ตอนแรก " ครูภาษาไทย "
อาทิตย์ที่สองของการเปิดเทอม
ตอนพักกลางวัน นักเรียนแต่ละคนจับกลุ่มตามโต๊ะม้าหินอ่อนต่างๆ ทั่วโรงเรียน และเวลาที่ชายหนุ่มเดินผ่านไป
ทุกคนต่างมองตามอย่างชื่นชม ด้วยความที่เค้าดูโดดเด่น และเป็นคนเงียบๆ ไม่น่าแปลกใจเลยว่าเค้าเป็นที่สาวๆหมายปอง
เค้าเดินไปทางหลังโรงเรียน แล้วนั่งลงข้างต้นไม่ใหญ่ ใส่หูฟัง ปล่อยอารมณ์ไปตามเพลงที่บรรเลงอยู่ในหูฟังสุดเท่ของเขา
I walk a lonely road....
The only one that I have ever known
Don't know where it goes
But it's home to me and I walk alone
I walk this empty street
On the Boulevard of Broken Dreams
Where the city sleeps
And I'm the only one and I walk alone
I walk alone…
I walk alone…
(เพลง Boulevard of broken dream - Greenday)
“ เหม่ออะไร เข้าเรียนได้ละ”
ผมหันไปตามเสียง เสียงนั้นเป็นฟอง สาวน้อยน่ารักประจำห้องนี่เองที่มาตามผม ผมยิ้มให้เธอแล้วเก็บของ เดินตามไปที่ห้องเรียน
“ เรียนวิชาอะไรเนี่ย ”
หันไปถามบรรดาน้องๆในห้องด้วยเสียงหน่ายๆ บ่ายๆ มันง่วงน่ะ เคยเป็นกันมั๊ย...
“ ภาษาไทย “
“ ใครสอนวะ”
ผมถามอีกครั้ง นังลง เอาหัวฟุบโต๊ะ ไม่ได้สนใจคำตอบ
“ไม่รู้ว่ะ แต่ได้ยินมาว่าแกดุ และก็โคตรเรื่องมาก อย่าหลับละกัน” เสียงใครไม่รู้ตอบผม
อย่างว่าล่ะ อาจารย์ภาษาไทย ก็เหมือนกันหมด แก่ หัวโบราณ ดุชิบหา ...
“สวัสดีค่ะ เด็กศิลปะทุกคน ครูชื่อ...(หันไปเขียนกระดาน)
“ วิลาสินี ”
ตอนนั้นตัวผม และทุกคนในห้องไม่มีใครรู้เลยว่าชื่อนี้.... จะตรึงหัวใจผม....
ไปตลอดกาล...
ครูเค้าไม่ได้เป็นอย่างเสียงลือเล่าอ้างแม้แต่นิด เธอเข้าสู่วัยเลขสี่กลางๆ (เด็กมันกะล่อนถามน่ะ) แต่เธอสวย สง่า ยิ้มหวาน ผมดำยาว ดวงตาคมโต ริมฝีปางบางๆ ครูยิ้มออกมา เหมือนรอยยิ้มนางฟ้ามาโปรด แม้ผมจะอายุแค่ยี่สิบสาม ผมเคยใจเต้น แต่ไม่เคยเจอใครครั้งแรกแล้วใจเต้นแรงขนาดนี้ คนว่าผมอาจจะบ้า เหมือนมีไฟมาส่องที่ครูคนเดียว ผมบังคับสายตาให้มองไปทางอื่นไม่ได้จริงๆ ครูให้พวกเราเตรียมตัวแนะนำตัวเองในอาทิตย์หน้า ผมไม่ชอบพูดหน้าชั้นเลยว่ะ ผมเงยหน้าไปมองครูอีกรอบ จะว่าผมบ้าก็ได้นะ แต่ผมคิดว่า...
ครู คือนางฟ้า….
เคลิ้ม..... คนอะไร สวยชิบ
“ เฮ้ย ครูบาอาจารย์เว้ย มองจนน้ำลายยืดแล้ว”
เสียงไอ้บ้านี่ปลุกผมออกจาภวังค์อันแสนหวาน เล่นเอาสะดุ้ง
เสียงของไอ้ลิงค์ รุ่นน้องคนสนิทของผม ผมหันไปมองมันอย่างเคืองๆ
แหม่... รู้ทันซะด้วยนะ
“ ใครจะชอบนักศึกษาสาวขาวหมวยอย่างวะ ที่ไปจีบๆอยู่น่ะ ติดบ้างยัง?”
