" .. เป็นหนึ่งในพระพุทธศาสนสุภาษิต ที่ย่อมเห็นด้วยกันทุกคนแน่นอน
ความโกรธไม่ดี ทุกคนรู้ แต่แทบทุกคนเหมือนไม่รู้ แทบทุกคนมิได้ให้ความสนใจที่จะไม่โกรธ
อีกนัยหนึ่งก็คือแทบทุกคนก็ว่าได้ ไม่สนใจที่จะขจัดความไม่ดีให้พ้นชีวิตจิตใจตน ให้จริงจัง

"แต่มักจะมุ่งไปจัดการ กับความโกรธ คือความไม่ดีที่มีในผู้อื่นเสียมากกว่า"

เห็นได้จากที่มักจะมีการวิพากษ์วิจารณ์กันว่า คนนั้นขี้โกรธไม่ดี คนนี้ขี้โกรธไม่ดี
มักไม่ค่อยจะมีการกล่าวถึง ความโกรธของตนเองอย่างจริงใจว่า เป็นความไม่ดี
และก็เพราะพากันไปเพ่งเล็งความโกรธ หรือความไม่ดี ของผู้อื่น
ความโกรธจึงยังเต็มไปแทบทุกชีวิตจิตใจ ก่อให้เกิดความทุกข์ความร้อน
แผดผาอยู่ทุกหนทุกแห่ง ทุกเวลานาที ในทุกผู้ทุกคน

เพราะกิเลสนั้นไม่ว่า ความโลภ หรือความโกรธ หรือความหลง
ต้องแก้ของตนเอง ที่ตนเอง ไปแก้ของผู้อื่น ที่ผู้อื่น หาเกิดผลได้ไม่ .. "

สมเด็จพระญาณสังวร
สมเด็จพระสังฆราช สกลมหาสังฆปริณายก