จะสอบถามเพื่อนๆหรือนักปฏิบัติธรรมหน่อยครับ คือผมมีปัญหา จะบอกเป็นข้อๆครับ
1.เวลาผมจะไปทำงานหรือกลับบ้านหรือทำกิจกรรมอะไรก็ตาม ผมฟังธรรมะของพระปราโมทย์ แล้วเข้าใจธรรมดีครับ แต่สักพักผมจะไปทำงานจะปฏิบัติเจริญสติในชีวิตประจำวันพร้อมกัน พอได้ชั่วโมงหนึ่ง แต่ไม่ทันไร ใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว หลงไปอยู่สิ่งที่อยู่ข้างนอกบ้าง ฟุ้งซ้านบ้าง จนลืมว่า ขณะนี้กำลังทำอะไรอยู่ แล้วรู้สึกตัวอีกรอบ พอรู้สึกตัวไปไม่กี่นาที จิตก็หลุดไปข้างนอกอีก แถมฟุ้งอีกไปนานเลยครับ
สาเหตุตามที่ผมบอกข้อ 1 คืออะไรครับ   แล้วจะแก้ไขอย่างไรไม่ให้จิตใจฟุ้งซ่านหรือหลงไปอีกครับ
2.งานผมแบ่งเป็นกะ มีเช้ากับบ่าย ผมเข้าเช้า ขณะผมกำลังทำงานอยู่ตอนเช้าหรือสายๆก็ตาม  หัวหน้างานหรือเพื่อนร่วมงานที่อยู่รอบบ่าย ฝากงานผมมาสัก 3-4 งานในสมุดฝากงาน แล้วผมก็ต่องานไปสักพัก ทำงานแรกเสร็จ ไปงานสอง พอทำงานสองสักพัก ก็มีผู้จัดการ(สูงกว่าหัวหน้า)มาสั่งงานด่วนผม ผมก็ทำงานตามผู้จัดการก่อน ปัญหาคือ ตอนทำงานให้ผู้จัดการเสร็จ ตอนบ่ายๆก่อนหัวหน้าหรือเพื่อนร่วมงานมาสักครึ่งชม.ผมระแวงกับงานที่สาม กับงานที่สี่ ที่ผมยังไม่ได้ทำเลยครับ กลัวโดนหัวหน้าหรือเพื่อนร่วมงานตำหนิ (แต่ที่จริงถ้างานไม่เสร็จ เขาก็จะทำต่อผมให้เขาเข้าใจ ไม่ได้ว่าอะไร) เหมือนผมคิดระแวงไปเองว่า จะโดนว่าถ้างานสามกับสี่ไม่เสร็จ มันไม่ค่อยเร่งด่วนอะไรมากนะ และระหว่างทำงานที่สองอยู่ เหมือนระแวง กลัวไม่เสร็จเลยรีบทำ จนรนไป ลืมโน่นลืมนี่ และเวลาอยู่กับหัวหน้าจัดของ หรือทำงานโปรเจคพร้อมหัว ผมจะรน ทำอะไรไม่ถูก เหมือนหัวหน้าทำอะไรต้องเนียบ ถ้าผมหลุดนิดเดียว ผมจะโดนหัวหน้าตำหนิ ว่า ทำไมโง่จังเลย,ทำไมไม่มีสมอง แต่ที่จริงผมรนไปก่อน กลัวหัวหน้าตำหนิ สุดท้ายโดนจริงๆ
สาเหตุตามที่ผมบอกข้อ 2 คืออะไรครับ   แล้วจะแก้ไขอย่างไรไม่ให้เกิดขึ้นแบบนี้อีกครับ เป็นหลายๆครั้งเลย ขนาดฟังธรรมะบ่อยๆครับ
3.ถามกรณีปัญหาข้อ 2 ถ้าเลี่ยงปัญหาแบบนี้ไม่ได้จริงๆ สามารถเจริญสติพร้อมกันได้หรือเปล่าครับ เช่นโดนหัวหน้าตำหนิ ใจรู้ว่าเหมือนมีปฏิฆะทางใจแปป แล้วดับไป ประมาณนั้น ผมเข้าใจถูกหรือเปล่าครับ   ขอบคุณมากๆครับที่แนะนำ