คือผมเห็นกระทู้คนลดน้ำหนักประสบความสำเร็จเยอะแล้ว แต่กระทู้เรื่องความล้มเหลวไม่เยอะเท่า เลยมาเพิ่มเรื่องเกี่ยวกับความล้มเหลว ถ้าใครสนใจ หรือกำลังคิดจะลดน้ำหนักอ่านก่อนก็ดีครับ เพื่อจะได้รู้ว่าความผิดพลาดมันอยู่ที่ตัวเราเองนี่แหละครับ ไม่สนใจก็ข้าม ไม่ว่ากันครับ
เริ่มเลยล่ะกันนะครับ เริ่มจากตอนไหนดี 555ผมเป็นคนอ้วน มาตั้งแต่เด็กๆ จริงๆตอนเด้กเลยก็ไม่อ้วนนะครับ แต่เริ่มอ้วนตอนอายุ 13-14 ตอนนั้นผมหนักอยู่ที่ 70 กับส่วนสูง 164
นี่เป็นรูปตอน ป.6 ครับ อายุ 12 ^__^
ญาติพ่อแม่พี่น้องก็บอกว่าให้ระวังๆ แต่ด้วยวัยกำลังกินกำลังอิ่ม เลยหยุดไม่ได้ครับ กินวันละ 9-10 มื้อ เฉพาะข้าวนะครับไม่รวมขนม น้ำอัดลม อีกหลายอย่าง เรียกได้ว่าทำงานได้เงินมาก็หมดไปกับค่ากิน อิอิ ผมปล่อยตัวปล่อยใจไปเรื่อยๆ แต่น้ำหนักก็ขึ้นปีละไม่เกิน 3-5 โลนะครับ จนถึงอายุ 18 ผมพึ่งหนัก 85 เอง อิอิ แต่ตอนนั้นผมสูง 169 แล้ว
ในรูปตอนนี้น่าจะอายุ 16 ครับ
ด้วยน้ำหนักที่เยอะขึ้น กับส่วนสูงที่น้อยนิด ทำให้ผมมีปัญหาเหมือนคนอ้วนทั่วๆไปคือ เหนื่อยง่าย และหากางเกงใส่ยากครับ ตอนนั้นใส่เอว 36-38 เลยทีเดียว เคยโดดขึ้นรถเมล์แล้วตกรถด้วย ก้าวขาไม่ขึ้น ฮ่าาาาาา ก่อนผมลดน้ำหนักตามรูปข้างล่างนี่ก็ 97 กิโลครับ น้ำหนักผมขึ้นพีคสุด 10 กิโลในหนึ่งปี ตอนอายุ 18 น่าจะเป็นเพราะช่วงอายุ 17 ลดน้ำหนักช่วงสั้นๆ ได้เดือนเดียว แต่ไม่รอด ลดได้ 5 โล ขี้เกียจแล้วก็กลับมากินเหมือนเดิม และกินต่อกินทุเรียนเยอะครับ ><
ในรูปนี่คือตอนอายุ 18 ก่อนลดน้ำหนักรอบแรกครับ และเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำผมมีวันนี้ อิอิ
หลังจากหนักมากสุดอยู่ที่ 97 โล ผมก็เริ่มลดน้ำหนัก คิดว่าไม่ไหวล่ะเหนื่อย เลิกกับแฟนด้วยเลยไม่อยากให้สมองคิดแต่เรื่องเพ้อเจ้อ เลยเริ่มออกกำลังกายและ ลดอาหาร ผมหาข้อมูลเยอะพอสมควร หนังสือเกี่ยวกับลดน้ำหนักมีกี่เล่มผมซื้อหมด ที่ผมชอบสุดตอนนั้นและนำวิธีมาใช้ก็คือของหมอที่ทำงานที่กระทรวงสาธารณสุขคนหนึ่ง(ไม่ขอเอ่ยชื่อนะครับ) วิธีการคือนับแคลลอรี่ คล้ายๆพี่จอน วิญญู คือกินแต่ตอนเช้า กลาง และเย็น เน้นปลา ผัก สลัด และไม่กินข้าวครับ ข้าวอาจจะกินบ้าง อาทิตย์ละครั้ง และออกกำลังกายหนักครับ วันละ 3 ชั่วโมง เช้า เย็นเลยทีเดียว
หลังจากนั้นประมาณหนึ่งปีผมก็ลดได้ 30 โลกว่านิดๆ เหลือน้ำหนักอยู่ที่ 65 กิโลครับ (ระยะเวลาประมาณนะครับ ผมจำไม่แม่นแล้ว)
