เพิ่งปฏิบัติวิปัสสนากรรมฐานจริงจังเมื่อ 3 อาทิตย์ก่อนค่ะ
ไม่ได้ภาวนาพุทโธ ยุบพอง แต่ดูรู้กับสิ่งที่ชัดเจน กาย เวทนา ความรู้สึก ต่างๆ ไปเรื่อยๆ วันละ 15 นาที
แต่เราเจริญสติในชีวิตประจำวันทางโลกอย่างต่อเนื่องมา
สามอาทิตย์ก่อนเราแยกกายจิต
กายเริ่มไม่รู้สึก เช่นลมหายใจ ยุบพอง เบาจนไม่รู้สึกและเห็นกายจิตตรงหน้าขณะหลับตา สวยเด่นกลม
ยืดหดขยายเปลี่ยนสีได้
มาอาทิตย์ที่แล้ว จิตนั้นย่อส่วนเหลือเป็นแค่จุดที่เล็กมากๆ อยู่กระพริบ เกิด ดับๆๆๆ
อยู่ประมาณสิบกว่าครั้ง ด้วยความเร็วมาก เห็นทันแต่ไม่ได้นับ
ตอนนั้นตกใจแต่น้อมไตรลักษณ์เข้ามาช่วยดู
ความแรงสั่นมาที่เปลือกตา เหมือนกระพริบตาตามจิตที่เกิดดับ แต่ยังหลับตาค่ะ
มาเมื่อคืนวันอังคารที่ผ่านมา จิตเหมือนแตกสลายเป็นเศษเป็นจุดเล็กๆ
อยู่ในที่ๆ กว้างใหญ่ เวิ้งว้าง เหมือนห้วงอวกาศ จิตดวงเดิมไม่มีให้ยึดดูอีกแล้ว
ลืมตาออกจากสมาธิ เพื่อจะเข้านอนแต่ก็นอนไม่หลับ จิตตื่นตัวมาก
ประมาณตีสอง อ้ะ ไหนๆ ก็ไม่หลับแล้ว เลยนั่งหลับตา
ก็ยังเห็นห้วงอันเวิ้งว้างนั้น ดูไปเรื่อยๆ ก็เห็นว่า ในความว่างเวิ้งว้างนั้นมีมิติ ทับซ้อนกันอยู่มากมาย
ดูไปเรื่อยๆ เห็นเด็กผู้ชายและเสียงเรียกเราว่า แม่ (จขกท.ยังไม่แต่งงานมีลูกค่ะ)
คิดว่าเป็นนิมิตร เจออะไรก็ดูรู้ ไม่ยึดไว้ จนกระทั่ง
ไปเห็นเหมือนอุโมงค์ ก็ดูรู้อุโมงค์นั้น ก็เหมือนกับเดินทางเข้าไปในอุโมงค์
แต่ยังดูไม่จบเพราะว่าตีห้า ต้องตื่นอาบน้ำไปทำงาน
.... สิ่งที่ถ่ายทอดออกมา ไม่ได้อวดอุตริใดๆ
จขกท. รักษาศีล 5 เคร่งครัดค่ะแต่อยากให้ผู้ที่มีประสบการณ์ชี้แนะสิ่งที่จขกท. พบเจอ
และวิธีการปฏิบัติควรเป็นเช่นไรค่ะ
ปล. สำหรับหน้าที่ทางโลก สามารถทำได้เหมือนเดิมแต่สติสมาธิช่วยให้เกิด productive ในการทำงานมากขึ้นเห็นได้ชัด
คนขับรถปาดหน้า จขกท.ก็ปรี๊ดเหมือนเดิม แต่ดับง่ายและกลายเป็นผู้ดูตัวเราปรี๊ดแทน
อธิบายไม่เป็นค่ะ แต่ทุกส่ิงทุกอย่างเปลี่ยนไป แต่ทำหน้าที่ได้เหมือนเดิม
เห็นมิติภพชาติ และอุโมงค์ ตอนปฏิบัติ
ไม่ได้ภาวนาพุทโธ ยุบพอง แต่ดูรู้กับสิ่งที่ชัดเจน กาย เวทนา ความรู้สึก ต่างๆ ไปเรื่อยๆ วันละ 15 นาที
แต่เราเจริญสติในชีวิตประจำวันทางโลกอย่างต่อเนื่องมา
สามอาทิตย์ก่อนเราแยกกายจิต
กายเริ่มไม่รู้สึก เช่นลมหายใจ ยุบพอง เบาจนไม่รู้สึกและเห็นกายจิตตรงหน้าขณะหลับตา สวยเด่นกลม
ยืดหดขยายเปลี่ยนสีได้
มาอาทิตย์ที่แล้ว จิตนั้นย่อส่วนเหลือเป็นแค่จุดที่เล็กมากๆ อยู่กระพริบ เกิด ดับๆๆๆ
อยู่ประมาณสิบกว่าครั้ง ด้วยความเร็วมาก เห็นทันแต่ไม่ได้นับ
ตอนนั้นตกใจแต่น้อมไตรลักษณ์เข้ามาช่วยดู
ความแรงสั่นมาที่เปลือกตา เหมือนกระพริบตาตามจิตที่เกิดดับ แต่ยังหลับตาค่ะ
มาเมื่อคืนวันอังคารที่ผ่านมา จิตเหมือนแตกสลายเป็นเศษเป็นจุดเล็กๆ
อยู่ในที่ๆ กว้างใหญ่ เวิ้งว้าง เหมือนห้วงอวกาศ จิตดวงเดิมไม่มีให้ยึดดูอีกแล้ว
ลืมตาออกจากสมาธิ เพื่อจะเข้านอนแต่ก็นอนไม่หลับ จิตตื่นตัวมาก
ประมาณตีสอง อ้ะ ไหนๆ ก็ไม่หลับแล้ว เลยนั่งหลับตา
ก็ยังเห็นห้วงอันเวิ้งว้างนั้น ดูไปเรื่อยๆ ก็เห็นว่า ในความว่างเวิ้งว้างนั้นมีมิติ ทับซ้อนกันอยู่มากมาย
ดูไปเรื่อยๆ เห็นเด็กผู้ชายและเสียงเรียกเราว่า แม่ (จขกท.ยังไม่แต่งงานมีลูกค่ะ)
คิดว่าเป็นนิมิตร เจออะไรก็ดูรู้ ไม่ยึดไว้ จนกระทั่ง
ไปเห็นเหมือนอุโมงค์ ก็ดูรู้อุโมงค์นั้น ก็เหมือนกับเดินทางเข้าไปในอุโมงค์
แต่ยังดูไม่จบเพราะว่าตีห้า ต้องตื่นอาบน้ำไปทำงาน
.... สิ่งที่ถ่ายทอดออกมา ไม่ได้อวดอุตริใดๆ
จขกท. รักษาศีล 5 เคร่งครัดค่ะแต่อยากให้ผู้ที่มีประสบการณ์ชี้แนะสิ่งที่จขกท. พบเจอ
และวิธีการปฏิบัติควรเป็นเช่นไรค่ะ
ปล. สำหรับหน้าที่ทางโลก สามารถทำได้เหมือนเดิมแต่สติสมาธิช่วยให้เกิด productive ในการทำงานมากขึ้นเห็นได้ชัด
คนขับรถปาดหน้า จขกท.ก็ปรี๊ดเหมือนเดิม แต่ดับง่ายและกลายเป็นผู้ดูตัวเราปรี๊ดแทน
อธิบายไม่เป็นค่ะ แต่ทุกส่ิงทุกอย่างเปลี่ยนไป แต่ทำหน้าที่ได้เหมือนเดิม