ผมหันไปย้อนมัน มันหัวเราะแห้งๆเป็นเชิงยอมรับ
ตอนนี้ทุกคนกำลังคุยกันเรื่องแนะนำตัวเองอย่างสนุกสนาน
“ ครูให้เป็นการบ้านนะ อาทิตย์หน้าเราจะมาแนะนำตัวกันจริงๆ ”
แล้วเธอก็ยิ้มอีกที แค่นี้ผมแทบตกเก้าอีแล้วครับ...
หลังจากเลิกคลาส ผมทำทีไปเข้าห้องน้ำเพื่อที่จะได้แอบเดินตามครูไป ผมเดินไปหลบไป ครูอายุเข้าเลขสี่แล้ว แต่ดูจากข้างหลัง บ่งบอกได้ว่าเป็นคนดูแลตัวเองดีมาก
เวลามองข้างหลัง เธอเหมือนสาววัยเลขสามต้นๆ เธอเดินช้าๆเหมือนเจ้าหญิง ที่สวยและงามสง่า ผมรู้ว่ามันผิด แต่ผมเลิกมองครูไม่ได้จริงๆ ผมแค่
ต้องการมองครูแบบเงียบๆ และต้องการชื่นชมเงียบๆ แค่นี้ผมก็พอใจแล้ว แต่ผมอยากคุยกะครูให้มากกว่านี้
เอาวะ! ผมสูดหายใจเข้าหนึ่งเฮือกใหญ่ๆ
แล้ววิ่งไปหาครู
“ ครูครับ ผมช่วยถือของนะครับ ”
มือผมสั่นเล็กน้อย ครูเงยหน้ามามองผม แล้วยิ้มบางๆ
“ ไม่เป็นไรจ้ะ ขอบใจนะ ”
แป่ว... เงิบสิครับ แล้วจะชวนคุยอะไรดีวะ นึกสิๆ ครูจะไปแล้ว!!! นึกสิโว้ย!!!!
“ เอ่อ...ครูครับ เรื่องแนะนำตัวของผม ”
“ ทำไมหรอ? ”
“ เปล่าครับ ผมไม่ชอบพูดต่อหน้าคนเยอะๆ เวลาประหม่าผมจะปวดปัสสาวะครับ ”
ครูหัวเราะ
น่ารักว่ะ...
ผมแทบจะละลายติดอิฐเล็กๆ ที่ทำเป็นทางเดินระหว่างไปตึกใหญ่แล้วนะ ทางเดินเรียงรายด้วยไม้ยืนต้น และดอกไม้นานาพันธุ์ ผมก็แอบมโนไปว่า กำลังเดินไปที่สวนกะครู เหมือนในฉากหนังเรื่อง Notting Hill ครูเป็นนักแสดงสาวสูงส่ง ส่วนผมมันคนธรรมดาๆคนนึง
“ ไม่น่าเชื่อนะครับ ครูอายุขนาดนี้ แต่ครูยังสาวและสวยมากเลยนะครับ”
ครูหันมามองผมด้วยสายตาแบบไม่เชื่อนิดๆ คงคิดว่าผมคงมาประจบเอาคะแนนสินะ
“ ขอบใจจ้ะ แล้วชอบเรียนภาษาไทยรึเปล่า? ”
“ ชอบครับ เป็นวิชาที่ผมชอบที่สุด ”
“ ครูเชื่อ ”
“ ทำไมถึงเชื่อครับ? ”
“ ลิงค์บอกครูว่าปกติเธอหลับทุกวิชา แต่พอถึงวิชาครู เธอไม่ได้หลับ ”
"เอ่อ...ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ ไอ้ลิงค์งมันก็พูดเกินไป... "
ไอ้ลิงค์!!!!!!!!!!!!!!!