ตอนนั้นผมค่อนข้างพอใจนะครับ ถึงแม้ว่า ตามส่วนต่างๆในร่างกาย จะเหี่ยว รวมถึงพุงยังใหญ่อยู่เหมือนเดิมก็ตาม
ผมใช้ชีวิตกินน้อยจนเรียกว่าเริ่มชินเลยก็ว่าได้ ระบบเผาผลาญก็พังไปด้วยแน่นอน หลุดอาหารที ก็มาอดข้าว เพราะกลัวน้ำหนักขึ้น บางวันนี่แทบไม่แตะอาหารเลยเป็นชีวิตที่มีความสุขบนความทุกข์ของตัวเอง ผอมและกลัวอ้วน 55
และจุดพลิกที่สำคัญที่สุดคือผมรถชนครับ แมงไซชนกะแมงไซ กระดูกข้อมือแตก ผ่าตัดใส่เหล็ก
แล้วมันก็ทำให้ผมขี้เกียจออกกำลังกาย หมดกำลังใจ เพราะไม่ว่าจะทำอะไร มันก็จะอักเสบและเจ็บอยู่เรื่อยๆ (ข้ออ้าง 55)
หลังจากนั้นผมก็เริ่มกลับมากินปกติ แล้วก็ไม่ออกกลังกาย เหล้าเบียร์มาเต็มครับ น้ำหนักผมก็ขึ้น มาที่ 75 กิโล แบบรวดเร็วภายใน 1-2 เดือน จาก 65
ผมก็ลดน้ำหนักอีกครั้ง ก็ใช้วิธีเดิมครับ แต่มันไม่ลง มันเหมือนตันๆ
ผมก็เลยหาวิธีใหม่ จนไปเจอเพจที่ดีหลายๆเพจ ทั้งของพี่กระทิง , eat clean , และ pantip fit/firm
น้ำหนักก็ลงไปเหลือ 70 อีกครั้ง แต่มันคงจะสุดจริงๆ คราวนี้หมดกำลังใจจริงๆครับ เลิกกินคลีน กลับมากินธรรมดา พยายามกลับไปกินคลีนก็เบื่อ แล้วก็ขี้เกียจ จากน้ำหนัก 70 ก็เป็น 80 และเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนตอนนี้หนึ่งปี พอดี ที่ผมกลับมากินปกติ น้ำหนักผมขึ้นมา 35 กิโล ใช่ครับตอนนี้ผมหนัก 105 โล ภายในหนึ่งปี
รูปนี้เป็นช่วงที่ผมกลับมาลดน้ำหนัก หลังจากรถชน
ผมไม่เคยกินยาลดความอ้วนนะครับ ที่ผมกลับมาอ้วนก็เพราะผมขี้เกียจแล้วก็บวกกับระบบเผาผลาญที่มันรวนมันเสียไปตอนอดอาหาร ทำให้เกิดโยโย่เอฟเฟคครับ ผมเห็นหลายคนเลยที่ลดน้ำหนักแบบผม ที่ดังๆก็มีหลายคน แต่ผมเชื่อนะ ว่าคนเหล่านั้นเขาก็ไม่มีมีความสุขกับชีวิตเต็มร้อยหรอก การจะลดน้ำหนักควรลดแบบถูกวิธี ไม่ควรอดอาหาร ผมเห็นหลายๆกระทู้ตั้งขึ้นมา แล้วพูดถึงวิธีที่ตัวเองทำได้ แต่หลายคนไม่ได้บอกข้อเสียไว้ ตอนผมผอม ทุกคนต่างบอกว่าเหมือนคนป่วย หลายคนบอกโทรมเหมือนคนอดนอน ลองคิด วิเคราะห์ แยกแยะ ดูเอาก็แล้วกันครับ ถ้ายังเชื่อในวิธีที่ไม่ถูกต้องแบบเดิมๆ คงไม่มีใครไปห้ามได้ ก็ต้องเจอกับตัวครับถึงจะรู้ เหมือนสุภาษิตที่ว่า ไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา ^^ ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ พึ่งเขียนครั้งแรก ผิดพลาดยังไงก็แนะนำด้วยแล้วกันครับ
ผมลดน้ำหนักได้ 30 โล ภายใน 1ปี แต่......
