆ ชิ้นที่พอใจได้มาอีก 2 ก.ก.  ปลาบึกชุดนี้คงมียาวแน่นอน



ส่วนที่เป็นมันคัดทิ้ง  ตรงนี้เคยมีคนบ่นเลยว่าไม่น่าทิ้งของอร่อยอยู่ตรงนี้นี่เอง ขนาดตอนนั้นเป็นปลาสวายนะ



เหลือเนื้อ ๆ  จัดการหั่นเป็นชิ้น ๆ ใส่ถุงเข้าฟรีซเก็บไว้  ฝนมาฟ้ารั่ววันใดจะได้หยิบมาใช้ได้ทันท่วงที





ลากันที่ภาพมีดแก้วหน้าม้า เพิ่งซื้อมาเมื่อวานเล่มละ 100 ตอนแรกซื้อมายังไม่รู้ว่าจะเอามาทำอะไร
แค่เห็นว่าน่ารัก เล็กกระจุ๋มกระจิ๋มดีเท่านั้น  วันนี้โชว์ทีเด็ดฟันกระดูกปลาโช๊ะขาด ๆ  แบบถูกใจเลย



สวัสดีครับ