พันธนาการรัก... จากดวงดาว
เรื่องนี้ จขกท
ขอหยิบยกเอาคาร์แรคเตอร์ของคู่จิ้นคู่นี้มาเป็นพระเอก และ นางเอก ในเรื่องนี้นะคะ
พันธนาการรัก... จากดวงดาว
ตอนที่ 1/1 เพียงรัก
พันธนาการรัก... จากดวงดาว
ตอนที่ 1 เพียงรัก
ร้านกาแฟกลางกรุงที่ภายในร้านหอมกรุ่นกลิ่นกาแฟชั้นเลิศจากกาแฟนานาสายพันธุ์ที่เจ้าของร้านตั้งใจนำเข้ามาเพื่อเอาใจคนรักกาแฟโดยเฉพาะ ภายในร้านได้ถูกตกแต่งด้วยความเป็นร้านสไตล์โมเดิร์นที่ผสมผสานกับความคลาสสิคซึ่งบ่งบอกความเป็นสไตล์ของตัวเจ้าของร้านได้อย่างชัดเจน ทำให้ร้านกาแฟแห่งนี้ดูมีเอกลักษณ์และสะดุดตาแก่คนที่พบเห็นและนั่นก็เป็นเสน่ห์ของร้านที่ดึงดูดลูกค้าคนรักกาแฟเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย
“แพน ทางนี้” หญิงสาวผมซอยสั้น ดูเก๋เฉี่ยวแบบมีสไตล์ ร้องทักทันทีที่เห็นลูกค้าขาประจำเดินเข้าร้านก่อนจะรีบเดินออกต้อนรับด้วยหน้าตาสดใสทันที
“ขอเหมือนเดินนะจ๊ะ” หญิงสาวบอกก่อนจะยิ้มอ่อนหวานเหมือนเคย “แต่ขอเพิ่มเค้กส้มแล้วก็...”
“พายบลูเบอร์รี่” เป็นเจ้าของร้านรีบเอ่ยขึ้นมาอย่างรู้ใจ “สั่งไว้ให้สองแสบใช่มั๊ย??”
“ใช่ เห็นว่าวันนี้บ่นอยากกินขนมของน้าเคท ให้หม่ามี้สั่งไว้ให้หน่อย” หญิงสาวอดยิ้มไม่ได้เมื่อนึกถึงแววตาและท่าทางออดอ้อนของบรรดาตัวแสบทั้งหลาย จนเธอต้องยอมตามใจอยู่ทุกที
“แล้ววันนี้ใครมาส่งสองแสบล่ะ”
เจ้าของร้านที่มีฐานะเป็นถึงเพื่อนสนิทเอ่ยถาม ปรกติถ้าเพื่อนเธอไม่ไปรับลูกชายหญิงฝาแฝดที่โรงเรียน ก็จะมีรถประจำของโรงเรียนมาส่งเด็ก ๆ ที่ร้านขแงเธอ แต่พักหลังมานี้เห็นจะมีคนอาสามาส่งสองแสบเพื่อเอาใจเพื่อนสาวเธออยู่บ่อย ๆ
ต้องยอมรับข้อนึงว่าแม้เพื่อนเธอจะมีลูกแล้ว แต่ความสวยและความน่ารักยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงตั้งแต่สมัยเรียนจนถึงทุกวันนี้
“รถโรงเรียนเหมือนเดิมแหล่ะ” หญิงสาวตอบเลี่ยง ๆ แม้ว่าพักหลังมานี้จะมีคนอาสาไปรับส่งลูกของเธอไปโรเรียนอยู่บ่อยครั้ง แต่จุดประสงค์หลักคงไม่ใช่เพราะเอ็นดูลูกของเธออย่างเดียวแน่
“มาแล้วค่าหม่ามี้แพน น้าเคท” เสียงเด็กหญิงวิ่งนำมาก่อนใครก่อนจะส่งเสียงเรียกผู้เป็นน้าและแม่ให้หันไปมองตาม และภาพความสดใสตรงหน้าก็ทำให้สองสาวที่กำลังนั่งคุยยิ้มออกมาพร้อมกัน
นางฟ้าตัวน้อยโผเข้ากอดผู้เป็นแม่ก่อนจะหอมแก้มทีละข้างอย่างเอาใจ จากนั้นจึงละจากอ้อมกอดแล้วโผเข้ากอดผู้เป็นน้าด้วยอีกคนก่อนจะทำเหมือนกับี่ทำกับผู้เป็นแม่
“น้องพรีมและพี่แพทล่ะคะ” ผู้เป็นแม่รีบเอ่ยถามเมื่อไม่เห็นลูกชายอีกคน
“พี่..พี่แพทไปช่วยคุณย่าจับโจรค่า” เด็กน้อยรีบตอบด้วยสีหน้าตั้งใจเล่าเรื่องราว ก่อนจะชี้มือชี้ไม้ไปทางข้างนอก
“จับโจรเหรอลูก?? จับโจรอะไรกัน” เมื่อได้ยินคำตอบของนางฟ้าตัวน้อย ผู้เป็นแม่ก็ตกใจและรีบซักถามทันที