เริ่มเลยล่ะกันนะครับ เริ่มจากตอนไหนดี 555ผมเป็นคนอ้วน มาตั้งแต่เด็กๆ จริงๆตอนเด้กเลยก็ไม่อ้วนนะครับ แต่เริ่มอ้วนตอนอายุ 13-14 ตอนนั้นผมหนักอยู่ที่ 70 กับส่วนสูง 164
นี่เป็นรูปตอน ป.6 ครับ อายุ 12 ^__^
ญาติพ่อแม่พี่น้องก็บอกว่าให้ระวังๆ แต่ด้วยวัยกำลังกินกำลังอิ่ม เลยหยุดไม่ได้ครับ กินวันละ 9-10 มื้อ เฉพาะข้าวนะครับไม่รวมขนม น้ำอัดลม อีกหลายอย่าง เรียกได้ว่าทำงานได้เงินมาก็หมดไปกับค่ากิน อิอิ ผมปล่อยตัวปล่อยใจไปเรื่อยๆ แต่น้ำหนักก็ขึ้นปีละไม่เกิน 3-5 โลนะครับ จนถึงอายุ 18 ผมพึ่งหนัก 85 เอง อิอิ แต่ตอนนั้นผมสูง 169 แล้ว
ในรูปตอนนี้น่าจะอายุ 16 ครับ
ด้วยน้ำหนักที่เยอะขึ้น กับส่วนสูงที่น้อยนิด ทำให้ผมมีปัญหาเหมือนคนอ้วนทั่วๆไปคือ เหนื่อยง่าย และหากางเกงใส่ยากครับ ตอนนั้นใส่เอว 36-38 เลยทีเดียว เคยโดดขึ้นรถเมล์แล้วตกรถด้วย ก้าวขาไม่ขึ้น ฮ่าาาาาา ก่อนผมลดน้ำหนักตามรูปข้างล่างนี่ก็ 97 กิโลครับ น้ำหนักผมขึ้นพีคสุด 10 กิโลในหนึ่งปี ตอนอายุ 18 น่าจะเป็นเพราะช่วงอายุ 17 ลดน้ำหนักช่วงสั้นๆ ได้เดือนเดียว แต่ไม่รอด ลดได้ 5 โล ขี้เกียจแล้วก็กลับมากินเหมือนเดิม และกินต่อกินทุเรียนเยอะครับ ><
ในรูปนี่คือตอนอายุ 18 ก่อนลดน้ำหนักรอบแรกครับ และเป็นจุดเริ่มต้นที่ทำผมมีวันนี้ อิอิ
หลังจากหนักมากสุดอยู่ที่ 97 โล ผมก็เริ่มลดน้ำหนัก คิดว่าไม่ไหวล่ะเหนื่อย เลิกกับแฟนด้วยเลยไม่อยากให้สมองคิดแต่เรื่องเพ้อเจ้อ เลยเริ่มออกกำลังกายและ ลดอาหาร ผมหาข้อมูลเยอะพอสมควร หนังสือเกี่ยวกับลดน้ำหนักมีกี่เล่มผมซื้อหมด ที่ผมชอบสุดตอนนั้นและนำวิธีมาใช้ก็คือของหมอที่ทำงานที่กระทรวงสาธารณสุขคนหนึ่ง(ไม่ขอเอ่ยชื่อนะครับ) วิธีการคือนับแคลลอรี่ คล้ายๆพี่จอน วิญญู คือกินแต่ตอนเช้า กลาง และเย็น เน้นปลา ผัก สลัด และไม่กินข้าวครับ ข้าวอาจจะกินบ้าง อาทิตย์ละครั้ง และออกกำลังกายหนักครับ วันละ 3 ชั่วโมง เช้า เย็นเลยทีเดียว
หลังจากนั้นประมาณหนึ่งปีผมก็ลดได้ 30 โลกว่านิดๆ เหลือน้ำหนักอยู่ที่ 65 กิโลครับ (ระยะเวลาประมาณนะครับ ผมจำไม่แม่นแล้ว)
ตอนนั้นผมค่อนข้างพอใจนะครับ ถึงแม้ว่า ตามส่วนต่างๆในร่างกาย จะเหี่ยว รวมถึงพุงยังใหญ่อยู่เหมือนเดิมก็ตาม
