ตอนที่ 5
รักวุ่นวายของคุณชายไฮโซ

     เมื่อถูกสายตาคมคู่นั้นจ้องเขม้นมองมาอย่างดูถูก ช่อชบาก็ใบหน้าร้อนผ่าว นึกหมั่นไส้ผู้หญิงสาวสวยคนนี้ขึ้นมาติดหมัด
....“แล้วแม่นี่เป็นใคร”....
ฮึ่ม!!! ปากคอ ท่าทางถือดีแบบนี้...ว่าจะไม่ยอมเข้าไปยุ่งกับเรื่องปวดหัวของนายคนนี้แล้วเชียว...ได้เลยเดี๋ยวจัดให้

เคยเป็นแต่หนูหิ่นมานาน วันนี้ขอเล่นละครแสดงเป็นนางเอกซะหน่อย และก็ต้องทำให้สมบทบาทด้วย!!!

   เลขาสาวยืดตัวขึ้น ขยับเข้าไปจนชิดชายหนุ่มข้างกาย เอามือสอดเข้ากอดแขนข้างหนึ่งของเขาเอาไว้ แล้วเงยหน้าขึ้นฉอเลาะพูดอ้อนเสียงอ่อนเสียงหวาน

“คนนี้คือ แม่เลี้ยง ของคุณใช่ไหมคะเขมชาติ แนะนำเธอไปสิคะว่าฉันเป็นใคร”

     ชายหนุ่มหันมาสบตาโตแป๋วแหววคู่นั้น หน้าเครียด ๆ ของเขาคลายลง ยิ้มขำ ๆ อย่างกลั้นไม่อยู่ผุดขึ้นบนใบหน้าหล่อเข้ม ทำให้ใบหน้าขรึมนั้นดูสว่างสดใสมีเสน่ห์แปลกตาขึ้นทันใด

เขาเอามือใหญ่แข็งแรงกุมมือน้อย ๆ ของช่อชบาที่เกาะแขนอยู่ พลางหันไปบอกแม่เลี้ยงคนสวยว่า

“ผมตามมาทำงานที่นี่กับคนรักของผมครับคุณนลินี  เธอทำงานเป็นเลขานุการที่นี่ ผมจะแนะนำให้คุณรู้จัก แฟนของผมเธอชื่อ...หนูหิ่น...”

เสียงเข้มนั้นสะดุดไปนิดหนึ่ง อืมใช่... ตั้งแต่เข้ามาที่นี่เขายังไม่รู้จักชื่อแม่เลขาจอมเปิ่นคนนี้เลย

อร๊ายยยย ไอ้บ้า

ช่อชบาทำหน้าพิลึกแทบหลุดด่าออกมา ตาโตค้อนขวับ แอบใช้นิ้วบิดเข้าที่แขนเขาก่อนพูดลอดไรฟัน

“แหม  ชาติเนี่ย บอกคุณนลินีเธอด้วยชื่อเต็มของหนูหิ่นสิคะว่าชื่อ ช่อชบา”

เลขาสาวรับมุข หน้าใส ๆ แหงนเงย พลางกระพริบตาปริบ ๆ

นลินีมองคนทั้งคู่สลับกันไปมาอยู่ครู่หนึ่งแล้วเธอก็ปล่อยหัวเราะคิก

“เหรอคะ ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะที่คุณทั้งคู่เป็นแฟนกัน”

จากนั้นเธอก็พูดต่อด้วยน้ำเสียงจริงจัง

“ชาติคะ ถ้าคุณคิดจะกีดกันนีไม่ให้เข้าใกล้คุณก็ทำอย่างอื่นเถอะค่ะ อย่าแสดงละครโดยเอาแม่นี่มาอ้างเลย ดูสารรูปหล่อนแล้ว น่าจะเป็นคนใช้ของคุณมากกว่าคนรัก นีมาวันนี้แค่จะมาบอกว่า คุณพ่อคุณยังรอคุณอยู่ทุกวันนะคะ หมู่นี้ท่านไม่ค่อยสบาย คุณน่าจะกลับไปเยี่ยมท่านบ้าง”

หืม...ช่อชบาเบิกตาโต แม่นี่ก็สวยเสียเปล่าแต่ชอบดูถูกคน ตัวเองวิเศษนักนี่กะจะฟาดทั้งพ่อทั้งลูก