“แกใจเย็น ๆ มั๊ย? นั่นไงพี่แพทเดินมานู้นแล้ว” เมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวมีท่าทีเป็นห่วงลูกมากจึงรีบบอกก่อนจะให้หันตามไปดู ตรงประตูที่ถูกเปิดออกด้วยหญิงมีอายุวัยเกษียณและลูกชายของเธอ
เด็กชายหน้าตาน่ารักค่อย ๆ จูงหญิงที่ถ้านับอายุกันแล้วน่าจะเรียกว่าคุณย่าได้เลยเหมือนกันให้เขามาในร้านด้วยท่าทางเอาใจใส่ ก่อนจะหันมายิ้มให้กับผู้เป็นแม่และน้าตามลำดับ
“สวัสดีค่ะ”
หญิงอายุน้อยกว่าสองคนยืนทำความเคารพผู้อาวุฒิโสกว่าก่อนจะเชิญให้นั่งตามลำดับ ซึ่งแน่นอนว่าข้างกายของผู้เป็นแม่มีลูกชายและลูกสาวฝาแฝดนั่งขนาบข้าง
“ลูกของหนูเหรอจ๊ะ น่ารักทั้งคู่เลยนะ” หญิงวัยเกษียณยิ้มให้เด็กสาวทั้งสองคน “ต้องขอบใจเด็ก ๆ ตัวน้อยของหนูซะด้วยสิที่ช่วยป้าจากการโดนโจรชิงทรัพย์”
“โห พี่แพทช่วยคุณย่าจากโจรเหรอครับ” เคทหันไปมองหลานชายที่กำลังจิ้มเค้กส้มเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย
เด็กชายไม่ตอบอะไรเพียงแต่ยิ้มและพยักหน้าก่อนจะตั้งหน้าตั้งตากินเค้กส้มของโปรดในจานต่อ
“เจ้าเด็กแสบสองคนนี้จะช่วยอะไรได้คะ” ผู้เป็นแม่บอกก่อนจะหันไปมองลูกทั้งสองคนที่กำลังง่วนอยู่กับของโปรดตรงหน้า
“เมื่อกี้ป้าจอดรถและกำลังจะเดินเข้ามาที่ร้านนี้พอดี และรถโรงเรียนก็มาส่งลูกของหนูพอดีเหมือนกัน จู่ ๆ มีโจรวิ่งราวมากระชากกระเป๋าของป้าและผลักป้าล้ม เด็ก ๆ ก็เลยตะโกนเรียกตำรวจ โจรก็เกิดตกใจหกล้มกระเป๋าป้าก็เลยกระเด็นไปเจ้าตัวน้อยก็เลยรีบวิ่งไปเก็บกระเป๋ามาให้ป้า ส่วนลูกชายหนูก็รีบวิ่งเข้ามาประคองป้าให้ลุกขึ้น แต่โจรก็หนีไปได้” ผู้ที่มีอายุมากกว่ารื่องราวอย่างใจเย็น
“แล้วคุณป้าแจ้งตำรวจหรือยังคะ” เคทเป็นฝ่ายเอ่ยถามขึ้น เพราะเห็นว่าสถานการณ์ฉุกเฉินแบบนี้คงยังไม่ทันเตรียมตัวอะไร
“ก็ว่าจะแจ้งอยู่เหมือนกันจ่ะ แต่ป้าไม่อยากเอาเรื่องเห็นว่าได้ของคืนแล้ว”
“หม่ามี้คุณย่ามีแผลครับมีเลือดไหลด้วย” เด็กชายที่กำลังกินชี้ไปยังแขนของหญิงอีกคน จึงทำให้เห็นว่าที่แขนมีแผลถลอกและกำลังมีเลือดไหลซิบ ๆ ออกมา
“หม่ามี้แพนช่วยทำแผลให้คุณย่านะคะ” เด็กสาวช่วยอ้อนอีกคน
“งั้นเดี๋ยวเคทไปเอากล่องปฐมพยาบาลมาให้นะคะ” เคทบอกก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบกล่องพยาบาลอย่างที่ว่า
“คุณย่าไม่เป็นอาใยน้าค้า เพี้ยง ๆ ” เด็กสาวรีบเข้ามาเป่าแผลให้เพื่อไล่อาการเจ็บปวดให้ทันทีแบบที่แม่ของเด็สาวเคยทำ
“หนูชื่ออะไรจ๊ะ ป้าชื่อพิณทิพย์นะจ๊ะ เรียกป้าพิณเฉย ๆ ก็ได้” หญิงวัยเกษียณแนะนำตัว เธอรู้สึกถูกชะตากับเด็ก ๆ กลุ่มนี้เหลือเกิน ไม่รู้เพราะอะไรแต่รู้สึกผูกพันราวกับเป็นคนครอบครัวเดียวกัน
“หนูชื่อแพนค่ะ แพนพิชา ส่วนสาวน้อยคนนี้ชื่อพรีม และหนุ่มน้อยคนนี้ชื่อแพทค่ะ” เธอแนะนำตัวอย่างเป็นกันเอง พร้อมรอยยิ้มหวานเช่นเดียวกับลูก ๆของเธอ
“แล้วสามีหนูล่ะ ไม่มารับเหรอจ๊ะ??”