ผมใช้ชีวิตกินน้อยจนเรียกว่าเริ่มชินเลยก็ว่าได้ ระบบเผาผลาญก็พังไปด้วยแน่นอน หลุดอาหารที ก็มาอดข้าว เพราะกลัวน้ำหนักขึ้น บางวันนี่แทบไม่แตะอาหารเลยเป็นชีวิตที่มีความสุขบนความทุกข์ของตัวเอง ผอมและกลัวอ้วน 55
และจุดพลิกที่สำคัญที่สุดคือผมรถชนครับ แมงไซชนกะแมงไซ กระดูกข้อมือแตก ผ่าตัดใส่เหล็ก แล้วมันก็ทำให้ผมขี้เกียจออกกำลังกาย หมดกำลังใจ เพราะไม่ว่าจะทำอะไร มันก็จะอักเสบและเจ็บอยู่เรื่อยๆ (ข้ออ้าง 55)
หลังจากนั้นผมก็เริ่มกลับมากินปกติ แล้วก็ไม่ออกกลังกาย เหล้าเบียร์มาเต็มครับ น้ำหนักผมก็ขึ้น มาที่ 75 กิโล แบบรวดเร็วภายใน 1-2 เดือน จาก 65
ผมก็ลดน้ำหนักอีกครั้ง ก็ใช้วิธีเดิมครับ แต่มันไม่ลง มันเหมือนตันๆ
ผมก็เลยหาวิธีใหม่ จนไปเจอเพจที่ดีหลายๆเพจ ทั้งของพี่กระทิง , eat clean , และ pantip fit/firm
น้ำหนักก็ลงไปเหลือ 70 อีกครั้ง แต่มันคงจะสุดจริงๆ คราวนี้หมดกำลังใจจริงๆครับ เลิกกินคลีน กลับมากินธรรมดา พยายามกลับไปกินคลีนก็เบื่อ แล้วก็ขี้เกียจ จากน้ำหนัก 70 ก็เป็น 80 และเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ จนตอนนี้หนึ่งปี พอดี ที่ผมกลับมากินปกติ น้ำหนักผมขึ้นมา 35 กิโล ใช่ครับตอนนี้ผมหนัก 105 โล ภายในหนึ่งปี
รูปนี้เป็นช่วงที่ผมกลับมาลดน้ำหนัก หลังจากรถชน
ผมไม่เคยกินยาลดความอ้วนนะครับ ที่ผมกลับมาอ้วนก็เพราะผมขี้เกียจแล้วก็บวกกับระบบเผาผลาญที่มันรวนมันเสียไปตอนอดอาหาร ทำให้เกิดโยโย่เอฟเฟคครับ ผมเห็นหลายคนเลยที่ลดน้ำหนักแบบผม ที่ดังๆก็มีหลายคน แต่ผมเชื่อนะ ว่าคนเหล่านั้นเขาก็ไม่มีมีความสุขกับชีวิตเต็มร้อยหรอก การจะลดน้ำหนักควรลดแบบถูกวิธี ไม่ควรอดอาหาร ผมเห็นหลายๆกระทู้ตั้งขึ้นมา แล้วพูดถึงวิธีที่ตัวเองทำได้ แต่หลายคนไม่ได้บอกข้อเสียไว้ ตอนผมผอม ทุกคนต่างบอกว่าเหมือนคนป่วย หลายคนบอกโทรมเหมือนคนอดนอน ลองคิด วิเคราะห์ แยกแยะ ดูเอาก็แล้วกันครับ ถ้ายังเชื่อในวิธีที่ไม่ถูกต้องแบบเดิมๆ คงไม่มีใครไปห้ามได้ ก็ต้องเจอกับตัวครับถึงจะรู้ เหมือนสุภาษิตที่ว่า ไม่เห็นโลงศพ ไม่หลั่งน้ำตา ^^ ขอบคุณที่อ่านจนจบครับ พึ่งเขียนครั้งแรก ผิดพลาดยังไงก็แนะนำด้วยแล้วกันครับ