ครูหัวเราะผม ทีนี้ดังกว่าเก่า ผมชอบนะ ผมทำให้ครูหัวเราะ
“ เจอกันสัปดาห์หน้านะ อย่าลืมการบ้านครูล่ะ สงสัยอะไรก็มาหาที่ห้องพักครูละกัน ”
ผมยกมือสวัสดีครู ครูพยักหน้าแล้วยิ้มหวาน ปกติผมไม่ค่อยทำนะ ผมมันพวกกบฏ เด็กมือไม้แข็ง ไม่รู้สิ ผมเคยสวัสดีแล้วเงิบบ่อยๆ
สวัสดีแล้วพวกครูเค้าไม่เห็น แถมเดินไปทางอื่นไม่ได้สนใจน่ะ มันเลวร้ายสำหรับผมนะ ตัวผมในสายตาครูที่ผ่านๆมา ผมคือเด็กเกเร ที่ชอบโดดเรียน แต่งตัวผิดระเบียบประจำ และมีเรื่องผู้หญิงบ่อยๆ บรรดาครูๆเลยไม่ค่อยชอบผม ถ้าผมไม่ชอบวิชาไหนผมจะโดดเรียนไปห้องสมุด หนังสือให้ความสนุกกับผม ทำอย่างงี้จนแล้วจนเล่า ผมเลยได้ซ้ำชั้นอยู่จนปีเข้าที่ห้าที่ซ้ำ ย้ายมาไม่รู้กี่ที่
แต่ตอนนนี้ผมเจอแรงบัลดาลใจให้ผมมาโรงเรียนอย่างมีความสุขแล้ว...
ฝากด้วยครับ เรื่องแรก ผมไม่ได้เจตนาเขียนให้ผิดศีลธรรมนะครับ เป็นความรักใสๆ เพ้อเจ้อของผู้ชายคนนึงที่ไม่เคยประสบความสำเร็จในชีวิต และโตมากับความเหงา เอาเรื่องของตัวเอง ของคนอื่นมายำๆรวมกันตามเสียงเรียกร้องของหัวใจ 5555 แต่งเติมบ้าง ติชมด้วยนะครับ ขอบคุณครับ
ขอโทษครับ ผมแอบรักคุณครู ตอนแรก
อาทิตย์ที่สองของการเปิดเทอม
ตอนพักกลางวัน นักเรียนแต่ละคนจับกลุ่มตามโต๊ะม้าหินอ่อนต่างๆ ทั่วโรงเรียน และเวลาที่ชายหนุ่มเดินผ่านไป
ทุกคนต่างมองตามอย่างชื่นชม ด้วยความที่เค้าดูโดดเด่น และเป็นคนเงียบๆ ไม่น่าแปลกใจเลยว่าเค้าเป็นที่สาวๆหมายปอง
เค้าเดินไปทางหลังโรงเรียน แล้วนั่งลงข้างต้นไม่ใหญ่ ใส่หูฟัง ปล่อยอารมณ์ไปตามเพลงที่บรรเลงอยู่ในหูฟังสุดเท่ของเขา
I walk a lonely road....
The only one that I have ever known
Don't know where it goes
But it's home to me and I walk alone
I walk this empty street
On the Boulevard of Broken Dreams
Where the city sleeps
And I'm the only one and I walk alone
I walk alone…
I walk alone…
(เพลง Boulevard of broken dream - Greenday)
“ เหม่ออะไร เข้าเรียนได้ละ”
ผมหันไปตามเสียง เสียงนั้นเป็นฟอง สาวน้อยน่ารักประจำห้องนี่เองที่มาตามผม ผมยิ้มให้เธอแล้วเก็บของ เดินตามไปที่ห้องเรียน
“ เรียนวิชาอะไรเนี่ย ”
หันไปถามบรรดาน้องๆในห้องด้วยเสียงหน่ายๆ บ่ายๆ มันง่วงน่ะ เคยเป็นกันมั๊ย...
“ ภาษาไทย “
“ ใครสอนวะ”
ผมถามอีกครั้ง นังลง เอาหัวฟุบโต๊ะ ไม่ได้สนใจคำตอบ
“ไม่รู้ว่ะ แต่ได้ยินมาว่าแกดุ และก็โคตรเรื่องมาก อย่าหลับละกัน” เสียงใครไม่รู้ตอบผม
อย่างว่าล่ะ อาจารย์ภาษาไทย ก็เหมือนกันหมด แก่ หัวโบราณ ดุชิบหา ...
