จริงๆนะครับ
โดยเฉพาะในกรุงเทพฯนี่แหละ
30-40 ปีก่อนตอนผมยังเด็กๆ ของกินอร่อยกว่าสมัยนี้เยอะครับ ไม่เชื่อถามลุงอ้วนดู
ของกินอร่อยๆมีทั่วไปหมด
อยากกินไอ้นั่นต้องไปตรงนั้น อยากกินไอ้นี่ต้องไปตรงนี้

ผมก็มานั่งคิดกันในวงเหล้า
ว่าทำไมของอร่อยๆเหล่านี้มันหายไปไหนหมดวะ
หลังจากเหล้าหมดไป 1 กลม และ ดูบอลลิเวอร์พูล ชนะ เซ้าแธมตันไป 2-1
และถกเถียงกันเป็นเวลานานสองนาน
พวกเราก็สรุปมาได้ใน 2 ทิศทาง

1) จำนวนประชากร
คืออย่างนี้ครับ
เมื่อ 50 ปี ก่อนนู้น กทม.ยังไม่มีผู้คนเยอะมากมายขนาดนี้
คนกทม. ก็อยู่กทม.
คนตจว. ก็อยู่ ตจว. ไม่มาอยู่กทม.กันเยอะแยะแบบนี้
ดังนั้น ภาวะทางการแข่งขันมันไม่สูงเหมือนทุกวันนี้
กล่าวคือ อาแป๊ะทำอะไรอร่อยๆออกมา จะราคาสูงหน่อย ก็ยังขายได้
แต่สมัยนี้ คนแห่มาอยู่ในกทม.กันเยอะ
การแข่งขันทางการค้าจึงสูง ต้องทำอะไรให้ราคาถูกไว้ก่อน จึงจะขายได้
แล้วของที่ต้องราคาต่ำ ราคาถูก มันจะอร่อยได้ซักแค่ไหนล่ะครับ
พอเห็นภาพไหมครับ
โดยสรุป ทฏษฏีนี้บอกว่า จำนวนประชากรที่เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ทำให้เกิดการแข่งขันทางการค้าสูง
ประกอบกับการหลั่งไหลของคนเข้ามาในกทม. มีเป็นจำนวนมาก
ร้านอาหารเปิดใหม่จึงเกิดขึ้นเป็นจำนวนมาก
และการจะรักษาคุณภาพ รสชาติความอร่อย มันจึงถูกลดความสำคัญลง
เพราะเรามัวแต่ไปให้ความสนใจด้านราคา และปริมาณ
คุณภาพมันจึงหายไปทุกวัน ทุกวัน
นั่นอธิบายว่าทำไมร้านข้าวมันไก่ข้างถนน จึงต้องตีเนื้อไก่ให้แบนๆ แล้วเอามาโปะข้าว
หรือร้านบะหมี่เกี๊ยวจึงต้องหั่นหมูแดงให้บางเฉียบ แลวเอามาปูลงบนบะหมี่
ให้มันดูเยอะๆ ให้คนจ่ายรู้สึกคุ้มค่า และผู้ขาย มีกำไรพอเลี้ยงตัว
เพราะขืนพ่อค้าข้าวหมูแดง หั่นหมูชิ้นหนาๆแบบที่ฮ่องกงเค้าหั่นกัน
ข้าวหมูแดงจานนั้น อาจมีราคาสูงถึง 120 บาท
จะไหวเร้อ...

2) การขาดการเชื่อมต่อของสูตรอาหาร และผู้ดำเนินกิจการต่อ จากรุ่น สู่รุ่น
นี่ก็จริงนะครับ
อาแป๊ะแถวบ้านผม ทำราดหน้าอร่อยมาก ชื่อ "ยอดอร่อย"
60 ปีก่อนอยู่แถวๆเรือนจำคลองเปรม แล้วย้ายมาอยู่ แถวต.รวมโชค ในโชคชัย 4
เมื่อ 10 ปีก่อน ราดหน้าเนื้อจานละ 35 บาท
ผมว่าอร่อยที่สุดในโลกแล้ว ไม่แพ้จ๊ากกี่ และไก่ทอง (ถูกกว่าไก่ทอง 10 เท่า)
แล้วอะไรเกิดขึ้น...มันไม่มีผู้สืบทอดกิจการครับ
ร้านปิดไปกว่า 7-8 ปีแล้ว
ลูกสาวแกก็ไปเป็นทันตแพทย์ เงินเดือนเป็นแสนๆ แล้วจะให้มานั่งผัดก๋วยเตี๋ยวราดหน้าหรือ
ก็คงไม่
วันนั้นเจออาแป๊ะ ผมถาม อาแป๊ะ ถามจริงๆวะ อาแป๊ะหมักเนื้อยังไง ทำไมมันนุ่มได้ขนาดนั้น
อาแป๊ะหัวเราะ...อั๊วจะบอกลื้อทำส้งติงอาราย มีคนมาซื้อสูตรอั๊ว 3 แสนอั๊วยังไม่ขาย
จะเก็บไว้ให้ลูกสาวมันทำกิน (แกหมายถึงลูกสาวคนที่เป็นทันตแพทย์ เงินเดือนเป็นแสนๆนั่นแหละ)
แล้วไงล่ะครับ... แล้วมันจะเลิกเป็นหมอฟัน มาทำราดหน้าเนื้อให้ผมกินไหมครับ ผมจะรอกิน...
ตกลงสูตรอาหารอร่อยๆในประเทศนี้กำลังจะสูญพันธ์ไป
ลงนรก ขึ้นสวรรค์ ตามอาแป๊ะไปซะฉิบ
เห็นไหมครับ ว่า ต่อไปนี้ของอร่อยๆมันจะหากินยากขึ้นทุกวันจริงๆ

อย่างไรก็ตาม ท่านไม่ต้องตกใจอะไร
โดยเฉพาะท่านที่ยังอายุไม่ถึง 50 ปี
เพราะของอร่อยสมัยนี้ มันช่าง แตกต่างจากของอร่อยสมัยโน้นแบบลิบลับ
สิ่งเดียวกันนี่แหละ !
ฉะนั้น หนุ่มสาวสมัยนี้ ทานอะไรแล้วก็ว่า อร่อยน่ะ
ก็จงรู้สึกอย่างนั้นต่อไป ท่านจะได้ไม่ต้องมา upset เช่นเดียวกับคนแก่ๆหยั่งผม
เพราะบอกตรงๆ... ทุกวันนี้เห็นร้านไหนคนเยอะๆ
หรือแนะนำกัน CR กัน SR กัน...พอไปทานเข้าจริงๆ
ผมให้คะแนนได้แค่ "งั้นๆ" จริงๆ... ไม่ได้แกล้งพูด
มันไม่มี "ความขลัง" อีกต่อไปแล้วจริงๆ

และเชื่อผมเหอะ...รีบหาของอร่อยทานกันซะ
อย่าไปเชื่อ FB ให้มันมากนัก
ร้านที่แนะนำกันใน FB น่ะ มีแต่กินแล้วเท่ กินแล้วทันสมัยไม่ตกข่าว
ไม่ได้อร่อย...
หาร้านที่มันอร่อยจริงๆทานกันซะ
ร้านที่มันขายอาหารจริงๆ ร้านที่มันมีชีวิต มีวิญญาณของรสมือ ไม่ขายความเท่ กิ๊บเก๋อะไร
เพราะ อีกหน่อย ของอร่อยมันจะไม่มีให้ทานกันแล้วจริงๆ


ขอบคุณครับ