     ขณะจะอ้าปากโต้ตอบ ทันใดนั้น เขมชาติก็คว้าเอวบาง ๆ ของเธอเข้ามากอดแน่น หญิงสาวตกใจรีบใช้มือยันอกเขาเอาไว้ แต่สู้เรี่ยวแรงดุดันของเขาไม่ได้ ร่างเล็กของเธอตกเข้ามาอยู่ในอ้อมกอดของเขาเต็มตัว จนได้ยินเสียงเขาขบกรามกรอด ชายหนุ่มพูดหนัก ๆ ว่า

“อย่าเที่ยวมาตัดสินคนอื่นด้วยภาพลักษณ์ภายนอกเลยคุณผู้หญิงคนเก่ง ใครบอกคุณว่าผมแสดงละคร ถ้างั้นก็ขอฝากคุณแม่เลี้ยงให้ช่วยไปเรียนคุณพ่อเสียเลยว่าผมกับ...หนูหิ่น... เรากำลังจะแต่งงานกันในเร็ว ๆ นี้ที่ชายทะเลหัวหิน เราจะลอดซุ้มกุหลาบและดื่มฉลองท่ามกลางเสียงคลื่นซัดสาด ผมจะสวมมงกุฎดอกไม้ที่ทำขึ้นด้วยมือของผมให้เธอ เสร็จแล้วเราจะไปฮันนีมูนกันที่ญี่ปุ่น ผมกับ...หนูหิ่น...เราจะไปเป็นเจ้าชายและเจ้าหญิงท่ามกลางปราสาทโบราณตำนานแห่งโชกุนที่นั่น”

อุต๊ะ คำพูดพระเอกจัง แต่ตูชิหายแล้ว ซวยแน่ ๆ นังช่อเอ้ย.....

     เลขาโชคร้ายครางอยู่ในใจ ปล่อยร่างให้นิ่งอยู่ในอ้อมแขนแข็งแรงอย่างหมดทางไป ใจเต้นตึกตักจนน่ากลัวจะทะลุออกมานอกอกและรู้สึกหวิว ๆ เหมือนจะเป็นลม

     กลิ่นกายชายอบอวลเข้าจมูก ทำให้แข้งขาของเธออ่อนแรงจนยืนไม่ไหวเลยต้องอิงซบกับหน้าอกกว้าง
อาการท้าย ๆ นี้ไม่ใช่เพราะตกใจกับเหตุการณ์เผชิญหน้ากันอย่างแข็งกร้าวของทั้งสองฝ่าย แต่เป็นเพราะอ้อมกอดกระชับของผู้ชายล้วน ๆ

...สงสัยตูจะต้องได้กลับไปเดินขายยาตามเดิมในไม่ช้าไม่นานนี้...

“เอางั้นเหรอ ก็ได้เชิญคุณตามสบาย อ้อ จะแต่งกันวันไหนก็บอกนะคะ นีจะเป็นแม่งานเตรียมงานให้”

นลินีหน้าเสียเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดประโยคสุดท้ายของชายหนุ่มที่เป็นคำพูดของเขากับเธอที่เคยสัญญากัน ไว้ เมื่อตอนความรักยังหวานชื่น

     สาวสวยหยิบกระเป๋าสะพายแล้วลุกขึ้นจากโซฟา ร่างงามเดินมาหยุดยืนตรงหน้าของสองหนุ่มสาวที่ยังตระกองกอดกันแน่น ตาคมสวยคู่นั้นปรายมองช่อชบาด้วยหางตาก่อนเลื่อนมามองใบหน้าของอดีตชายคนรัก

     ทั้งเขมชาติและนลินียืนสบตากันนิ่งอยู่ครู่หนึ่ง แล้วเธอก็พาร่างสวยสง่าเดินกลับออกไปจากห้อง สวนทางกับร่างของเนตรนภิสที่กำลังเดินเร็ว ๆ เข้ามา

เจ้านายของช่อชบาหยุดชะงักเมื่อเห็นเลขาของเธอกับผู้ช่วยกรรมการผู้จัดการคนใหม่ยืนกอดกันกลมอยู่กลางห้องทำงาน

“นี่มันเกิดอะไรขึ้น”

ช่อชบาทันได้ยินเสียงเพื่อนสาวดังขึ้นแค่นั้น แล้วสติของเธอก็ดับวูบลงจริงๆ

(โปรดติดตามตอนต่อไป...มีข้อแนะนำเชิญได้เลยนะคะ ดิฉันไม่ค่อยถนัดนิยายรักค่ะ)