“หนูกับเค้าเลิกกันไปนานแล้วล่ะค่ะ หนูอยู่กับลูกแค่สามคน” เธอบอกเสียงอ่อย
“ขอโทษด้วยนะจ๊ะ ป้าไม่น่าถามเรื่องนี้กับหนูเลย”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถึงไม่มีเค้าหนูก็เลี้ยงลูกออกมาให้ดีได้” เธอบอก่อนจะมองลูกๆ ที่กำลังเล่นกันตาประสาเด็ก ๆ
ถึงแม้จะรู้ว่าครอบครัวของเธอไม่สมบูรณ์แบบแบบครอบครัวของใคร ๆ แต่เธอก็ไม่หวังให้เขากลับมาดูแลเอาใจใส่เธอกับลูกอีก ในเมื่อไม่มี
เขาเธอเองก็สามารถเลี้ยงลูกให้เป็นเด็กที่มีความสุขได้ไม่แพ้คนที่มีครอบครัวสมบูรณ์แบบเลยด้วยซ้ำ
นิยาย >> เรื่องพันธนาการรัก... จากดวงดาว
พันธนาการรัก... จากดวงดาว
ขอหยิบยกเอาคาร์แรคเตอร์ของคู่จิ้นคู่นี้มาเป็นพระเอก และ นางเอก ในเรื่องนี้นะคะ
ตอนที่ 1/1 เพียงรัก
ตอนที่ 1 เพียงรัก
ร้านกาแฟกลางกรุงที่ภายในร้านหอมกรุ่นกลิ่นกาแฟชั้นเลิศจากกาแฟนานาสายพันธุ์ที่เจ้าของร้านตั้งใจนำเข้ามาเพื่อเอาใจคนรักกาแฟโดยเฉพาะ ภายในร้านได้ถูกตกแต่งด้วยความเป็นร้านสไตล์โมเดิร์นที่ผสมผสานกับความคลาสสิคซึ่งบ่งบอกความเป็นสไตล์ของตัวเจ้าของร้านได้อย่างชัดเจน ทำให้ร้านกาแฟแห่งนี้ดูมีเอกลักษณ์และสะดุดตาแก่คนที่พบเห็นและนั่นก็เป็นเสน่ห์ของร้านที่ดึงดูดลูกค้าคนรักกาแฟเข้ามาอย่างไม่ขาดสาย
“แพน ทางนี้” หญิงสาวผมซอยสั้น ดูเก๋เฉี่ยวแบบมีสไตล์ ร้องทักทันทีที่เห็นลูกค้าขาประจำเดินเข้าร้านก่อนจะรีบเดินออกต้อนรับด้วยหน้าตาสดใสทันที
“ขอเหมือนเดินนะจ๊ะ” หญิงสาวบอกก่อนจะยิ้มอ่อนหวานเหมือนเคย “แต่ขอเพิ่มเค้กส้มแล้วก็...”
“พายบลูเบอร์รี่” เป็นเจ้าของร้านรีบเอ่ยขึ้นมาอย่างรู้ใจ “สั่งไว้ให้สองแสบใช่มั๊ย??”
