ครอบครัวธีภพนั่งกินข้าวมื้อค่ำกันเงียบๆ ธีภพจมอยู่กับความคิดของตัวเองไม่พูดไม่จา
       “งานแฟชั่นวีคเป็นยังไงบ้าง” ธนาถาม
       “ก็ดีครับ ปีนี้มีบริษัทมาร่วมมากขึ้นกว่าปีก่อนๆ”
       “ดีแล้ว รวมกันจะได้เป็นปึกแผ่น ตอนนี้ต่างคนต่างอยู่ไม่ได้แล้ว”
       “ได้ข่าวว่าประชุมเสร็จแล้วแวะไปร้านหนูอรหรือจ๊ะ” ภาวินีถาม
       “ครับ แต่ต้องรีบกลับมาที่บริษัท”
       ภาวินีถอนใจ “ระวังนะลูก เขาจะมองว่าเรา ไม่มีใจ”
       ธีภพยิ้มเพลียๆ “แม่ได้รับรายงานเรียบร้อย ทันข่าวนาทีต่อนาทีเลยนะครับ”
       “คุณเครือวรรณเขาห่วงความรู้สึกของหนูอร”
       “บริษัทมีงานด่วนอะไรหรือ ทำไมต้องย้อนกลับมาที่บริษัทอีก” ธนาถาม
       ธีภพไม่ตอบ คิดถึงภาพที่บิวตี้ออกไปกับเจตน์ชาญต่อหน้า
       ภาวินีสบตากับธนาอย่างสงสัย ธีภพเป็นอะไรไป
       
       ธีภพถืองานเข้ามาทำในห้อง ทำไปสักพัก สมาธิถูกรบกวน เหตุการณ์ในร้านอาหารริมทะเลที่หัวหินผุดขึ้น
       ธีภพเห็นแขนบิวตี้ ช้ำเป็นจ้ำๆ น่ากลัว ดึงแขนมาดู จ้องรอยช้ำ
       “ไปหาหมอเดี๋ยวนี้เลย”
       บิวตี้ดึงแขนกลับ “ไม่ต้องยุ่ง ฉันทายาแล้ว”
       ธีภพโกรธ “คนทำแบบนี้กับผู้หญิง ไม่ปกติแล้วล่ะ เลิกคบกับเขาได้แล้ว”
       “ไปกันใหญ่ละ มันไม่ใช่อย่างที่คุณคิดซักหน่อย อย่ามายุ่ง”
       อีกเหตุการณ์ในบ้านหัวหินเย็นวันหนึ่ง
       พรกลับมารายงาน “คุณหนูไม่อยู่ค่ะ”
       
       “อ้าว เอ๊ะ หรือจะออกไปตอนที่เราไปไล่ตุ๊กแก”
       ธีภพระอาใจ “ออกไปกับใคร”
       “เห็นมีรถสีดำ มาส่งนะคะ แต่ตอนออกไปไม่เห็นค่ะ”
       ธีภพคิดว่าบิวตี้ไปกับเจตน์ชาญ รู้สึกไม่พอใจ
       เหตุการณ์ล่าสุด เกิดขึ้นเมื่อเย็น ตรงที่จอดรถหน้าโรงงาน
       ธีภพรีบขับรถมาที่โรงงานเพื่อมาพบบิวตี้ เห็นบิวตี้กำลังขึ้นรถไปกับเจตน์ชาญ ทั้งโมโห และหงุดหงิด
       ธีภพดึงตัวเองออกมา ผุดลุกขึ้นด้วยความหงุดหงิด
       “จะเป็นอะไรก็ช่างเถอะ”
       ธีภพมองไปเห็นนกบิวตี้ ขนกระเจิง ท่าทางเหนื่อยล้า เกาะอยู่ที่หน้าต่าง
       “บิวตี้” ธีภพรีบเปิดหน้าต่าง รับนกบิวตี้เข้ามา ลูบตัว “เป็นอะไรทำไมตัวสั่นอย่างงี้”
       บิวตี้คนยืนให้ธีภพลูบตัว “ก็เหนื่อยน่ะสิ ถามได้ บินมาตั้งแต่ถนนบางนาตราด คิดดู”
       “บินมาไกลใช่ไหมเนี่ย กินข้าวหรือยัง” เขาหยิบอาหารนกส่งให้ นกบิวตี้จิกกินอาหารอย่างหิวโหย
       บิวตี้คนพูดทั้งที่ปากเลอะอาหารนก “ถามจริง นายรู้เรื่องโรงงานของอากรหรือเปล่า”
       “กินไปก่อนนะ” ธีภพลูบตัวบิวตี้ แล้วเดินไปเข้าห้องน้ำ
       บิวตี้คนเดินไปหน้าคอมพ์ของธีภพ มองหาข้อมูลที่เป็นประโยชน์ นกบิวตี้เอาปากจิกตรงไฟล์ที่เขียนว่า ธนบวร ไม่ได้ผล
       “บ้าจริง ปากนกใช้ไม่ได้”
       บิวตี้มองไปรอบๆ เห็น Stylus pen ที่ใช้กับ Ipad, Iphone เลยเอาปากคาบมาพยายามจิ้มลากที่จอ ธีภพชะโงกออกมาจากห้องน้ำ นุ่งผ้าเช็ดตัว เปลือยท่อนบน
       “บิวตี้ทำอะไรน่ะ ซนใหญ่แล้ว”
       ธีภพออกมาจับนกบิวตี้ออก นกบิวตี้ดิ้นขัดขืน
       “มานี่ มาอยู่ใกล้ๆ จะได้ไม่ซน”
       ธีภพพานกบิวตี้เข้าห้องน้ำไป
       บิวตี้โวยลั่น “ไม่เอา ไม่ไป ปล่อยฉัน”
       ธีภพวางนกลง ปิดประตูห้องแล้วถอดผ้าเช็ดตัว
       พลันผ้าเช็ดตัวหลุดออกจากร่างธีภพเลื่อนลงที่พื้น
       
       บิวตี้ตาเหลือกร้องวี้ดว้าย “ว้าย ตายแล้ว ตาบ้า” แล้วรีบหลับตาด้วยความเขิน