“สวัสดีค่ะ เด็กศิลปะทุกคน ครูชื่อ...(หันไปเขียนกระดาน)
“ วิลาสินี ”
ตอนนั้นตัวผม และทุกคนในห้องไม่มีใครรู้เลยว่าชื่อนี้.... จะตรึงหัวใจผม....
ไปตลอดกาล...
ครูเค้าไม่ได้เป็นอย่างเสียงลือเล่าอ้างแม้แต่นิด เธอเข้าสู่วัยเลขสี่กลางๆ (เด็กมันกะล่อนถามน่ะ) แต่เธอสวย สง่า ยิ้มหวาน ผมดำยาว ดวงตาคมโต ริมฝีปางบางๆ ครูยิ้มออกมา เหมือนรอยยิ้มนางฟ้ามาโปรด แม้ผมจะอายุแค่ยี่สิบสาม ผมเคยใจเต้น แต่ไม่เคยเจอใครครั้งแรกแล้วใจเต้นแรงขนาดนี้ คนว่าผมอาจจะบ้า เหมือนมีไฟมาส่องที่ครูคนเดียว ผมบังคับสายตาให้มองไปทางอื่นไม่ได้จริงๆ ครูให้พวกเราเตรียมตัวแนะนำตัวเองในอาทิตย์หน้า ผมไม่ชอบพูดหน้าชั้นเลยว่ะ ผมเงยหน้าไปมองครูอีกรอบ จะว่าผมบ้าก็ได้นะ แต่ผมคิดว่า...
ครู คือนางฟ้า….
เคลิ้ม..... คนอะไร สวยชิบ
“ เฮ้ย ครูบาอาจารย์เว้ย มองจนน้ำลายยืดแล้ว”
เสียงไอ้บ้านี่ปลุกผมออกจาภวังค์อันแสนหวาน เล่นเอาสะดุ้ง
เสียงของไอ้ลิงค์ รุ่นน้องคนสนิทของผม ผมหันไปมองมันอย่างเคืองๆ
แหม่... รู้ทันซะด้วยนะ
“ ใครจะชอบนักศึกษาสาวขาวหมวยอย่างวะ ที่ไปจีบๆอยู่น่ะ ติดบ้างยัง?”
ผมหันไปย้อนมัน มันหัวเราะแห้งๆเป็นเชิงยอมรับ
ตอนนี้ทุกคนกำลังคุยกันเรื่องแนะนำตัวเองอย่างสนุกสนาน
“ ครูให้เป็นการบ้านนะ อาทิตย์หน้าเราจะมาแนะนำตัวกันจริงๆ ”
แล้วเธอก็ยิ้มอีกที แค่นี้ผมแทบตกเก้าอีแล้วครับ...
หลังจากเลิกคลาส ผมทำทีไปเข้าห้องน้ำเพื่อที่จะได้แอบเดินตามครูไป ผมเดินไปหลบไป ครูอายุเข้าเลขสี่แล้ว แต่ดูจากข้างหลัง บ่งบอกได้ว่าเป็นคนดูแลตัวเองดีมาก
เวลามองข้างหลัง เธอเหมือนสาววัยเลขสามต้นๆ เธอเดินช้าๆเหมือนเจ้าหญิง ที่สวยและงามสง่า ผมรู้ว่ามันผิด แต่ผมเลิกมองครูไม่ได้จริงๆ ผมแค่
ต้องการมองครูแบบเงียบๆ และต้องการชื่นชมเงียบๆ แค่นี้ผมก็พอใจแล้ว แต่ผมอยากคุยกะครูให้มากกว่านี้
เอาวะ! ผมสูดหายใจเข้าหนึ่งเฮือกใหญ่ๆ
แล้ววิ่งไปหาครู
“ ครูครับ ผมช่วยถือของนะครับ ”
มือผมสั่นเล็กน้อย ครูเงยหน้ามามองผม แล้วยิ้มบางๆ
“ ไม่เป็นไรจ้ะ ขอบใจนะ ”
แป่ว... เงิบสิครับ แล้วจะชวนคุยอะไรดีวะ นึกสิๆ ครูจะไปแล้ว!!! นึกสิโว้ย!!!!