“ใช่ เห็นว่าวันนี้บ่นอยากกินขนมของน้าเคท ให้หม่ามี้สั่งไว้ให้หน่อย” หญิงสาวอดยิ้มไม่ได้เมื่อนึกถึงแววตาและท่าทางออดอ้อนของบรรดาตัวแสบทั้งหลาย จนเธอต้องยอมตามใจอยู่ทุกที
“แล้ววันนี้ใครมาส่งสองแสบล่ะ”
เจ้าของร้านที่มีฐานะเป็นถึงเพื่อนสนิทเอ่ยถาม ปรกติถ้าเพื่อนเธอไม่ไปรับลูกชายหญิงฝาแฝดที่โรงเรียน ก็จะมีรถประจำของโรงเรียนมาส่งเด็ก ๆ ที่ร้านขแงเธอ แต่พักหลังมานี้เห็นจะมีคนอาสามาส่งสองแสบเพื่อเอาใจเพื่อนสาวเธออยู่บ่อย ๆ
ต้องยอมรับข้อนึงว่าแม้เพื่อนเธอจะมีลูกแล้ว แต่ความสวยและความน่ารักยังคงเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงตั้งแต่สมัยเรียนจนถึงทุกวันนี้
“รถโรงเรียนเหมือนเดิมแหล่ะ” หญิงสาวตอบเลี่ยง ๆ แม้ว่าพักหลังมานี้จะมีคนอาสาไปรับส่งลูกของเธอไปโรเรียนอยู่บ่อยครั้ง แต่จุดประสงค์หลักคงไม่ใช่เพราะเอ็นดูลูกของเธออย่างเดียวแน่
“มาแล้วค่าหม่ามี้แพน น้าเคท” เสียงเด็กหญิงวิ่งนำมาก่อนใครก่อนจะส่งเสียงเรียกผู้เป็นน้าและแม่ให้หันไปมองตาม และภาพความสดใสตรงหน้าก็ทำให้สองสาวที่กำลังนั่งคุยยิ้มออกมาพร้อมกัน
นางฟ้าตัวน้อยโผเข้ากอดผู้เป็นแม่ก่อนจะหอมแก้มทีละข้างอย่างเอาใจ จากนั้นจึงละจากอ้อมกอดแล้วโผเข้ากอดผู้เป็นน้าด้วยอีกคนก่อนจะทำเหมือนกับี่ทำกับผู้เป็นแม่
“น้องพรีมและพี่แพทล่ะคะ” ผู้เป็นแม่รีบเอ่ยถามเมื่อไม่เห็นลูกชายอีกคน
“พี่..พี่แพทไปช่วยคุณย่าจับโจรค่า” เด็กน้อยรีบตอบด้วยสีหน้าตั้งใจเล่าเรื่องราว ก่อนจะชี้มือชี้ไม้ไปทางข้างนอก
“จับโจรเหรอลูก?? จับโจรอะไรกัน” เมื่อได้ยินคำตอบของนางฟ้าตัวน้อย ผู้เป็นแม่ก็ตกใจและรีบซักถามทันที
“แกใจเย็น ๆ มั๊ย? นั่นไงพี่แพทเดินมานู้นแล้ว” เมื่อเห็นว่าเพื่อนสาวมีท่าทีเป็นห่วงลูกมากจึงรีบบอกก่อนจะให้หันตามไปดู ตรงประตูที่ถูกเปิดออกด้วยหญิงมีอายุวัยเกษียณและลูกชายของเธอ
เด็กชายหน้าตาน่ารักค่อย ๆ จูงหญิงที่ถ้านับอายุกันแล้วน่าจะเรียกว่าคุณย่าได้เลยเหมือนกันให้เขามาในร้านด้วยท่าทางเอาใจใส่ ก่อนจะหันมายิ้มให้กับผู้เป็นแม่และน้าตามลำดับ
“สวัสดีค่ะ”
หญิงอายุน้อยกว่าสองคนยืนทำความเคารพผู้อาวุฒิโสกว่าก่อนจะเชิญให้นั่งตามลำดับ ซึ่งแน่นอนว่าข้างกายของผู้เป็นแม่มีลูกชายและลูกสาวฝาแฝดนั่งขนาบข้าง
“ลูกของหนูเหรอจ๊ะ น่ารักทั้งคู่เลยนะ” หญิงวัยเกษียณยิ้มให้เด็กสาวทั้งสองคน “ต้องขอบใจเด็ก ๆ ตัวน้อยของหนูซะด้วยสิที่ช่วยป้าจากการโดนโจรชิงทรัพย์”
“โห พี่แพทช่วยคุณย่าจากโจรเหรอครับ” เคทหันไปมองหลานชายที่กำลังจิ้มเค้กส้มเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย
เด็กชายไม่ตอบอะไรเพียงแต่ยิ้มและพยักหน้าก่อนจะตั้งหน้าตั้งตากินเค้กส้มของโปรดในจานต่อ
“เจ้าเด็กแสบสองคนนี้จะช่วยอะไรได้คะ” ผู้เป็นแม่บอกก่อนจะหันไปมองลูกทั้งสองคนที่กำลังง่วนอยู่กับของโปรดตรงหน้า
“เมื่อกี้ป้าจอดรถและกำลังจะเดินเข้ามาที่ร้านนี้พอดี และรถโรงเรียนก็มาส่งลูกของหนูพอดีเหมือนกัน จู่ ๆ มีโจรวิ่งราวมากระชากกระเป๋าของป้าและผลักป้าล้ม เด็ก ๆ ก็เลยตะโกนเรียกตำรวจ โจรก็เกิดตกใจหกล้มกระเป๋าป้าก็เลยกระเด็นไปเจ้าตัวน้อยก็เลยรีบวิ่งไปเก็บกระเป๋ามาให้ป้า ส่วนลูกชายหนูก็รีบวิ่งเข้ามาประคองป้าให้ลุกขึ้น แต่โจรก็หนีไปได้” ผู้ที่มีอายุมากกว่ารื่องราวอย่างใจเย็น
“แล้วคุณป้าแจ้งตำรวจหรือยังคะ” เคทเป็นฝ่ายเอ่ยถามขึ้น เพราะเห็นว่าสถานการณ์ฉุกเฉินแบบนี้คงยังไม่ทันเตรียมตัวอะไร
“ก็ว่าจะแจ้งอยู่เหมือนกันจ่ะ แต่ป้าไม่อยากเอาเรื่องเห็นว่าได้ของคืนแล้ว”
“หม่ามี้คุณย่ามีแผลครับมีเลือดไหลด้วย” เด็กชายที่กำลังกินชี้ไปยังแขนของหญิงอีกคน จึงทำให้เห็นว่าที่แขนมีแผลถลอกและกำลังมีเลือดไหลซิบ ๆ ออกมา
“หม่ามี้แพนช่วยทำแผลให้คุณย่านะคะ” เด็กสาวช่วยอ้อนอีกคน
“งั้นเดี๋ยวเคทไปเอากล่องปฐมพยาบาลมาให้นะคะ” เคทบอกก่อนจะลุกขึ้นไปหยิบกล่องพยาบาลอย่างที่ว่า
“คุณย่าไม่เป็นอาใยน้าค้า เพี้ยง ๆ ” เด็กสาวรีบเข้ามาเป่าแผลให้เพื่อไล่อาการเจ็บปวดให้ทันทีแบบที่แม่ของเด็สาวเคยทำ
“หนูชื่ออะไรจ๊ะ ป้าชื่อพิณทิพย์นะจ๊ะ เรียกป้าพิณเฉย ๆ ก็ได้” หญิงวัยเกษียณแนะนำตัว เธอรู้สึกถูกชะตากับเด็ก ๆ กลุ่มนี้เหลือเกิน ไม่รู้เพราะอะไรแต่รู้สึกผูกพันราวกับเป็นคนครอบครัวเดียวกัน
“หนูชื่อแพนค่ะ แพนพิชา ส่วนสาวน้อยคนนี้ชื่อพรีม และหนุ่มน้อยคนนี้ชื่อแพทค่ะ” เธอแนะนำตัวอย่างเป็นกันเอง พร้อมรอยยิ้มหวานเช่นเดียวกับลูก ๆของเธอ
“แล้วสามีหนูล่ะ ไม่มารับเหรอจ๊ะ??”
“หนูกับเค้าเลิกกันไปนานแล้วล่ะค่ะ หนูอยู่กับลูกแค่สามคน” เธอบอกเสียงอ่อย
“ขอโทษด้วยนะจ๊ะ ป้าไม่น่าถามเรื่องนี้กับหนูเลย”
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ ถึงไม่มีเค้าหนูก็เลี้ยงลูกออกมาให้ดีได้” เธอบอก่อนจะมองลูกๆ ที่กำลังเล่นกันตาประสาเด็ก ๆ
ถึงแม้จะรู้ว่าครอบครัวของเธอไม่สมบูรณ์แบบแบบครอบครัวของใคร ๆ แต่เธอก็ไม่หวังให้เขากลับมาดูแลเอาใจใส่เธอกับลูกอีก ในเมื่อไม่มี
เขาเธอเองก็สามารถเลี้ยงลูกให้เป็นเด็กที่มีความสุขได้ไม่แพ้คนที่มีครอบครัวสมบูรณ์แบบเลยด้วยซ้ำ