“ เอ่อ...ครูครับ เรื่องแนะนำตัวของผม ”
“ ทำไมหรอ? ”
“ เปล่าครับ ผมไม่ชอบพูดต่อหน้าคนเยอะๆ เวลาประหม่าผมจะปวดปัสสาวะครับ ”
ครูหัวเราะ
น่ารักว่ะ...
ผมแทบจะละลายติดอิฐเล็กๆ ที่ทำเป็นทางเดินระหว่างไปตึกใหญ่แล้วนะ ทางเดินเรียงรายด้วยไม้ยืนต้น และดอกไม้นานาพันธุ์ ผมก็แอบมโนไปว่า กำลังเดินไปที่สวนกะครู เหมือนในฉากหนังเรื่อง Notting Hill ครูเป็นนักแสดงสาวสูงส่ง ส่วนผมมันคนธรรมดาๆคนนึง
“ ไม่น่าเชื่อนะครับ ครูอายุขนาดนี้ แต่ครูยังสาวและสวยมากเลยนะครับ”
ครูหันมามองผมด้วยสายตาแบบไม่เชื่อนิดๆ คงคิดว่าผมคงมาประจบเอาคะแนนสินะ
“ ขอบใจจ้ะ แล้วชอบเรียนภาษาไทยรึเปล่า? ”
“ ชอบครับ เป็นวิชาที่ผมชอบที่สุด ”
“ ครูเชื่อ ”
“ ทำไมถึงเชื่อครับ? ”
“ ลิงค์บอกครูว่าปกติเธอหลับทุกวิชา แต่พอถึงวิชาครู เธอไม่ได้หลับ ”
"เอ่อ...ก็ไม่ขนาดนั้นหรอกครับ ไอ้ลิงค์งมันก็พูดเกินไป... "
ไอ้ลิงค์!!!!!!!!!!!!!!!
ครูหัวเราะผม ทีนี้ดังกว่าเก่า ผมชอบนะ ผมทำให้ครูหัวเราะ
“ เจอกันสัปดาห์หน้านะ อย่าลืมการบ้านครูล่ะ สงสัยอะไรก็มาหาที่ห้องพักครูละกัน ”
ผมยกมือสวัสดีครู ครูพยักหน้าแล้วยิ้มหวาน ปกติผมไม่ค่อยทำนะ ผมมันพวกกบฏ เด็กมือไม้แข็ง ไม่รู้สิ ผมเคยสวัสดีแล้วเงิบบ่อยๆ
สวัสดีแล้วพวกครูเค้าไม่เห็น แถมเดินไปทางอื่นไม่ได้สนใจน่ะ มันเลวร้ายสำหรับผมนะ ตัวผมในสายตาครูที่ผ่านๆมา ผมคือเด็กเกเร ที่ชอบโดดเรียน แต่งตัวผิดระเบียบประจำ และมีเรื่องผู้หญิงบ่อยๆ บรรดาครูๆเลยไม่ค่อยชอบผม ถ้าผมไม่ชอบวิชาไหนผมจะโดดเรียนไปห้องสมุด หนังสือให้ความสนุกกับผม ทำอย่างงี้จนแล้วจนเล่า ผมเลยได้ซ้ำชั้นอยู่จนปีเข้าที่ห้าที่ซ้ำ ย้ายมาไม่รู้กี่ที่
แต่ตอนนนี้ผมเจอแรงบัลดาลใจให้ผมมาโรงเรียนอย่างมีความสุขแล้ว...
ฝากด้วยครับ เรื่องแรก ผมไม่ได้เจตนาเขียนให้ผิดศีลธรรมนะครับ เป็นความรักใสๆ เพ้อเจ้อของผู้ชายคนนึงที่ไม่เคยประสบความสำเร็จในชีวิต และโตมากับความเหงา เอาเรื่องของตัวเอง ของคนอื่นมายำๆรวมกันตามเสียงเรียกร้องของหัวใจ 5555 แต่งเติมบ้าง ติชมด้วยนะครับ ขอบคุณครับ